Πες μου αλήθεια, τι γνώμη έχεις για τους νέους;» ρώτησε τη Δασκάλα.
« Η ανωριμότητα τους μ' εκνευρίζει, αλλά την προτιμώ από τη βαρετή ωριμότητα των μεγαλύτερων. Ύστερα είναι το σώμα, η φρεσκάδα της σάρκας, η λάμψη των ματιών, τα υγρά χείλη, η μεγάλη ποσότητα σπέρματος που χύνουν επάνω μου, είναι κι άλλα πολλά, ασήμαντα πράματα που με κάνουν να τους πλησιάζω, να τους δέχομαι, ακόμα και να τους ερωτεύομαι καμιά φορά, όταν είναι απόλυτη ανάγκη να υποστηρίξω τις ψευδαισθήσεις μου».
«Και δεν πληγώνεσαι όταν μες στην ελαφρότητα τους σύντομα σε ξεχνούν και τελικά σ' εγκαταλείπουν;»
«Αχ, τι βαριά κουβέντα βρήκες να κάνεις, μωρή Χαρά! Αφού το ξέρεις η ζωή είναι άνισο παιχνίδι! Το ίδιο και ο έρωτας»
«Το ξέρω, και βέβαια το ξέρω, αλλά να, όλος αυτός ο πόνος που φωλιάζει μέσα μου από το παρελθόν μου δεν έχει καταφέρει ακόμα να με διδάξει».
«Εσύ έτσι φτιάχτηκες. Είσαι ευαίσθητη και την πίκρα την έλκεις. Οι νέοι είναι αναίσθητοι γιατί είναι νέοι και γιατί η ποσότητα μετράει πιο πολύ στη ζωή τους από την αξία της ποιότητας».
«Ώρες ώρες νιώθω πως κρύβω στην ψυχή μου ένα θησαυρό. Περνούν οι άνθρωποι που ποθώ πάνω από το σώμα μου, με κοιτάζουν με τόση καθαρότητα στα μάτια, και λέω πως να, τώρα θα κάνουν μια βουτιά στην ψυχή μου, θα ανακαλύψουν το θησαυρό, θα τους μαγέψει και θα γείρουν στο πλάι μου αιχμαλωτισμένοι».
Μίνως Μαρκάκης : Ταμάμ (Καστανιώτης)
« Η ανωριμότητα τους μ' εκνευρίζει, αλλά την προτιμώ από τη βαρετή ωριμότητα των μεγαλύτερων. Ύστερα είναι το σώμα, η φρεσκάδα της σάρκας, η λάμψη των ματιών, τα υγρά χείλη, η μεγάλη ποσότητα σπέρματος που χύνουν επάνω μου, είναι κι άλλα πολλά, ασήμαντα πράματα που με κάνουν να τους πλησιάζω, να τους δέχομαι, ακόμα και να τους ερωτεύομαι καμιά φορά, όταν είναι απόλυτη ανάγκη να υποστηρίξω τις ψευδαισθήσεις μου».
«Και δεν πληγώνεσαι όταν μες στην ελαφρότητα τους σύντομα σε ξεχνούν και τελικά σ' εγκαταλείπουν;»
«Αχ, τι βαριά κουβέντα βρήκες να κάνεις, μωρή Χαρά! Αφού το ξέρεις η ζωή είναι άνισο παιχνίδι! Το ίδιο και ο έρωτας»
«Το ξέρω, και βέβαια το ξέρω, αλλά να, όλος αυτός ο πόνος που φωλιάζει μέσα μου από το παρελθόν μου δεν έχει καταφέρει ακόμα να με διδάξει».
«Εσύ έτσι φτιάχτηκες. Είσαι ευαίσθητη και την πίκρα την έλκεις. Οι νέοι είναι αναίσθητοι γιατί είναι νέοι και γιατί η ποσότητα μετράει πιο πολύ στη ζωή τους από την αξία της ποιότητας».
«Ώρες ώρες νιώθω πως κρύβω στην ψυχή μου ένα θησαυρό. Περνούν οι άνθρωποι που ποθώ πάνω από το σώμα μου, με κοιτάζουν με τόση καθαρότητα στα μάτια, και λέω πως να, τώρα θα κάνουν μια βουτιά στην ψυχή μου, θα ανακαλύψουν το θησαυρό, θα τους μαγέψει και θα γείρουν στο πλάι μου αιχμαλωτισμένοι».
Μίνως Μαρκάκης : Ταμάμ (Καστανιώτης)
2 σχόλια:
Το ελκυστικό κορμί
Το ελκυστικό κορμί ενός ιδανικού συντρόφου
είναι φορές που σχίζει την ατμόσφαιρα της κάμαράς μου
κι έρχεται πλάι μου, αργά, ν' αναπαυθεί.
Είναι στιγμές που την καρδιά μου την διαλύει το ρίγος
όταν με πάθος μέσα μου η φύση του ορμά
και των χεριών του το άγγιγμα πυρακτώνει τη σάρκα μου.
Σχόλιο
Τέλος, αυτό που κάνει τόσο ποθητή την ύπαρξή του
δεν είναι κάποια σπάνια ωραιότης,
κάποια κρυστάλλινη διάνοια αστραφτερή.
Είναι που πάντα μεταδίδει στην ατμόσφαιρα
την αίσθηση ευγενούς και ατίθασου ανδρισμού.
(Μίνως Μαρκάκης - Οδός Πανός, τ.13/1984)
MICHAEL DONAGHY
Κοιτώντας
Σ’ ένα φυλλάδιο προσεχών εκδηλώσεων
Μια μικρή μαυρόασπρη φωτογραφία
Του νέου αμερικανού ποιητή Μάικλ Ντόναγκυ
Αγκιστρώθηκα στο χαριτωμένο, ειρωνικό και ξεκάθαρο ύφος του
Λένε πως είναι πνευματώδης και περίπλοκος
Και βρίσκουν μάλλον συμπαθητική
Εκείνη την παρωχημένη τρυφερότητα στο γράψιμό του
«Τι ωραίο παιδί' τι Θείο μεσημέρι το έχει
παρμένο πια για να το αποκοιμίσει»
ψυθίρισε με φανερή συγκίνηση στ’ αυτί μου
ο εντιμότατος κύριος Καβάφης.
24.11.1989
Μίνως Μαρκάκης
(οδός Πανός, τ.50)
Δημοσίευση σχολίου