Την Κυριακή 3 του Νοέμβρη 1968 οι εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κυκλοφόρησαν μ' ένα σκανδαλοθηρικό άρθρο : συνέχεια και, κατά κάποιον τρόπο, «κορωνίδα» των «επιτυχιών» της «Επιχειρήσεως Αρετή» που είχε αναλάβει εκείνη την εποχή το αρμόδιο υπουργείο.
Ότι το άρθρο είχε τον ιδιαίτερο αυτό χαρακτήρα, αποδειχνόταν από το γεγονός ότι ο ίδιος ο επίσημος εκπρόσωπος του υπουργείου, είχε θεωρήσει αναγκαίο να καλέσει τους δημοσιογράφους σε Πρες Κόνφερανς για να τους ανακοινώσει το περιεχόμενο του και κατόπιν να προβεί σε δηλώσεις. Επρόκειτο συγκεκριμένα (όπως οι τίτλοι και το κείμενο πληροφορούσαν το ανύποπτο κοινό), για τη σύλληψη τριάντα «ανωμάλων τύπων» που είχαν συγκεντρωθεί σε κάποιο σπίτι στην Καλογρέζα και «ετοιμαζόντουσαν» να προβούν ή « θα προέβαιναν» σε «όργια». Δυστυχώς γι’ αυτούς, η έγκαιρη επέμβαση της Αστυνομίας τους είχε εμποδίσει να πραγματοποιήσουν τους ανόσιους σκοπούς τους και ο εκπρόσωπος του υπουργείου τους παράδινε τώρα «στην κοινή περιφρόνηση» για παραδειγματισμό, με όλα τα στοιχεία της ταυτότητας τους :όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ηλικία και επάγγελμα. Σε μια τελευταία μάλιστα αποστροφή, απευθυνόμενος προς τους έλληνες γονείς, εφιστούσε την προσοχή τους στο γεγονός και προειδοποιούσε ότι σε ενδεχόμενη μελλοντική περίπτωση παρόμοιου είδους, θα θεωρούσε υπεύθυνους και τους ίδιους!
Λουκάς Θεοδωρακόπουλος : Ο Καιάδας. Χρονικό μιας πολιορκίας. (Πολύχρωμος Πλανήτης)
Ότι το άρθρο είχε τον ιδιαίτερο αυτό χαρακτήρα, αποδειχνόταν από το γεγονός ότι ο ίδιος ο επίσημος εκπρόσωπος του υπουργείου, είχε θεωρήσει αναγκαίο να καλέσει τους δημοσιογράφους σε Πρες Κόνφερανς για να τους ανακοινώσει το περιεχόμενο του και κατόπιν να προβεί σε δηλώσεις. Επρόκειτο συγκεκριμένα (όπως οι τίτλοι και το κείμενο πληροφορούσαν το ανύποπτο κοινό), για τη σύλληψη τριάντα «ανωμάλων τύπων» που είχαν συγκεντρωθεί σε κάποιο σπίτι στην Καλογρέζα και «ετοιμαζόντουσαν» να προβούν ή « θα προέβαιναν» σε «όργια». Δυστυχώς γι’ αυτούς, η έγκαιρη επέμβαση της Αστυνομίας τους είχε εμποδίσει να πραγματοποιήσουν τους ανόσιους σκοπούς τους και ο εκπρόσωπος του υπουργείου τους παράδινε τώρα «στην κοινή περιφρόνηση» για παραδειγματισμό, με όλα τα στοιχεία της ταυτότητας τους :όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ηλικία και επάγγελμα. Σε μια τελευταία μάλιστα αποστροφή, απευθυνόμενος προς τους έλληνες γονείς, εφιστούσε την προσοχή τους στο γεγονός και προειδοποιούσε ότι σε ενδεχόμενη μελλοντική περίπτωση παρόμοιου είδους, θα θεωρούσε υπεύθυνους και τους ίδιους!
