Νο 14

Christopher Lucas Furminger (Μ.Βρετανία)

.
Τώρα δεν έμενε παρά να αποφανθεί και η αδελφή μου, και δεν έφθανε η αγωνία μου για την κρίση της, είχα κι άλλη: Τι θα έλεγα για τον Παύλο, που δεν τον ξέρανε καθόλου, και μεις προχτές τον γνωρίσαμε, λύσσαξε ο Νίκος να τον προσκαλέσει κάτω στο χωριό, κι εγώ τώρα θα 'πρεπε να κάνω σα να είμαστε παλιοί γνώριμοι με τον Παύλο, γιατί πώς θα δικαιολογιόταν το ταξίδι του με το αυτοκίνητο του γαμπρού μου, πράγμα που, αν μη τι άλλο, θα προϋπόθετε κάποια οικειότητα. Σκατά. Φαίνεται όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο δυο μέρες. Δεν προλαβαίνεις να έχεις κοινές εμπειρίες, πολλές τουλάχιστον. Τι να τους πω; ότι τον είδα τυχαία στη Δεριγνύ, του είπα "γνωριζόμαστε;" και μου είπε "μάλλον όχι" του είπα "να γνωριστούμε" και μου είπε " πάμε σπίτι σου γιατί εγώ μένω μ' άλλον" και του είπα "κι εγώ μένω μ' άλλον, αλλά αυτός είναι καλός, θα τον γνωρίσεις, λείπει τώρα" κι αφού κάναμε έρωτα μόνο οι δυό μας, εξ ου και λύσσαξε ο Νίκος κι ήθελε να τον γνωρίσει το συντομότερο μια και θα 'φευγε το άλλο πρωι στο χωριό του, αναγκάστηκα να τον πάω τρεις η ώρα τη νύχτα στο μπουρδελέ ξενοδοχείο όπου δούλευε ο Πάυλος, για να γνωρίσουμε και τη Λίζα, μια πουτάνα κολωνακιώτισσα, φουλ ερωτευμένη μαζί του,που στην πρόσκληση του Νίκου να 'ρθει ο Παύλος στο Δροσουλίτσι αυτή κατέβασε μια μουράκλα ίσαμε κει κάτω και για να τα μπαλώσουμε πληρώσαμε μια μπουκάλα ουίσκι να ζαλιστεί και να αποχωρήσει αφήνοντας μας τον Παύλο εμβρόντητο για την ψυχική ευγένεια και των δυο μας, εμένα και του Νίκου, που, ακόμα δεν τον γνωρίσαμε, τον προσκαλέσαμε να περάσει Κυριακοδεύτερο σε μια φοβερή αριστοκρατική λουτρόπολη σαν το Δροσουλίτσι. Πώς να πω στην αδελφή μου και το γαμπρό μου πως αυτές οι εμπειρίες φτάνουν και περισσεύουν για να πάρω τον Παύλο μαζί μας; Κι αν ακόμα τους το έλεγα, θα 'πρεπε να τους εξηγώ μήνες, χωρίς και πάλι να 'ναι σίγουρο ότι θα καταλάβαιναν. Ευτυχώς. Τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο ομαλά απ' ότι το περίμενα. Ο Παύλος, που είναι από τη Μυτιλήνη απέναντι από τα Μικρασιατικά παράλια κι έχοντας μια ιωνική ευαισθησία που καθρεφτίζεται στο γλυκό του πρόσωπο, τον άλλο τον καθηλώνει από την πρώτη στιγμή, εμπνέοντας του εμπιστοσύνη, αρκετή τουλάχιστον για τις πρώτες ώρες που τον γνωρίζει. Κι έτσι οι συστάσεις περιορίστηκαν σ' αυτά :"Ο Παύλος, φοιτητής στην Εμπορική, φίλος μου". Πάει κι αυτό.

Πρόδρομος Σαββίδης : Το σπέρμα (Κέδρος)