Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2005

Νο 8

Image Hosted by ImageShack.usP. L. Nunn (Ιαπωνία)
.
.
Για να μην τους φτάνει το φως της μέρας, το πρώτο, ο Κωνσταντίνος σηκώθηκε και έκλεισε όλες τις διάμεσες πόρτες. Γέμισε, με την ευκαιρία το ποτήρι και έβαλε καινούριο πάγο. Ήταν κι οι δυο εξαντλημένοι, αλλά ξανάπεσαν στα ίδια χάδια, τα σταμάτησαν κι ύστερα τα συνέχισαν πάλι απ' την αρχή. Η επανάληψη και ο πολλαπλασιασμός της έντασης τους έκανε τώρα πραγματικά ν' αρχίσουν να γίνονται ο καθένας πολλά πρόσωπα μαζί, να ξεχάσουν ποιος έκανε, τι και σε ποιον, ποιανού ήταν το στόμα και ποιος κρατούσε τον άλλο μες στη χούφτα του.
Άχνιζαν και οι δυο τους και η σάρκα, ζεσταμένη, τους τρέλαινε, μην ξέροντας που να σταματήσουν, μιας και ένιωθαν τώρα πως η προσδοκία ξεπερνούσε κάθε πραγματική ικανοποίηση, καθώς σε κάθε άγγιγμα το κορμί υποχωρούσε σαν να ήταν έτοιμο ν’ ανοίξει – σαν να κατέβαιναν σκάλες ο ένας μες στα σκοτεινά υπόγεια του άλλου.

Παναγιώτης Ευαγγελίδης : Κωνσταντίνος (Καστανιώτης)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

H περιγραφή του βιβλίου:

Ο Κωστής γνωρίζει μέσα στο σκοτάδι τον Κωνσταντίνο. Η σχέση τους θα συνεχίσει να αποφεύγει το φως, σαν ένα φιλμ που δεν πρέπει να εκτεθεί πρόωρα για να μην καεί. Όταν ο Κωνσταντίνος σιγά σιγά θα χαθεί, αφού έχει ξυπνήσει μέσα στον Κωστή την πηγή μιας θλίψης που είναι συστατικό του από παιδί, ο μικρός - αυτός που τελικά θέλησαν πάντα να είναι ο μικρότερος, χωρίς να είναι - θα ψάξει να βρει την αλήθεια, ο μόνος τρόπος να μάθει για το δικό του πόθο, τα δικά του ψέματα, τις δικές του αναπηρίες. Θα την ψάξει σε διηγήσεις φίλων, σε παλιές κασέτες και φωτογραφίες, δίπλα σε κυπαρίσια και μάρμαρα, υπνωτισμένος από τα λόγια κάποιου λαϊκού Τειρεσία. Μέχρι να μπει σε ένα ταξί και εκεί για πρώτη φορά, να σκεφτεί να κάνει που δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνει με τον Κωνσταντίνο.