Τετάρτη, Ιουνίου 22, 2005

No 101

Και μην ξεχνάς ότι το καθετί στην κοινωνία μας και στα έθιμα μας κάνει να ρέπει το ένα φύλλο στ’ άλλο. Το καθετί διδάσκει την ετεροφυλοφιλία, την προπαγανδίζει και την ενθαρρύνει : βιβλία, θέατρα, περιοδικά, το απαρασάλευτο παράδειγμα των ηλικιωμένων, τα σύρτα-φέρτα των δρόμων και των σαλονιών. Αν δεν ερωτευθεί κανείς ως αποτέλεσμα όλων αυτών, τότε θα είναι κακοανατεθραμμένος, παρατήρησε χαριτολογώντας ο Δουμάς υιός στον πρόλογο του βιβλίου του Η Αιτιολογία του χρήματος. Κι όταν υποκύπτει τέλος ο έφηβος σ’ αυτή την τεράστια συνωμοσία, δεν παραδέχεσαι τότε πως η εκλογή σου επηρεάστηκε ή ότι η πίεση διαμόρφωσε τους πόθους του σ’ ένα προκαθορισμένο σχήμα. Άλλά όταν από την άλλη μεριά στο πείσμα κάθε συμβουλής, ενθάρρυνσης και αφορμής φανερώνει κάποια ροπή προς την ομοφυλοφιλία, τότε ρίχνετε τα βάρη σε ένα ανάγνωσμα ή σε μιαν άλλη επίδραση (και χρησιμοποιείτε την ίδια επιχειρηματολογία για ένα έθνος ολόκληρο)’ υποστηρίζετε ότι είναι ένα γούστο επίκτητο – κάποιος του το ‘μαθε. Αρνείστε να παραδεχτείτε πως είναι δυνατό να τ’ ανακάλυψε μοναχός του. (…)
Παραδέξου πως πρέπει να ‘ναι πολύ ισχυρό το ένστικτο αυτό, πολύ αδάμαστο, πολύ χαραγμένο στην ίδια σάρκα, και, για να μεταχειριστώ ξανά τη λέξη, πρέπει να ‘ναι βαθιά φυσικό ώστε να αντιστέκεται σ’ όλον αυτόν τον εξευτελισμό και να μη λέει να λείψει.
Μοιάζει – δεν νομίζεις; - με μια αστείρευτη πηγή, που με κάθε μέσο και τέχνασμα κανείς πολεμά να στερέψει μόνο για να τη βρει πάλι ν’ αναβρύζει αλλού μια και είναι αδύνατο να σβήσει η φλέβα της. Μάταιος κόπος : κατάστειλε! καταπίεσε! Μα να την καταπνίξεις, δεν θα μπορείς.

Αντρέ Ζιντ : Κορυντον (Γνώση)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Από το site της Πρωτοπορίας:

Ο Ζίντ θεωρούσε πως αυτό το βιβλίο ήταν το καλύτερο έργο του. Δημοσιευμένο για πρώτη φορά εκτός εμπορίου το 1911 πήρε την τελική του μορφή το 1924 όταν δημοσιεύτηκε και με το όνομα του συγγραφέα.

Βιβλίο προκλητικό για την εποχή του καθώς καταπιάνεται με το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από το Νίκο Σπάνια που έχει κάνει και μιά εκτενή εισαγωγή

«Οι φίλοι μου ισχυρίζονται πως ένα τέτοιο βιβλίο θα μου προξενήσει το μεγαλύτερο κακό. Δεν πιστεύω πως θα μου αφαιρέσει καμιά αξία ή, καλύτερα, δεν δίνω καμιά σημασία στα πράγματα που ενδέχεται να μου αφαιρέσει: αναγνώριση, τιμές, παράσημα, υποδοχές σε κοσμικά σαλόνια -με άλλα λόγια ό,τι ποτέ μου δεν αποζήτησα.

Απεναντίας, εκτιμώ μόνο μερικά σπάνια πνεύματα, και αυτά ελπίζω να κατανοήσουν πως η μεγαλύτερη αξία μου έγκειται στο ότι έγραψα το βιβλίο αυτό και τόλμησα σήμερα να το δημοσιεύσω». - ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο κυκλοφορεί και από τον εκδοτικό οίκο του Σ.Ι.Ζαχαρόπουλου, σε μετάφραση Ν.Κ.

Από το site του Ζαχαρόπουλου είναι το βιογραφικό σημείωμα που ακολουθεί:

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ

Ο Αντρέ Ζιντ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1869, όπου και πέθανε το 1951. Ήταν το μοναχοπαίδι του Πωλ Ζιντ και της Ζυλιέτ Ροντύ. Ο πατέρας του καταγόταν από τους Ουγενότους, χωρικούς της Νότιας Γαλλίας. Εμφανίστηκε στο χώρο της γαλλικής λογοτεχνίας πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταξίδεψε πολύ και γνώρισε πολλές σημαντικές προσωπικότητες της εποχής του. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πνευματικής παραγωγής και προσφοράς του ήταν η αντίθεσή του σε κάθε συμβατικότητα και η ειλικρίνειά του. Η εσωτερική πάλη ανάμεσα στο συναισθηματικό κόσμο του Ζιντ και στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του, καθώς και το προτεσταντικό του υπόβαθρο, υπόβαθρο Ουγενότου, τον οδήγησαν συχνά σε μοραλιστικές συνθέσεις, σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικές. Το 1947 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1952 η σύνοδος του Ανωτάτου Ιεροδικείου ενέγραψε το σύνολο των βιβλίων του στον πίνακα των απαγορευμένων βιβλίων.

Άλλα έργα του Αντρέ Ζιντ: Σχολείο γυναικών, Η στενή πύλη, Τα υπόγεια του Βατικανού, Ο ανηθικολόγος, Θησέας...