"Σαν ένα πρωινό όταν ήμασταν νέοι, μαζί"
"Σαν το πρωί που έφυγες από κείνο το παλιό σπίτι, όταν ήσουν δεκαοχτώ κι ήμουν, τι ήμουν, μόλις είχα κλείσει τα δεκαεννιά, έτσι δεν είναι; Ήμουν δεκαεννιά χρονών κι ήμουν ερωτευμένος με τον Λουίς κι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και νόμιζα ότι δεν είχα δει ποτέ μου τίποτα τόσο όμορφο όσο εσύ να βγαίνεις από την μπαλκονόπορτα νωρίς το πρωί, ακόμα νυσταγμένη, με τα εσώρουχα σου. Δεν είναι παράξενο;"
"Ναι", λέει η Κλαρίσα. "Ναι. Είναι παράξενο"
"Απέτυχα".
"Σταμάτα να το λες αυτό. Δεν απέτυχες".
"Απέτυχα σου λέω. Δε ζητώ συμπόνια. Όχι συμπόνια. Απλώς νιώθω μια λύπη απύθμενη. Αυτό που ήθελα φάνταζε απλό. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι τόσο ζωντανό και τόσο συγκλονιστικό που θα στεκόταν ισάξια πλάι στο πρωινό της ζωής κάποιου. Στο πιο συνηθισμένο πρωινό. Για δες τι προσπάθησα να κάνω. Τι ανοησία".
Michael Cunningham : Οι ώρες (Νέα Σύνορα)
"Σαν το πρωί που έφυγες από κείνο το παλιό σπίτι, όταν ήσουν δεκαοχτώ κι ήμουν, τι ήμουν, μόλις είχα κλείσει τα δεκαεννιά, έτσι δεν είναι; Ήμουν δεκαεννιά χρονών κι ήμουν ερωτευμένος με τον Λουίς κι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και νόμιζα ότι δεν είχα δει ποτέ μου τίποτα τόσο όμορφο όσο εσύ να βγαίνεις από την μπαλκονόπορτα νωρίς το πρωί, ακόμα νυσταγμένη, με τα εσώρουχα σου. Δεν είναι παράξενο;"
"Ναι", λέει η Κλαρίσα. "Ναι. Είναι παράξενο"
"Απέτυχα".
"Σταμάτα να το λες αυτό. Δεν απέτυχες".
"Απέτυχα σου λέω. Δε ζητώ συμπόνια. Όχι συμπόνια. Απλώς νιώθω μια λύπη απύθμενη. Αυτό που ήθελα φάνταζε απλό. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι τόσο ζωντανό και τόσο συγκλονιστικό που θα στεκόταν ισάξια πλάι στο πρωινό της ζωής κάποιου. Στο πιο συνηθισμένο πρωινό. Για δες τι προσπάθησα να κάνω. Τι ανοησία".
Michael Cunningham : Οι ώρες (Νέα Σύνορα)
2 σχόλια:
Από το netschoolbook.gr
[…]
Ο Κάνιγχαμ αρχίζει το κείμενό του με την τελευταία ημέρα της ζωής της Βιρτζίνια Γουλφ. Ολόκληρο το βιβλίο υφαίνεται, με ιδιόμορφο και λεπτουργημένο τρόπο, γύρω από τον μικρόκοσμο και το έργο της Βρετανίδας πεζογράφου, όπως αυτό εκβάλλει στη ζωή δύο μεταγενέστερών της γυναικών.
Συγκεκριμένα, η αφήγηση πλέκεται γύρω από τρεις ηρωίδες και τις ιστορίες τους: Η πρώτη ιστορία εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και τα προάστιά του, το 1923. Κεντρικό πρόσωπο είναι η Βιρτζίνια Γουλφ..
[…]
Η δεύτερη ιστορία εκτυλίσσεται στο Λος Άντζελες, το 1949. Εδώ ηρωίδα είναι η Λόρα, μια παντρεμένη νοικοκυρά, φανατική αναγνώστρια.
