Christopher Lucas Furminger (UK).
.
Και τώρα σας λέω αντίο. Σκέπτομαι με μια ατελείωτη γλυκύτητα τη γυναικεία σας καλωσύνη, ή, μάλλον, τη μητρική. Σας εγκαταλείπω με λύπη, αλλά ζηλεύω το παιδί σας. Ήσασταν το μοναδικό πλάσμα μπροστά στο οποίο αισθανόμουνα ένοχος, αλλά γράφοντας σας τη ζωή μου, επιβεβαιώνομαι. Καταλήγω να σας λυπήσω χωρίς να καταδικάζω αυστηρά τον εαυτό μου. Σας επρόδωσα. Δεν το είχα θελήσει να σας προδώσω. Είσαστε από τις γυναίκες που διαλέγουνε πάντα, από καθήκον, τον πιο στενό, τον πιο δύσκολο δρόμο. Δεν θέλω, εκλιπαρώντας τον οίκτο σας, να σας προσφέρω ένα λόγο για να θυσιάζεστε κι άλλο. Δεν έχω μάθει να ζω σύμφωνα με την κοινή ηθική, ας προσπαθήσω τουλάχιστον ν’ ακολουθήσω τη δική μου ηθική : Είναι τη στιγμή που αποτινάζομε όλες τις αρχές από πάνω μας, που ταιριάζει να εφοδιαζόμαστε με συνείδηση. Είχα αναλάβει απέναντι σας άφρονες υποχρεώσεις, που καταγγέλλει η ζωή : σας ζητώ να με συγχωρήσετε, όσο πιο ταπεινά γίνεται, όχι γιατί σας αφήνω, αλλά γιατί έμεινα τόσο πολύ.
Μαργκερίτ Γιουρσενάρ : Αλέξης (Χατζηνικολή)
1 σχόλιο:
η περιγραφή του βιβλίου
Ο Αλέξης εξηγεί τις ροπές του μέσα από την εικόνα μιας παιδικής ηλικίας σχεδόν πουριτανικής και ολοκληρωτικά γυναικοκρατούμενης, άποψη που είναι ακριβής σε ό,τι τον αφορά, σημαντική γι αυτόν από τη στιγμή που την δέχεται… η προτίμηση του Αλέξη για την ηδονή που γεύεσαι ανεξάρτητα από έρωτα, η δυσπιστία του για κάθε δεσμό που παρατραβάει, χαρακτηρίζουν μια περίοδο έντονης αντίδρασης προς έναν ολόκληρο αιώνα ρομαντικής υπερβολής.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Από το site της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών:
Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες,στις 8 Ιουνίου του 1903. Η βελγίδα η μητέρα της, πέθανε δέκα ημέρες μετά τον τοκετό. Ο πατέρας της, Γάλλος αξιωματικός, την μεγάλωσε στη Λίλλη όπου βρισκόταν ο πατρογονικός πύργος του, με ρομαντικές ιστορίες και ταξίδια. Μορφώθηκε κατ’ οίκον με έμφαση στις ξένες γλώσσες, ζωντανές και νεκρές, όπως τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Ο πατέρας της πέθανε το 1929, την ίδια χρονιά που εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, ο "Αλέξης".
Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα, το 1935, με συντροφιά τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Τότε γράφτηκαν οι λυρικές "Φωτιές" και τα "Διηγήματα της Ανατολής". Γνωστή και η συνεργασία της με τον Κ. Θ. Δημαρά, το 1939, με αφορμή την ποίηση του Καβάφη που πρώτη αυτή έκανε γνωστό στη Γαλλία. Το 1939, έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου και εγκαταστάθηκε. Το 1947, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, που έμελλε να της προκαλέσει αρκετά προβλήματα στη Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα, αγόρασε και σπίτι σε νησάκι της πολιτείας του Μαίην, το νησί των Έρημων Λόφων.
Τον επόμενο χρόνο, η Γαλλική Ακαδημία αποφάσισε να σπάσει την παράδοση 345 ετών και να δεχτεί ανάμεσα στους σαράντα "αθανάτους" και μια γυναίκα.
...
Δημοσίευση σχολίου