Παρασκευή, Ιουνίου 24, 2005

No 105

Οι Μάγιας συγκαταλέγονταν μεταξύ εκείνων που αποδέχονταν την ομοφυλοφιλία κατά την εφηβεία και, πράγματι, την προτιμούσαν από την ετεροφυλοφιλία. Μέχρι να έρθει ένα αγόρι σε ηλικία γάμου, οι γονείς του συνήθιζαν να του παρέχουν μια αντρική συντροφιά, έναν σκλάβο, ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του’ συγχρόνως, το αποθάρρυναν να τις ικανοποιεί με διαφορετικό τρόπο. Αν ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με μιαν ανύπαντρη γυναίκα έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο, και αν το κορίτσι ήταν παρθένα, ακολουθούσε ένας εξαναγκαστικός γάμος. Σύμφωνα με τα παραπάνω, αφού ο γάμος ήταν η πιο σημαντική σχέση, μια ετεροφυλοφιλική εξωγαμική δραστηριότητα κρινόταν πιο απειλητική από μια ομοφυλοφιλική. Ωστόσο, οι Μάγιας αναγνώριζαν και ανέχονταν, επίσης – σε αντίθεση με τους Αζτέκους και τους Ίνκας – τη μορφή της ομοφυλοφιλίας κατά την ενήλικη ζωή, ένα φαινόμενο μόνιμο και γενετικό.
Συμπτωματικά, ο πρώτος πολιτισμός που συνάντησαν οι Ισπανοί στον Νέο Κόσμο ήταν αυτός των Μάγιας’ είτε από τους ίδιους είτε από τις φυλές στις οποίες είχε εξαπλωθεί ο πολιτισμός τους, οι Ισπανοί συμπέραναν πως όλοι οι Ινδιάνοι ήταν σοδομιστές. Δεν γνώριζαν την έκταση αυτής της νέας γης και, όσο εξερευνούσαν τα νησιά της Καραϊβικής και τον στενό ισθμό μήκους χιλίων μιλίων από το Γιουκατάν στον Παναμά, πρέπει να τους φαινόταν σαν να είχαν ανακαλύψει έναν νέο κόσμο στον οποίο κατοικούσαν μόνο σοδομιστές. Υπήρχε βέβαια ομοφυλοφιλία και στην Ισπανία – μια μυστική, κρυφή ιδιωτική «διαστροφή» - αλλά εδώ τώρα έβλεπαν μια πάνδημη, δημόσια αποδοχή της, κάτι που τους συγκλόνισε βαθιά. «Κοιτάξτε σε ποιο βαθμό καυχιούνται για μια τέτοια ενοχή…την φορούν σαν κόσμημα, από ανάγλυφο χρυσό’ παριστάνει έναν άντρα που ανεβαίνει πάνω σε έναν άλλο, σε μια διαβολική και αισχρή Σοδομία». Ο Φερνάντες ντε Οβιέδο, βασιλικός επόπτης των χρυσωρυχείων στη Νότια Αμερική, κατά τη δεύτερη δεκαετία του 16ου αιώνα (μόνο είκοσι χρόνια από τότε που ο Κολόμβος αντίκρισε για πρώτη φορά τον Νέο Κόσμο από το πλοίο_ αηδίασε τόσο πολύ όταν του έφεραν ένα τέτοιο κόσμημα, ώστε δεν το έλιωσε αλλά «το έσπασε με ένα σφυρί και το διέλυσε με τα ίδια του τα χέρια»

Reay Tannahill : Ιστορία των σεξουαλικών ηθών (Γ. Τραυλός)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

από το greekbooks.gr:

Αυτο το βιβλίο αποτελεί χρονικό των αισθησιακών απολαύσεων και των κινδύνων της σάρκας, από την προϊστορική εποχή ώς τις μέρες μας: από την εποχή που η σεξουαλική πράξη ήταν μια ζωώδης, σύντομη διαδικασία με έναν και μοναδικο σκοπό, έως τις σύγχρονες χιλιάδες παραλλαγές των σεξουαλικών συνηθειών. Η τεκμηριωμένη και ζωντανή αφήγηση της Reay Tannahill δεν παραμελεί τίποτε: από τις πρώτες μορφές αντισύλληψης, τις σεξουαλικές πρακτικές, προτιμήσεις και στάσεις έως τα λογοτεχνικά έργα και τις κινηματογραφικές ταινίες που απεικονίζουν τα σεξουαλικά ήθη μέσα στο πέρασμα του χρόνου. ...
* * * * * *

Aπό την Ελευθεροτυπία, 17/09/2000

Στην εντυπωσιακά τεκμηριωμένη «Ιστορία των σεξουαλικών ηθών» της Ρέι Τάναχιλ (μετ. Μιράντα Παπαδοπούλου, εκδ. Τραυλός) βρίσκει κανείς το απόσταγμα μιας πολύχρονης έρευνας όπου παρατίθενται και οι πιο παράξενες θεωρίες. Η σκοτσέζα ιστορικός ξετυλίγει το πανόραμα των σεξουαλικών συμπεριφορών, από τον προϊστορικό κόσμο ως τις μέρες μας […] Η Τάναχιλ μας προειδοποιεί ευθύς εξ' αρχής: πριν από το 3000 π.Χ, την αρχή δηλαδή της γραπτής ιστορίας, ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν. Πιθανότατα, οι άνθρωποι, σε πολύ απώτερες εποχές, ήταν σεξουαλικά αχαλιναγώγητοι. Οταν, όμως, η ζωή στα σπήλαια έγινε κοινός τόπος, πριν από 250.000 χρόνια, άρχισαν ν' αναπτύσσονται στενότεροι «οικογενειακοί» δεσμοί. Πριν από τη νεολιθική επανάσταση, άντρας και γυναίκα είχαν, λίγο πολύ, την ίδια κοινωνική θέση. Από τη στιγμή, όμως, που μόνο το μυαλό του άντρα στράφηκε προς την τεχνολογική πρόοδο, η αυτοπεποίθησή του διογκώθηκε, ώστε δεν υπήρχε αμφιβολία: το αφεντικό ήταν εκείνος...

Σταυρούλα Παπασπύρου