Ο ΑΛΛΟΣ : Τι ωραία που είναι δώ. Σκοτάδι και ηρεμία. (Κλείνει τα μάτια). και δίπλα σου ένας φίλος για να του κρατάς το χέρι και να νιώθεις εμπιστοσύνη στη ζωή. Που όλο χάνεται κι όλο ξανάρχεται. Έτσι δεν είναι, Χρήστο; (Ο ΝΕΑΡΟΣ δε μιλάει. Αφήνει και του χαϊδεύει το χέρι, το μπράτσο, τον ώμο). Θα γίνουμε φίλοι, κάτι μου το λέει. Είσαι σοβαρός, φαίνεσαι τίμιο παιδί, ντόμπρος, όχι σαν τα κατακάθια που γυροφέρνουν τις νύχτες μέσα στα δέντρα. Η ζωή είναι λίγη. Πρέπει να μη χάνουμε αυτό που δίνει τσιγκούνικα. Και 'γω θα σου αφιερωθώ. Θα σου δώσω όση αγάπη χρειάζεσαι, έχω πολλή αγάπη μέσα μου, με πνίγει μερικές φορές, δεν ξέρω πού να τη δώσω. (...) Ένας Θεός ξέρει πόσες νύχτες πέρασα σε τούτο το παγκάκι - και να περνάει το "εκατό" και να κρύβομαι' και να περνάει η Ασφάλεια και να τρέχω μαζί με τους άλλους καλλικάντζαρους' και πού καιρός να δω τα δένδρα και τον γκιώνη. Κι όλοι οι φίλοι μου να 'χουνε βρεί γκόμενο, τεκνό, πες το όπως θες, και μόνο εγώ να μην ξέρω πού να δώσω αγάπη, πού ν' ακούσω μια γλυκιά κουβέντα. Και πόσο γρήγορα περνάν τα χρόνια, σαν είναι άδεια... Αλλά τώρα βρήκα εσένα. Θα σ' αγαπήσω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο! Θα κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι και θα σε βλέπω ν' ανασαίνεις στον ύπνο σου, κουρασμένος απ' τη δουλειά σου, να ψιλοροχαλίζεις (Τα χάδια του έχουν γίνει τολμηρότερα). Αγάπη μου!
ΝΕΑΡΟΣ : Για κόφτο ένα λεφτό, ρε μάγκα! Έτσι στο τζάμπα θα τη βγάλεις; Πολύ στο περιδιαγραμμάτου το 'ριξες και δε γουστάρω. Κατέβαινε κάνα φράγκο πρώτα...
Ανδρέας Μουσουράκης : Τρία gay μονόπρακτα (Γνώση)
ΝΕΑΡΟΣ : Για κόφτο ένα λεφτό, ρε μάγκα! Έτσι στο τζάμπα θα τη βγάλεις; Πολύ στο περιδιαγραμμάτου το 'ριξες και δε γουστάρω. Κατέβαινε κάνα φράγκο πρώτα...
Ανδρέας Μουσουράκης : Τρία gay μονόπρακτα (Γνώση)
1 σχόλιο:
Αν η ελληνική gay λογοτεχνία περνάει την νηπιακή της περίοδο, όσον αφορά τουλάχιστον σε μια αξιόλογη αριθμητικώς παραγωγή, μπορούμε να πούμε ότι σε ό,τι αφορά στο gay θέατρο βρισκόμαστε ακόμα σε εμβρυακή κατάσταση. Οι όποιες μικρές απόπειρες, όπως αυτή του Ανδρέα Μουσουράκη, είναι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στο βιβλίο αυτό, που κυκλοφόρησε το 1981, περιλαμβάνονται τα τρία μονόπρακτα «Η Φλωρεντία», «Το παγκάκι» και «Το μπαρ Σουζάνα».
Στην δε ελληνική σκηνή, η gay δραματουργία περιορίζεται στα παλιά γνωστά ξένα δράματα, όπου η ομοφυλοφιλία δεν είναι σε πρώτο πλάνο και, συνήθως, αποτελεί πρόβλημα. Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν πρόκειται περί gay δραματουργίας, αφού το απαραίτητο στοιχείο της – που είναι οι χαρακτήρες και οι σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών – απουσιάζει. Και εδώ, κάποιες –ελάχιστες- θεατρικές παραστάσεις, αποδεικνύουν ότι ο κανόνας περί των εξαιρέσεων είναι αληθής.
Όμως, προς δόξαν της λαϊκής "κουλτούρας" και της "έμπνευσης" των ατάλαντων συγγραφέων του ποδαριού, στην ελληνική επιθεώρηση η καρικατούρα του θηλυπρεπούς gay πρωταγωνιστεί και επαναλαμβάνεται μονότονα κάθε καλοκαίρι προς τέρψιν του πεπαιδευμένου "θεατρόφιλου" κοινού των δελφιναρίων και προς συντήρηση του κοινωνικού ρατσισμού και της ομοφοβίας.
Δημοσίευση σχολίου