Vladimir Zinovezic (Ρωσία)Αν μας έβλεπε κανείς απ’ έξω, θα μας έπαιρνε, λογικά, για ομοφυλόφιλους, μολονότι ο Ρεϊμόν συμπεριφερόταν θαυμάσια, αν αγνοήσουμε το γεγονός ότι μου χάιδευε το χέρι. Οπωσδήποτε, σοκάραμε ορισμένες κυρίες και, όπως καθόμασταν στο μικρό καναπέ, είχαμε την εντύπωση πως βρισκόμασταν στη σκηνή υπό τα διασταυρούμενα πυρά ξένων βλεμμάτων. Ως ποιητής, χαιρόμουν να σοκάρω καθωσπρέπει κυρίες. Μ’ αρέσει να με προσέχουν, δε με νοιάζει ποιος θα είναι. Ένιωθα πολύ άνετα.
- Μ’ αρέσεις. Εδώ κι ένα μήνα όμως έχω δεσμό με τον Σεμπαστιέν. Γνωριστήκαμε σ’ ένα εστιατόριο’ ξέρεις, υπάρχουν ειδικά εστιατόρια όπου απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες και όπου συχνάζουν άντρες σαν κι εμάς. Ήμουν με κάτι φίλους’ το ίδιο κι αυτός. Τον πρόσεξα απ’ την πρώτη στιγμή’ καθόταν σε μια γωνιά με μυστηριώδες ύφος. Στην αρχή, νόμιζα πως του άρεσε ο φίλος μου, ένας νέος και ωραίος Ιταλός. Κι όμως όχι, αποδείχθηκε πως κοίταζε εμένα, το γέρο. Πλησίασε και συστήθηκε. Γνωριστήκαμε. Μ’ αγαπάει πολύ. Κι έχει κι ωραίο πούτσο. Σου φαίνομαι χυδαίος. Όχι, μιλάω για έρωτα και, για τον έρωτα, είναι σημαντικό : έχει ωραίο πούτσο. Δε μου τη δίνει όμως, ενώ χτες, όταν σε φίλησα κατακάβλωσα…
Έντουαρντ Λιμόνοφ : Ένας ρώσος ποιητής προτιμά τους μεγάλους νέγρους (Aquarius)
1 σχόλιο:
O Eduard Limonov γεννήθηκε το 1944 στο Dzerjinsky, κοντά στον Βόλγα, μεγάλωσε στο Kharkov, μια βιομηχανική πόλη κοντά στα ρωσοουκρανικά σύνορα και γνώρισε επιτυχία ως πρωτοποριακός ποιητής στις αρχές της δεκαετίας του 70. Το 1974 απελάθηκε από την Σοβιετική Ένωση και έγραψε το πρώτο του μυθιστορηματικό χρονικό, “It's Me, Eddie”, πρόσφυγας και απένταρος στην Νέα Υόρκη.
Στο βιβλίο του περιέγραφε την εμπειρία της εξορίας ως μία ταπεινωτική και απογοητευτική πάλη με την “λογοτεχνική μαφία” της συντηρητικής Αμερικής, που ανάγκασε τον ήρωα να αναζητήσει παρηγοριά σε ποικίλες σεξουαλικές περιπέτειες. Οι Ρώσοι εμιγκρέδες, που συνήθως περιγράφονταν ως ευγενή θύματα, σκανδαλίστηκαν από αυτή την εκδοχή που τους παρουσίαζε ως δύσμοιρους και ξεπεσμένους και ο θόρυβος που δημιουργήθηκε του απέφερε τόση φήμη, που ο Λιμόνωφ ποτέ δεν είχε απολαύσει ως ποιητής.
Έκτοτε έγραψε πολλά χρονικά από τα οποία το σπουδαιότερο είναι το “Memoir of A Russian Punk”, και ο σκληρός νεαρός προλετάριος διεκδίκησε τον τίτλο του πρωτοποριακού λογοτέχνη. Το 1982 τον βρίσκει στους λογοτεχνικούς κύκλους της Γαλλίας, αποκτά την γαλλική υπηκοότητα ενώ του επαναποδίδεται η ρωσική από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ.
Το 1991 επιστρέφει στην Μόσχα και αναλαμβάνει ενεργό πολιτική δράση. Ιδρύει εφημερίδα και ένα μικρό πολιτικό κόμμα, το Εθνικό Κόμμα Μπολσεβίκων. Το 2001 φυλακίζεται με την κατηγορία της τρομοκρατίας, της ένοπλης απόπειρας για ανατροπή της συνταγματικής τάξης και της παράνομης αγοράς όπλων, ενώ κατηγορείται από την κυβέρνηση ότι σχεδίαζε ένοπλη εισβολή στο Καζακστάν. Οι κατηγορίες αποσύρονται, ως πολιτικώς υποκινούμενες, αλλά καταδικάζεται σε φυλάκιση 4 ετών για την αγορά των όπλων και αποφυλακίζεται υπό όρους μετά δύο έτη λόγω καλής συμπεριφοράς.
Το συγγραφικό έργο του Έντουαρντ Λιμόνωφ διακρίνεται για τον κυνισμό του και ο Σολζενίτσιν τον περιέγραφε σαν «μικρό έντομο που έγραφε πορνογραφία», ενώ ο Λιμόνωφ αναφερόταν στον Σολζενίτσιν ως προδότη της πατρίδας του που συνέβαλε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πηγές: otago.ac.nz, κ.ά.
Δημοσίευση σχολίου