[…]
Η τρίτη ιστορία εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη, στο τέλος του εικοστού αιώνα. Η Κλαρίσα Βον είναι μια βιβλιόφιλη εκδότρια. Συζεί με τη φίλη της Σάλι κι έχει μια κόρη, που απέκτησε με τη συνδρομή ενός σωληναρίου σπερματοζωαρίων. Η Κλαρίσα οργανώνει πάρτι για τον αγαπημένο φίλο της Ρίτσαρντ, που πρόκειται να λάβει ένα σημαντικό ποιητικό βραβείο τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο Ρίτσαρντ, εδώ και τριάντα χρόνια, της έχει κολλήσει το παρατσούκλι Λέιντι Ντι, από την ηρωίδα της Βιρτζίνια Γουλφ, την Κλαρίσα Ντάλογουεϊ. Η Κλαρίσα μοιάζει σε πολλά με τη συνονόματή της ηρωίδα. Η ημέρα της, η ημέρα του πάρτι, θα εξελιχθεί παράλληλα σχεδόν με τη μυθιστορηματική ημέρα της κυρίας Ντάλογουεϊ.
Ο Κάνιγχαμ συνομιλεί με τον μυθιστορηματικό κόσμο και την εσωστρεφή καθημερινότητα της Βιρτζίνια Γουλφ. Οι τρεις ιστορίες του - η προπολεμική, η μεταπολεμική και η σύγχρονη - υφαίνονται γύρω από τη μορφή της κυρίας Ντάλογουεϊ. Η σπαρακτική σύγκρουση των συμβάντων ενός ατάραχου βίου με τη μύχια εσωτερική ζωή, η ασφυκτική αγκαλιά των αγαπημένων ανθρώπων, η αιμοβόρα αγάπη, το βασανιστικό τρίτο μάτι που φιλτράρει διαρκώς ό,τι ζούμε, το διαρκές παλαντζάρισμα ανάμεσα στο βίωμα και την παρατήρησή του, το κέφι αγκαλιά με την απόγνωση είναι τα μοτίβα που συνέχουν και διαπλέκουν τις τρεις ιστορίες σε ένα κοινό νήμα. Οι Ώρες είναι ένα μυθιστόρημα, τεχνημένο με τον τρόπο της Βιρτζίνια Γουλφ από έναν μεταγενέστερο μασίφ πεζογράφο. Η μετάφρασή του στα ελληνικά αναδεικνύει την ποικιλμένη ύφανσή του.
O Michael Cunningham γεννήθηκε στο Οχάιο, το 1952, μεγάλωσε στην Καλιφόρνια και σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία. Αναγνωρισμένος από κοινό και κριτική, και πολυβραβευμένος, ζει και δημιουργεί στην Νέα Υόρκη. Για τις «Ώρες» έλαβε, το 1999, το βραβείο Πούλιτζερ – την ίδια χρονιά που για το ίδιο βιβλίο τιμήθηκε και με το βραβείο Φώκνερ.
To 2002 o Bρετανός σκηνοθέτης του Βilly Elliot, Stephen Daldry, μετέφερε το βιβλίο στον κινηματογράφο «με ένα από τα καλύτερα κάστινγκ που έγιναν ποτέ», και η ταινία του κέρδισε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 7 για Χρυσή Σφαίρα, 3 για Χρυσή Αρκούδα και άλλες 19 ακόμα (Αμερικ. Ινστιτούτο Κιν/φου, Ενώσεις κριτικών κλπ). 9 βραβεία είναι ο τελικός απολογισμός, μεταξύ των οποίων η Χρυσή Σφαίρα 2002 για την καλύτερη ταινία και η Χρυσή Αρκούδα 2003 για την καλύτερη ηθοποιό - βραβείο που μοιράστηκε στις τρεις πρωταγωνίστριες της ταινίας: Mέρυλ Στρηπ, Νικόλ Κίντμαν και Τζούλιαν Μουρ.
Δημοσίευση σχολίου