Λουκάς Θεοδωρακόπουλος : Ο Καιάδας. Χρονικό μιας πολιορκίας. (Πολύχρωμος Πλανήτης)
4 σχόλια:
Aπό το site του Ελευθερουδάκη
Ο Επίσημος τον κοίταζε επίμονα και μια καταφρονετική γκριμάτσα ζωγραφιζόταν στα λιπόσαρκα χείλη του. Ήταν φανερό πως δεν του έκανε όρεξη να συνεχίσει. Η κουρντισμένη φωνή και το παράξενα απόμακρο ύφος του Κερκυραίου που σού έδινε την εντύπωση ότι μιλάς για χρώματα σ' έναν τυφλό, τον είχαν μάλλον αποθαρρύνει. Έριξε μια ματιά στους επιτελείς του σα να τους έλεγε "Κοιτάχτε ρε έναν άνθρωπο!" κι ύστερα γύρισε πάλι βαριεστημένα προς το μέρος του. Περισσότερο για να του δώσει την ευκαιρία να μιλήσει παρά για να μάθει οτιδήποτε, άρχισε να ρωτάει ορισμένα πράγματα σχετικά με την επίσκεψη ή τη φιλία του με τον Κέκο και από καιρό σε καιρό άφηνε κάποιο σχόλιο που διασκέδαζε διακριτικά την ομήγυρη ή έκανε υπαινιγμούς που ο Κερκυραίος δεν αντιλαμβανόταν και προσπερνούσε αμήχανα. Είχε μπλέξει τα άτσαλα χέρια του μπροστά, είχε λυγίσει το 'να πόδι και μιλούσε ασταμάτητα (αν και μπερδεμένα) με την ένρινη φωνή του. Τον έβλεπα από το πλάι, με τα φαρδιά, κακοραμμένα παντελόνια του, και δεν ξέρω γιατί μου θύμιζε έντονα την πρώτη αριστερή φιγούρα από την "Αποκάλυψη της Πέμπτης Σφραγίδας" του Γκρέκο.
Ο Καιάδας" δίνει με ανάγλυφο τρόπο τη συμπεριφορά της δικτατορίας των Συνταγματαρχών απέναντι στους ομοφυλόφιλους και αποτελεί προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα.
Ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1925. Ποιητής (Σχήμα κραυγής, Η γύμνια του Νώε, Ορφέας σημείο μηδέν, Μυθολογία της Ξάνθης, Αναδρομή κ.ά), πεζογράφος και μεταφραστής με πλούσιο μεταφραστικό έργο, ( Ζ. Π. Σαρτρ, Μισίμα, Όσκαρ Ουάϊλντ, Ντ. Φερναντέζ, Ζαν Ζενέ, Χ. Τζέημς, Τουρνιέ, Μπουκόφσκι, Τρότσκι κ.ά), είναι από τους πρωτοπόρους του gay κινήματος στην Ελλάδα.
Στέλεχος και ιδρυτικό μέλος του ΑΚΟΕ (1976), συνιδρυτής του ιστορικού gay περιοδικού ΑΜΦΙ (1978) και διευθυντής του από το τεύχος 4 έως το 16/17 – της λαμπρής και δύσκολης πρώτης του περιόδου - που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην συνειδητοποίηση ότι τα προβλήματα των ομοφυλοφίλων δεν προέρχονται από τον ερωτικό τους προσανατολισμό αλλά από ένα αρρωστημένο πλέγμα αντιλήψεων της κοινωνίας. Το ΑΚΟΕ όπως και το ΑΜΦΙ, στηρίζοντας επιθετικά, το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή της σεξουαλικότητας και απαιτώντας την κατάργηση των διακρίσεων, συνέβαλαν αποτελεσματικά στην απενοχοποίηση της «ομοφυλόφιλης επιθυμίας» (όπως ήταν ο υπότιτλος του περιοδικού), την εδραίωση της αυτοπεποίθησης των ομοφυλοφίλων, και την δημιουργία της απαραίτητης ορατότητος και διεκδίκησαν δυναμικά τα δίκαια αιτήματα τους. Πρόβαλαν τον gay λόγο, ανέδειξαν τον πολιτικό χαρακτήρα του gay ζητήματος και έβαλαν τα θεμέλια για την διαμόρφωση της gay κουλτούρας που μέχρι τότε ήταν απούσα στην Ελλάδα.
~~~~~~~~~~~~
[…] Πρόσεξε μόνο μη σε πνίξει η μοναξιά σου.
Μη βλέπεσαι αδιάκοπα μες στον καθρέφτη:
επίμονη προσήλωση, στο είδωλό σου, θα σε βλάψει.
Αν δε μπορείς να βγεις στο δρόμο
άνοιξε το παράθυρο, τουλάχιστον.
Ίσως, πάνω στα πρόσωπα που θα διαβαίνουν,
να ξεχωρίσεις κάποιο μονοπάτι.
Λουκάς Θεοδωρακόπουλος – Εις νέον που γύρευε βοήθεια στη μοναξιά του
(Τέσσερις Ποιητικές Συλλογές - εκδόσεις Νεφέλη, 1996)
H παρουσίαση από το 10%, τ. 8 Φεβρουάριος 2005
Ο Καιάδας είναι η μυθιστορηματική απόδοση μιας πραγματικής ιστορίας που συνέβη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, μέρος της Επιχειρήσεως Αρετής της Ελληνικής Αστυνομίας και αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος του ιστορικό ντοκουμέντο. Συγχρόνως είναι άξια λογοτεχνία, η οποία μπορεί διαβαστεί ανεξάρτητα ως τέτοια.
