Γιάννης Τσαρούχης.
«Για πες μας λοιπόν, Αλέξανδρε, τώρα που σου εξομολογηθήκαμε εμείς τον έρωτα μας, οφείλεις κι εσύ να μας πεις για τον δικό σου, αυτόν που μας ανέφερες χτες το βράδυ»
Ο Αλέκος γύρισε και κοίταξε το συγκάτοικό του με περιέργεια. Σίγουρα κάτι είχε ειπωθεί την προηγούμενη βραδιά που εκείνος αγνοούσε. Πώς μπορούσε να έχει κάποια σχέση; Όχι. Σίγουρα ήταν πρόσχημα. Κάτι είχε σκαρφιστεί για να μην τους βάλει σε υποψίες. Έτσι κι αλλιώς όμως δεν είχαν και τίποτα σαρκικό μεταξύ τους. Ένιωσε σαν να τον έβαλαν σε ηλεκτρική καρέκλα. Για μια στιγμή όρμησε απ' το μυαλό του η επιθυμία που ποτέ δεν είχε εκδηλώσει. Προδιδόταν. Τα μάγουλα και τα μηνίγγια του άναψαν. Απ' την απάντηση του Αλέξανδρου κρεμόταν η τύχη του κόσμου, η τύχη του, η τύχη τους. Η πολυθρόνα όπου καθόταν δεν τον χώραγε. Ήταν έτοιμος να εκραγεί.
«Ο δικός μου μεγάλος έρωτας είναι ο Αλέκος», είπε ο Αλέξανδρος.
Ιωσήφ Αλυγιζάκης : Η αναγνώριση του πτυχίου (Καστανιώτης)
Ο Αλέκος γύρισε και κοίταξε το συγκάτοικό του με περιέργεια. Σίγουρα κάτι είχε ειπωθεί την προηγούμενη βραδιά που εκείνος αγνοούσε. Πώς μπορούσε να έχει κάποια σχέση; Όχι. Σίγουρα ήταν πρόσχημα. Κάτι είχε σκαρφιστεί για να μην τους βάλει σε υποψίες. Έτσι κι αλλιώς όμως δεν είχαν και τίποτα σαρκικό μεταξύ τους. Ένιωσε σαν να τον έβαλαν σε ηλεκτρική καρέκλα. Για μια στιγμή όρμησε απ' το μυαλό του η επιθυμία που ποτέ δεν είχε εκδηλώσει. Προδιδόταν. Τα μάγουλα και τα μηνίγγια του άναψαν. Απ' την απάντηση του Αλέξανδρου κρεμόταν η τύχη του κόσμου, η τύχη του, η τύχη τους. Η πολυθρόνα όπου καθόταν δεν τον χώραγε. Ήταν έτοιμος να εκραγεί.
«Ο δικός μου μεγάλος έρωτας είναι ο Αλέκος», είπε ο Αλέξανδρος.
Ιωσήφ Αλυγιζάκης : Η αναγνώριση του πτυχίου (Καστανιώτης)
2 σχόλια:
Η περιγραφή του βιβλίου από το site του ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Tι μπορεί να μας παρακινεί για την Aλήθεια ή το Ψέμα; Φοιτητική μοναξιά και μεταφοιτητική αναζήτηση. Eφηβεία μαχόμενη και μεταεφηβεία καταπιεσμένη. Aναγκαία κι επιβαλλόμενη αλληλεξάρτηση. Mια αυτοκτονία κι ένα ατύχημα. Φιλία και ομοφυλοφιλία στα όρια της αθωότητας. Oργισμένοι νέοι που μάχονται τη γραφειοκρατία του ΔIKATΣA. Nέοι που προσπαθούν να μπουν στο παιχνίδι της ζωής. Γονείς χωρισμένοι που προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν και AIDS. Όλοι βρίσκονται στην πιο κρίσιμη καμπή της ζωής τους. Όλοι ταλανίζονται μεταξύ προβλεπτού κι απρόβλεπτου. Ανθρωποι που παραπαίουν εξαιτίας των αδυναμιών τους, δείχνοντας πόσο αξίζει να αγωνιζόμαστε για κάτι φαινομενικά άπιαστο, που ίσως να ορίζεται και ως προσωπική αναγνώριση.
~~~~~~
O Iωσήφ Aλυγιζάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Xανιά. Έζησε στο Bελιγράδι, στο Kαίμπριτζ και στην Aθήνα. Eίναι απόφοιτος της Aγγλικής Φιλολογίας. Γνωρίζει ιταλικά και σερβοκροατικά. Σπούδασε επίσης κλασική κιθάρα. Eίναι ιδιοκτήτης φροντιστηρίου ξένων γλωσσών.H αναγνώριση του πτυχίου είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Από το site του Πολύχρωμου Πλανήτη
Τo μυθιστόρημα αυτό είναι η ιστορία δύο νέων, του Αλέξανδρου, φοιτητή στο Μαθηματικό, και του Αλέξη, πτυχιούχου Αγγλικής Γλώσσας και φιλολογίας στο Βελιγράδι, που γνωρίζονται στην Κρήτη και γυρίζουνε για να ζήσουν μαζί στην Αθήνα. Εκεί έρχονται αντιμέτωποι με μια αυτοκτονία στη Φιλοσοφική Σχολή, με τους δύο χωρισμένους γονείς του Αλέξανδρου, την καινούργια γνωριμία της μητέρας του και τον θάνατο του ετεροφυλόφιλου πατέρα του από ΑIDS, καθώς και με άλλες περιπέτειες, οι οποίες τελικά φέρνουν ένα τέλος απροσδόκητο.
Δημοσίευση σχολίου