Καταπίνω τον τρόμο μου και ήρεμα, λογικά, προσπαθώ να τους αποτρέψω, Μη παιδιά...Ανακατεύονται μες στο μυαλό μου σκηνές ταινιών με επικές μάχες, όπου πολυάριθμες δυνάμεις στρατιωτών ρίχνονται με τεράστιους κορμούς δένδρων να παραβιάσουν τη θεόρατη πόρτα του κάστρου.
Τσουχτερός πόνος διαπερνάει όλο μου το σώμα, η απελπισία τραβάει τα χαρακτηριστικά μου και τα μετατοπίζει. Κολυμπάω στον ιδρώτα μου. Τρυπούν τ' αυτιά μου βρισιές που δεν μπορώ να ξεδιαλύνω, νιώθω να φεύγουν ένα-ένα από πάνω μου τα ρούχα, μένω γυμνός και δεν κρυώνω, ζεστά υγρά με ραντίζουν στο πρόσωπο και κατρακυλάνε απ’ τα πόδια' φαντάζομαι ότι είμαι περιζωσμένος από κουστωδίες βρυκολάκων που άνεργοι και υπομονετικοί χρόνια, αναστήθηκαν στην καταλληλότερη ευκαιρία για να εκπληρώσουν επιθυμίες που κάποτε εμποδίστηκαν.
Λίγα λεπτά προτού χάσω τις αισθήσεις μου, έχω πλέον πάψει να πονάω απ' τις γροθιές, τους κλώτσους και τα χαστούκια' ακούω σχεδόν ευτυχισμένος να με βρίζουν, νιώθω εξαϋλωμένος καθώς μου ξεπατώνουν τα μαλλιά και μου λιώνουν τα δάχτυλα κάτω απ’ τα τακούνια τους' αφήνω το σώμα μου χαλαρό για να τους διευκολύνω τις επιθέσεις.
Ύστερα κολλάω στον τοίχο κι αρχίζω να πέφτω σταδιακά, κρατώντας ως τελευταίες μνήμες των αισθήσεων το ψύχος του τοίχου και την καυτή ανάσα μου.
Γιάννης Παλαμιώτης : Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής (Εξάντας)
Τσουχτερός πόνος διαπερνάει όλο μου το σώμα, η απελπισία τραβάει τα χαρακτηριστικά μου και τα μετατοπίζει. Κολυμπάω στον ιδρώτα μου. Τρυπούν τ' αυτιά μου βρισιές που δεν μπορώ να ξεδιαλύνω, νιώθω να φεύγουν ένα-ένα από πάνω μου τα ρούχα, μένω γυμνός και δεν κρυώνω, ζεστά υγρά με ραντίζουν στο πρόσωπο και κατρακυλάνε απ’ τα πόδια' φαντάζομαι ότι είμαι περιζωσμένος από κουστωδίες βρυκολάκων που άνεργοι και υπομονετικοί χρόνια, αναστήθηκαν στην καταλληλότερη ευκαιρία για να εκπληρώσουν επιθυμίες που κάποτε εμποδίστηκαν.
Λίγα λεπτά προτού χάσω τις αισθήσεις μου, έχω πλέον πάψει να πονάω απ' τις γροθιές, τους κλώτσους και τα χαστούκια' ακούω σχεδόν ευτυχισμένος να με βρίζουν, νιώθω εξαϋλωμένος καθώς μου ξεπατώνουν τα μαλλιά και μου λιώνουν τα δάχτυλα κάτω απ’ τα τακούνια τους' αφήνω το σώμα μου χαλαρό για να τους διευκολύνω τις επιθέσεις.
Ύστερα κολλάω στον τοίχο κι αρχίζω να πέφτω σταδιακά, κρατώντας ως τελευταίες μνήμες των αισθήσεων το ψύχος του τοίχου και την καυτή ανάσα μου.
Γιάννης Παλαμιώτης : Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής (Εξάντας)
1 σχόλιο:
Το βιβλίο «Οι φίλοι ή παραχάραξη ηθικής» κυκλοφόρησε το 1984, δύο χρόνια μετά το «Μετά ομοφυλοφιλικών επιδόσεων» που μας παρουσίασε ο ReyCorazon στην καταχώρηση Νο. 4. Ωστόσο, ένα χρόνο πριν, τον Σεπτέμβριο του 1981 πρωτοκυκλοφορεί το “Kράξιμο”. Ο Γιάννης Παλαμιώτης είναι από τους βασικούς συνεργάτες του περιοδικού που είχε δωδεκάχρονη «πολυτάραχη» ζωή (1982-1993) και που το πρώτο τεύχος του γράφτηκε στο υπόγειο του ΑΚΟΕ, εκεί που γράφτηκε η ιστορία ενός άλλου περιοδικού, του Aμφί, που –τι σύμπτωση!- , περνώντας μέσα από συμπληγάδες, έζησε κι αυτό δώδεκα χρόνια (1978-1990).
Δημοσίευση σχολίου