Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005

No 137

Όμοια θεού μου φαίνεται η θωριά του
του αντρός αυτού που κάθεται αντικρύ σου
κι αγροικάει με λαχτάρα τη φωνή σου
σα μιλήσεις κοντά του

και γλυκά σαν γελάσεις, μα η καρδιά μου
στα στήθη μου από τούτο σπαρταράει,
μόλις στρέψω και ιδώ σε ξεψυχάει
κι αποσβήν’ η λαλιά μου,

σαν τη γλώσσα μου κάτι να τσακίζει,
σιγανή φλόγα τρέχει το κορμί μου,
θαμπωμένοι δεν βλέπουν οι οφθαλμοί μου,
κι η ακοή μου βουίζει,

ιδρώτ’ από τα μέλη μου αναδίνω,
κι όλη τρέμω, πιο πράσινη στο χρώμα
κι από χόρτο, και λέω πως λίγο ακόμα
και νεκρή θ’ απομείνω.

Σαπφώ : Άπαντα (Πάπυρος)
Μετάφραση : Παναγιώτης Λεκατσάς

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...μακριά απ' τις Σάρδεις τώρα
γυρίζοντας εδώ συχνά το νου της,
σαν ζούσαμε μαζί, στ' αλήθεια σ' είχε
όμοια στην όψι εσένα η Αριγνώτα
με θεά, και βαθειαγάλλιαζε η ψυχή της
στη μολπή σου· και μέσα στις γυναίκες
τις Λύδιες ξεχωρίζει, ως όταν πέση
ο ήλιος, ροδοστέφανη η Σελήνη,
από τ' αστέρια υπέρτερη όλα, χύνει
το φως της στ' αρμυρά πελάγη επάνω
και στην πολύανθη γη· κι αργοσταλάζει
όμορφα γύρω η δρόσος κι αναθάλλουν
τα ρόδα, οι άνηθ' οι απαλοί κι ο ανθοντυμένος
μελίλωτος. Κι' αυτή στριφογυρίζει,
γλυκότροπή μου Ατθίδα, ως σε θυμάται
και τρώει ο γλυκός πόθος τη λεπτή της
ψυχή και την καρδιά βαραίνει η πλήξι,
και δυνατά μας κράζει εκεί να πάμε,
μα η Νύχτα με τ' ανάριθμα τ' αυτιά της
απ' τους δρόμους επάνω του πελάγου
δεν μας κράζει τ' ανάκουστα...

Σαπφώ, Μέλων Ε', απόσπασμα 3
Μετάφραση: Παν. Λεκατσάς, από τα Άπαντα των εκδ. Πάπυρου

Ανώνυμος είπε...

Το ίδιο απόσπασμα, που μας παρέθεσε ο ReyCorazόn, από το βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ "Αποσπάσματα Ερωτικού Λόγου" - μετάφρ.Βασίλη Παπαβασιλείου (εκδ. Pάππα, 1983)

"...γιατί μόλις σε δω για μια στιγμή,
δεν μπορώ πια να αρθρώσω λέξη:
αλλά ή γλώσσα μου γίνεται κομμάτια και,
κάτω από το δέρμα μου,
γλιστράει απότομα μια λεπτή φωτιά:
τα μάτια μου χάνουν το βλέμμα τους,
τ' αυτιά μου βουίζουν,
ο ιδρώτας αυλακώνει το κορμί μου,
ένα ρίγος με κυριεύει σύγκορμη·
γίνομαι πιο χλωμή κι από τη χλόη και,
λίγο ακόμη, θα 'λεγα ότι πεθαίνω ."

Ανώνυμος είπε...

Στο απόσπασμα αυτό

«η ποιήτρια εκφράζει τα συναισθήματά της για μια γυναίκα, που εκδηλώνει τον έρωτά της σε έναν άνδρα. Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι απίθανο να συγκαταλέγεται στα επιθαλάμια ποιήματα που έγραψε η Σαπφώ, και να απευθύνεται σε κάποια νύφη. Είναι μάλλον μια ατομική έκρηξη ερωτικών συναισθημάτων μπροστά σε μια ερωτική σκηνή που εκτυλίσσεται θαρρείς μπροστά της. Η ηρωίδα προκαλεί το ενδιαφέρον του άνδρα μέσα στη σκηνή και της ποιήτριας που βρίσκεται έξω από τη σκηνή σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, που της επιτρέπει να παρατηρεί τον εαυτό της και τα συνταρακτικά αλλεπάλληλα συναισθήματα που της προκαλεί η εξέλιξη του δρώμενου. […] Η σχέση του άνδρα και της γυναίκας στο ποιητικό απόσπασμα είναι μάλλον άνιση, καθώς ο άνδρας εξυψώνεται ως «ίδιος θεός». Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται η ποιήτρια το ερωτικό πάθος αποδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον έρωτα ως εξολογική δύναμη που θυμίζει ασθένεια»

Η γυναίκα στη λυρική και την επική ποίηση
Ημερομηνία: 14 Wednesday January @ GTB Standard Time
Θέμα: Γυναικείες σπουδές
Από το archive.gr