Νο 127

Leif Thageson (Σουηδία)

.

.

- Μολίνα, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
- Τι;
- Είναι κάπως πολύπλοκο. Να! Δες: ανατομικά τουλάχιστον είσαι το ίδιο άντρας με μένα…
- Ωχ
- Μα βέβαια, δεν υστερείς σε τίποτα. Γιατί, λοιπόν, δεν προσπαθείς μια φορά τουλάχιστον…να είσαι άντρας, να φερθείς σαν άντρας; Και δεν εννοώ με τις γυναίκες, αφού αυτές δεν σ’ ελκύουν. Αλλά με κάποιον άντρα.
- Όχι, δε μου πάει.
- Και γιατί;
- Γιατί η γάτα έχει ένα αυτί.
- Ε, αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω…Δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι έτσι…
- Έχεις δίκιο. Έχει απ’ αυτούς κι από εκείνους. Αλλά εγώ τη βρίσκω μόνον έτσι.
- Κοίτα, εγώ δεν καταλαβαίνω απ’ αυτά, αλλά θα ήθελα να σου εξηγήσω, έστω και κομπιάζοντας…, να βλέπεις…
- Σ’ ακούω.
- Λέω, αν νιώθεις καλύτερα σα γυναίκα…αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να νιώθεις…κατώτερος.
- …
- Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι λέω;
- …
- Θέλω να πω, επειδή τη βρίσκεις έτσι, δε σημαίνει πως πρέπει να πληρώνεις κάποιο τίμημα. Δε χρειάζονται ούτε καλοπιάσματα, ούτε παρακάλια, ούτε και συγνώμες. Δε χρειάζεται να υποτάσσεσαι επειδή είναι έτσι.(…) Για να είσαι γυναίκα, δε χρειάζεται να είσαι, τι να πω;…ιερομάρτυρας. Κοίτα… αν δε φοβόμουν ότι θα πονέσω, θα σου πρότεινα να μου το κάνεις, μόνο και μόνο για να σου δείξω ότι το να είσαι «άντρας» δε σου δίνει κανένα δικαίωμα.

.
Μανουέλ Πούιγκ : Το φιλί της γυναίκας – αράχνης (Οδυσσέας)