No 137

Όμοια θεού μου φαίνεται η θωριά του
του αντρός αυτού που κάθεται αντικρύ σου
κι αγροικάει με λαχτάρα τη φωνή σου
σα μιλήσεις κοντά του

και γλυκά σαν γελάσεις, μα η καρδιά μου
στα στήθη μου από τούτο σπαρταράει,
μόλις στρέψω και ιδώ σε ξεψυχάει
κι αποσβήν’ η λαλιά μου,

σαν τη γλώσσα μου κάτι να τσακίζει,
σιγανή φλόγα τρέχει το κορμί μου,
θαμπωμένοι δεν βλέπουν οι οφθαλμοί μου,
κι η ακοή μου βουίζει,

ιδρώτ’ από τα μέλη μου αναδίνω,
κι όλη τρέμω, πιο πράσινη στο χρώμα
κι από χόρτο, και λέω πως λίγο ακόμα
και νεκρή θ’ απομείνω.

Σαπφώ : Άπαντα (Πάπυρος)
Μετάφραση : Παναγιώτης Λεκατσάς