ΠΡΟΚΟΠΗ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
Αλέξη, ας το πάρουμε απόφαση:
προκοπή απ' τους όμορφους δεν έχει.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε κι εκείνους
που χέρι δεν τους χάιδεψε ακόμα,
που τα κορίτσια δεν γυρίζουν να τους δούνε,
που δεν τους αποθέωσαν τα γήπεδα.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε τους άσκημους,
που γόνιμη προσφέρεται η μοναξιά τους.
Ντίνος Χριστιανόπουλος : Ποιήματα (Ιανός)
Evan Oberholster (Nότιος Αφρική)
.
Ντ. Χριστιανόπουλος :Πριν ακόμα καταλάβεις τι συμβαίνει με την ομορφιά, έχεις χάσει το παιχνίδι ανεπιστρεπτί. Θα 'ρθουν άλλοι πιο όμορφοι και πιο βλάκες να νομίσουν ότι είναι κάτι - ε, θα γαμήσουν πέντε-έξι γκόμενες και θα παρέλθουν. Θα 'ρθουν μετά άλλοι, ακόμα πιο βλάκες και πιο όμορφοι και με κρέμες, θα παίξουν κι αυτοί το ρολάκι τους και θα χαθούν.
-Το να παίζεις αυτό το ρολάκι δεν είναι η ζωή;
-Όχι! Είναι μικρές ψευδαισθήσεις, μα όχι η ίδια η ζωή. Ζωή είναι μονάχα η δημιουργία κι ο αλτρουισμός. Εγώ εκτιμώ πιο πολύ εκείνους που πηγαίνουν και χύνουν δωρεάν τα τσουκάλια στα νοσοκομεία (κάνουν δηλαδή φιλανθρωπία), παρά εκείνους τους σαχλούς που πίστεψαν προς στιγμήν στην ομορφιά τους και έμειναν εκεί. Θλιβερά πλάσματα. Φεύγει η ομορφιά και σ' αφήνει στα κρύα του λουτρού, με την ανάμνηση δυο-τριών ψευτοερώτων. Κι εν τω μεταξύ, ούτε το γνώθι σαυτόν είχες με την ομορφιά, ούτε μια σχέση της προκοπής - γιατί η ομορφιά είναι η προμετωπίδα του εγωισμού που τα χαλνάει όλα...
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος : αντίο παλιέ κόσμε ! (Δρομέας)
Αλέξη, ας το πάρουμε απόφαση:
προκοπή απ' τους όμορφους δεν έχει.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε κι εκείνους
που χέρι δεν τους χάιδεψε ακόμα,
που τα κορίτσια δεν γυρίζουν να τους δούνε,
που δεν τους αποθέωσαν τα γήπεδα.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε τους άσκημους,
που γόνιμη προσφέρεται η μοναξιά τους.
Ντίνος Χριστιανόπουλος : Ποιήματα (Ιανός)
Evan Oberholster (Nότιος Αφρική).
Ντ. Χριστιανόπουλος :Πριν ακόμα καταλάβεις τι συμβαίνει με την ομορφιά, έχεις χάσει το παιχνίδι ανεπιστρεπτί. Θα 'ρθουν άλλοι πιο όμορφοι και πιο βλάκες να νομίσουν ότι είναι κάτι - ε, θα γαμήσουν πέντε-έξι γκόμενες και θα παρέλθουν. Θα 'ρθουν μετά άλλοι, ακόμα πιο βλάκες και πιο όμορφοι και με κρέμες, θα παίξουν κι αυτοί το ρολάκι τους και θα χαθούν.
-Το να παίζεις αυτό το ρολάκι δεν είναι η ζωή;
-Όχι! Είναι μικρές ψευδαισθήσεις, μα όχι η ίδια η ζωή. Ζωή είναι μονάχα η δημιουργία κι ο αλτρουισμός. Εγώ εκτιμώ πιο πολύ εκείνους που πηγαίνουν και χύνουν δωρεάν τα τσουκάλια στα νοσοκομεία (κάνουν δηλαδή φιλανθρωπία), παρά εκείνους τους σαχλούς που πίστεψαν προς στιγμήν στην ομορφιά τους και έμειναν εκεί. Θλιβερά πλάσματα. Φεύγει η ομορφιά και σ' αφήνει στα κρύα του λουτρού, με την ανάμνηση δυο-τριών ψευτοερώτων. Κι εν τω μεταξύ, ούτε το γνώθι σαυτόν είχες με την ομορφιά, ούτε μια σχέση της προκοπής - γιατί η ομορφιά είναι η προμετωπίδα του εγωισμού που τα χαλνάει όλα...
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος : αντίο παλιέ κόσμε ! (Δρομέας)
2 σχόλια:
Όσο με πληγώνεις
Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος,
άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο
στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω
και να σου είμαι πάντα υποταγμένος.
Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος,
τ' απελπισμένα χέρια μου απλώνω
κι εσύ με διώχνεις, νιώθω τέτοιον πόνο,
που ευφαίνομαι, σα σκύλος κλοτσημένος.
Σκληρό αγόρι, όσο με πληγώνεις,
τόσο και πιο πολλή χαρά μου δίνεις'
σκιρτά η ψυχή μου όταν τη ματώνεις
και τρέμει από φόβο μήπως γίνεις
πιο τρυφερός μια μέρα - γιατί ξέρει
να χαίρεται μονάχα αν υποφέρει.
Ντ.Χ. από την συλλογή "Ο αλλήθωρος"
Τι εννοείτε δημιουργικά;
Όχι φυσικά να γράφεις ποιήματα. Δημιουργία είναι και το να μπορέσεις να συμπαρασταθείς στον διπλανό σου, ώστε κι εσύ να χορτάσεις από την ίδια σου τη φιλανθρωπία.
Η ερώτηση είναι του δημοσιογράφου Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, η απάντηση του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου. Συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στις άλλες εκατοντάδες ερωταπαντήσεις που δίνει και παίρνει ο πλέον αρμόδιος στο είδος δημοσιογράφος από 27 προσωπικότητες της πνευματικής και καλλιτεχνικής μας ζωής. Είναι ένα ομαδικό πορτρέτο μιας Ελλάδας που φεύγει εξ ου και ο τίτλος «Αντίο παλιέ κόσμε!».
Έλενα Δ. Χατζηιωάννου - ΤΑ ΝΕΑ, 19/08/1999
~~~~~~~~~~~~
Στο εξώφυλλο του βιβλίου γυμνοί νεαροί άνδρες προσπαθούν να ξεπλύνουν από πάνω τους και την τελευταία σαπουνάδα. Στο οπισθόφυλλο μια σειρά από πορτρέτα-φωτογραφίες.
Άνθρωποι σημαντικοί που χαμογελούν, σκέφτονται, καπνίζουν, αγνοούν ή προκαλούν τον φακό που τους απαθανατίζει. Πεθαμένοι και ζωντανοί, όλοι μαζί ανακατεμένοι σ' ένα λεύκωμα. Αυτόν τον ξέρω. Αυτός μου είναι άγνωστος. Αυτή η κυρία κάτι πρέπει να 'ναι. Να κι ο Χατζιδάκις. Δίπλα ο Μπίστικας, κάτω ο Βέλτσος, πίσω η Πατεράκη, ο Χριστιανόπουλος, η Βλάχου, η Νταντωνάκη. Ένα μωσαϊκό από βλέμματα. Ο καθένας και μια ιστορία.
Κάποιοι απ' αυτούς μονοπάτια της προσωπικής μου πορείας. Μυστικοί και φανεροί, δάσκαλοι, δαίμονες, εραστές και ερωμένες της πλατωνικής μου περιόδου. Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν στίχοι που σ' έκαναν να ερωτεύεσαι τη νύχτα. Μια φορά κι έναν καιρό λέξεις, νότες και χρώματα βάζαν τον πλανήτη του νου σ' άλλη τροχιά. Ύστερα ήρθαν τα κανάλια, οι κοσμικότητες, η φασαρία.
…
Πέτρος Ζούλιας - ΤΑ ΝΕΑ, 12/08/2000
~~~~~~~~~~
Ti λέει ο ίδιος ο συγγραφέας για το βιβλίο του
Μπόρεσα να συνομιλήσω σε νεαρή ηλικία (ήμουν 25 ετών) με τους κορυφαίους πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας. Και να ψαχτώ μαζί τους με παρατολμία και ενθουσιασμό πάνω στα βασικά υλικά του κόσμου που τότε οσμιζόμουνα πρώτη φορά - κι ακόμα ανακαλύπτω (έρωτα, θάνατο, νεότητα, μοναξιά κλπ.). Εννοείτε, εκτός από νέος, ήμουν επίσης αδαής, σχεδόν θρασύς, με μισά διαβάσματα και δίψα για προβολή. Δεν άφηνα τους ανθρώπους να μιλήσουν - αλλά κι αυτό είχε το καλό του: αναστατωμένοι, θιγμένοι ή ακόμα και θυμωμένοι, οι άνθρωποι που συναντούσα, έχαναν τη ψυχραιμία τους και μιλούσαν με μια ειλικρίνεια υπαρξιακώς σόκιν. Τώρα που όλα φαίνεται ν' αλλάζουν (κυρίως εμείς), στα λόγια αυτών των πρωταγωνιστών του παλιού κόσμου βρίσκω μια δύναμη που ακόμα διαρκεί: την ωμή ευφυή ματιά πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση και την συμπάθεια μέσω της εξομολόγησης. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ομαδικό πορτραίτο για εκείνη την αριστοκρατική εποχή.
από το greekbooks.gr
Δημοσίευση σχολίου