Ο Καιάδας δουλεύει σε δύο επίπεδα. Από τη μία πρόκειται για μία από τις πιο άμεσες και έντιμες λογοτεχνίες. Κρατάει το χαρακτήρα του αυθεντικού ντοκουμέντου χωρίς κανένα λογοτεχνικό τέχνασμα, καμία τεχνική να παρασυρθεί ο αναγνώστης, χωρίς προσπάθεια υποβολής μιας προαποφασισμένης ατμόσφαιρας. Το αντικείμενο είναι η αλήθεια των γεγονότων. Γλώσσα αναλυτική, επίπεδη, καμία ψεύτικη ποίηση, ωραιοποίηση, υπερβολή ή περιττολογία. Από την άλλη, μέσα από αυτό το απολύτως ρεαλιστικό και δοκιμιακό εξωτερικά οικοδόμημα αναδύεται μια άλλη διάσταση, που χτίζεται παράλληλα, μια διάσταση συμβολικού και παραβολής, ένα σύμπαν κλειστοφοβικό, καφκικό, όπως το αναγνωρίζει και το ίδιο το κείμενο, με άμεση αναφορά του το κλίμα της δικτατορίας. Ωστόσο, η λογοτεχνία του μας μεταφέρει σε πιο σκοτεινές κοιλάδες του μυαλού και της ψυχής. Το ότι κάποια πρόσωπα αναφέρονται μόνο με το αρχικό τους εντείνει την εντύπωση και μας μεταφέρει σε ένα σύμπαν κατά πολύ πλατύτερο από αυτό που δηλώνει ρητά το κείμενο.
Η πρώτη έκδοση του Καιάδα, βιβλίο που θεωρείται ως ένα από τα πρώτα πολιτικά για την ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε το 1976 από τον Εξάντα. Ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος είχε στείλει αντίτυπό του στον Κώστα Ταχτσή και είχε λάβει την εξής απαντητική επιστολή:
9 Μαΐου ‘76
Αγαπητέ Λουκά,
Διάβασα τον «Καιάδα» σας με μεγάλο ενδιαφέρον - ξέρεις άλλωστε πόσο σ' εκτιμώ σα συγγραφέα. Σα συγγραφέας όμως κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε έμφαση, όχι σ' αυτό που μας χωρίζει, αλλά σ' αυτό που μας ενώνει με τους συνανθρώπους μας. Η προσπάθειά σου είναι παρ' όλ' αυτά αξιέπαινη. Κι εγώ ο ίδιος που υποτίθεται ότι έχω λύσει το πρόβλημα, και έxω την τάση να ξεχνάω τι πρέπει να υποφέρουν άλλοι λιγότερο τολμηροί ή φωτισμένοι, πέφτω αρκετά συχνά θύμα αυτής της φασιστικής μισαλλοδοξίας του έλληνα αρσενικού και των γυναικών που του μοιάζουν ιδιαίτερα μεταξύ ωρισμένων δημοσιογράφων. Αν χρειαστείς καμιά βοήθεια, τηλεφώνησε. Είμαι όμως βέβαιος ότι το βιβλίο αυτό θα διαβαστεί πολύ.
Φιλικώτατα
Κ. Ταχτσής
H επανέκδοση του Καιάδα, σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου, αυτή τη φορά από τον Πολύχρωμο Πλανήτη, επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του Κώστα Ταχτσή, που όπως ο ίδιος ο συγγραφέας του Καιάδα έχει γράψει, εκτιμούσε το συγγραφικό του έργο και είχε εκφραστεί θετικά όσες φορές, του είχε στείλει βιβλίο του: «Οφείλω ωστόσο να αναγνωρίσω ότι, αντίθετα από άλλους συναδέρφους, και μάλιστα φίλους, [ο Κώστας Ταχτσής] δείχτηκε πολύ γενναιόδωρος απέναντι στα βιβλία μου: όχι μονάχα αναγνώρισε την αξία τους, αλλά και έκανε ό,τι μπορούσε για να τα προβάλλει..., μέχρι να βρει επαρκείς λόγους για να με αντιπαθήσει!» *
* Η «αντιπάθεια» που προέκυψε αργότερα μεταξύ των δύο ανδρών είχε ως αφορμή την διαφορετική εκτίμηση σε ό,τι αφορούσε στο χρόνο και τις συνθήκες της ίδρυσης του ΑΚΟΕ [βλέπε 3ο σχόλιο Kαταχώρησης Νο. 417 και 6ο σχόλιο Kαταχώρησης Νο. 28]
~~~~~~~~~~~~
Άλλες καταχωρήσεις για τον Λουκά Θεοδωρακόπουλο:
No 68: Αμφί και Απελευθέρωση
No 248: Τέσσερις ποιητικές συλλογές
Δημοσίευση σχολίου