Τρίτη, Ιουνίου 07, 2005

Νο 60

...Αι προσερχόμεναι ανά ζεύγη εισερχόμεναι εις τον Ναόν και αφού υποκλίνονται τρεις φορές προ του Φαλλού κάθηνται επί ανακλίντρων ωρισμένων δια το ζεύγος. Είτα έρχεται η Μεγάλη Ιέρεια, ήτις χαιρετώσα δι' υποκλίσεως τας καθημένας, αι οποίαι εγειρόμενοι ανταποδίδουσι δι' υποκλίσεως τον χαιρετισμόν, καταλαμβάνει την έδραν αυτής και κτυπά δις τας παλάμας της. Τότε αρχίζει η μουσική, ήτις είναι όπισθεν της έδρας αύτης έν προανάκρουσμα της λύρας και ακούεται παθητική και μελωδική γυναικεία φωνή ψάλλουσα το Γαζέλ (έμμετρον περσικόν ερωτικόν ποίημα).

Ω συ μεγάλη βασίλισσα των ερώτων.
Ω συ η φύλαξ των ηδονών των πάντοτε χορτασθεισών, αλλά και αδιαλείπτως αναγεννωμένων.
Ω συ η μήτηρ των ερώτων, οι οποίοι προοιμιάζουν την μεγάλην πράξιν της διαιωνίσεως.
Ω συ η οποία χύνεις εις τας καρδίας μας χειμάρους επιθυμιών και φλογών.
Ω συ η βασίλισσα των βασιλισσών, της οποίας οι κόλποι δεν εγνώρισαν αισχύνην.
Ω συ η ωραία των ωραίων, της οποίας η λευκή και αρωματική χειρ κρατεί το κλειδίον των υπερτάτων ηδονών.
Ω συ το μυστικόν σου όνομα είναι το καθαρώτερον των αρωμάτων.
Ω συ η οποία συγκεντρώνεις όλας τας αισθήσεις του έρωτος, δώσε ημίν σήμερον ό,τι οι άνδρες ηρνήθησαν εις ημάς.
Δώσε ημίν την ευτυχίαν και την μέθην.
Δώσε ημίν την ηδυπάθειαν και την λήθην.
Και θα σε στεφανώσωμεν με άνθη, και θα παραμείνωμεν μέχρι τέλους πισταί προς Σε την διαιωνίστριαν της ανθρωπότητος.
Αμήν,Αμήν, Αμήν.

Αι αγαπώσαι - Αι ομοφυλοφιλίαι των εν Κωνσταντινουπόλη Μουσουλμανίδων
Κείμενα: Mηνάς Χριστόπουλος - Ζωγραφιές: Δημήτρη Χατζόπουλος (Άγρα)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aπό το site των εκδόσεων Άγρα:

Στο μικρό αυτό άλμπουμ με κείμενα του Μηνά Χριστόπουλου και αντίστοιχα κι αντικρυστά ζωγραφιές (έγχρωμες) του Δημήτρη Χαντζόπουλου, ζωγραφίζεται ο έρωτας γυναικών και οι ιεροτελεστίες του πίσω από τα κλειστά καφάσια στην Κωνσταντινούπολη. Το βιβλίο αποτελεί μια μαρτυρία του συγγραφέα – που κατά πληροφορίες γεννήθηκε στην Μικρά Ασία και ήταν διδάσκαλος στην Πόλη. Το κείμενο βρέθηκε στην Καβάλα το 1977, κατά την διάρκεια μιας κατεδάφισης, μαζί με άλλα χειρόγραφα του Χριστόπουλου.

Ο σκιτσογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος γεννήθηκε το 1956 στην Πάτρα, σπούδασε Φυσική στην Αθήνα και κινούμενα σχέδια στον Καναδά. Εργάζεται ως σκιτσογράφος στα ΝΕΑ και ζει στην Καρέ Ρεθύμνου

Ανώνυμος είπε...

Aπό το comicart.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γραμμές με αποσιωπητικά...

[...]
Στα τέσσερα βιβλία που έχει επιμεληθεί, όλα από τις εκδόσεις «ΑΓΡΑ», αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει το κείμενο. Καδράροντας στο ελάχιστο μιας εικονογραφικής λεπτομέρειας, αφήνει την φαντασία ν’ ανασάνει, να χτίσει μόνη της το περιβάλλον που την πλαισιώνει. «Φωτογραφικές» αποτυπώσεις μιας νοητής κάμερας, παιχνίδι ενός σκιτσογράφου που προσπαθεί με μαρκαδόρους κι εκολίνες, να φωτογραφίσει την υποκειμενική του αντίληψη για την αφήγηση.

Να, για παράδειγμα στο βιβλίο του ΑΙ ΑΓΑΠΩΣΑΙ (1991), σε μια εικόνα ζουμάρει σε ένα παραδοσιακό διακοσμητικό μοτίβο κι αφήνει το κείμενο και τη φαντασία του αναγνώστη να περιπλανηθούν στον πλούσιο διάκοσμο ενός ναού της ανατολής. Τα σχετικά με το κείμενο αυτού του βιβλίου, είναι επίσης, άκρως εντυπωσιακά. Γραμμένο από κάποιον Μηνά Χριστόπουλο, δάσκαλο στην Πόλη, το κείμενο βρέθηκε με άλλες επιστολές το 1977, στην Καβάλα σε μια... κατεδάφιση. Ο υπότιτλος φωτίζει και το θέμα της αφήγησης: Αι ομοφυλοφιλίαι των εν Κωνσταντινουπόλει μουσουλμάνιδων...
[...]
Σκίτσα λιτά, περιγραφές απέριττες, κινήσεις «ακίνητες», πρόσωπα αξύριστα, γραβάτες να πετούν από έναν αόρατο χάρτινο άνεμο. Δυο γραμμές μαρκαδόρων, μια μεσαία και μια λεπτή να συμπληρώνουν η μια την άλλη. Τρεμάμενες ευθείες να υπονοούν την συνέχειά τους, καταλήγοντας σε... αποσιωπητικά. Ένας λόγος έξυπνος και διαυγής χωρίς αποσιωπητικά.

Οι (αντι)ήρωες του Χαντζόπουλου ζουν σ’ έναν μινιμαλιστικό, δικό τους κόσμο. Αν και το χιούμορ του κινείται στην ευρύτερη λογική της Νέας ελληνικής γελοιογραφίας, το σκίτσο του διαφέρει σημαντικά από τους άλλους μεγάλους δημιουργούς αυτής της γενιάς, χωρίς να έχει βρει μέχρι στιγμής σημαντικούς μιμητές ή αντιγραφείς.

Το ίδιο λιτή είναι και η προσωπική του παρουσία. Αποφεύγοντας τις πολλές συνάφειες, τα τελευταία χρόνια και μετά από άπειρα καρεδάκια γελοιογραφιών, κατέφυγε κι ο ίδιος, μακριά απ΄την πολύβουη Αθήνα, σε ένα ...Καρέ. Για την ακρίβεια, «μία» Καρέ. Ένα μικρό χωριό έξω απ’ το Ρέθυμνο, χαμένο κάπου στη Νέα Ευρώπη. Από εκεί μας στέλνει καθημερινά με τον MAC του, ραβασάκια. Ας είναι καλά η τεχνολογία του. Μας ρίχνει τις ατάκες του, ακολουθούμε τις γραμμές του, κάπου εκεί μετά τ' αποσιωπητικά, μας χαμογελάει και ο Δημήτρης.