Dmitry Bilyk (Ουκρανία).
.
ΔΕΚΑΔΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
Νόμισμα θηλυκό και
από τις δύο όψεις.
Μόνο οι γύψινες κόχες να κοιτάζουν
βασίλισσες του τοίχου
με τά χρυσά σκουλαρίκιατης πολιορκίας,
τα δάκτυλα,μονάχα αυτά
μέσα στα τρίγωνα που μόλις γεμίζουν χνούδι.
.
Είναι κι αυτή
μια ηδονή
πριν απ' τη Βίβλο
σπάνια.
Η Βεατρίκη με τη Μίνα,
ούτε καν βουνά,
ούτε καν λόφοι
μονάχα η καμπύλη μυστική της εφηβείας.
.
Μακριά,
πολύ μακριά
φεύγει η θάλασσα γαμήλιο ταξίδι.
.
Αθηνά Παπαδάκη
Από την Ανθολογία ερωτικής ποίησης (Καστανιώτης)
1 σχόλιο:
Μετέωρο
Κατά πρόσωπο πάλι
μια δεύτερη άνοιξη,
όλο ριπές
ιδρώτας όσιος. Βουστάσιος,
μ’ αιματώματα μίσους κι αγάπης, φλέγομαι για μιαν Αίτνα.
Έρωτας ο εξώτερος, σαν τεθλασμένος κεραυνός μ’ εκτοξεύει.
Στην αίγλη.
Η αίγλη ανήκει στα ζώα.
Έχω πηγή παντοτινή, μα είν’ ακαριαία.
(από την ίδια ανθολογία)
~~~~~~~~~~~~
Από την Ελευθεροτυπία, 9 Νοε.2001
Η Αθηνά Παπαδάκη έχει ποιητική φωνή με βάθος και διάρκεια. Από τα πρώτα της βήματα στην ποίηση, που έγιναν με τον Αρχάγγελο από μπετόν (1974), την Αμνάδα των ατμών (1980) και το Γη και πάλι (1986), ώς τις ωριμότερες ώρες της, που πήραν σάρκα και οστά με την Ωχροτάτη έως του λευκού (1989), τη Λέαινα της βιτρίνας (1922), την Αγρυπνη των ουρανών (1995) και το Στη Βασιλίδα του Εξώστη (1998), η Παπαδάκη υπηρέτησε έναν ελεύθερο από αυστηρές δεσμεύσεις λυρισμό, όπου η μουσική των λέξεων συνδυάζεται με έντονα υποβλητικές εικόνες ή με ξαφνικά υπερρεαλιστικά πετάγματα, στο περιβάλλον μια γερά χτισμένης μυθολογίας του γυναικείου σώματος. Πρόκειται (αξίζει, νομίζω, τον κόπο να το πω προκαταβολικά) για μια πολύτροπη και πολυπρόσωπη μυθολογία, στο βάθος, ωστόσο, της οποίας σχηματίζεται ένας μονόχορδος και επίμονος, καθαρά υπαρξιακός προβληματισμός.
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Δημοσίευση σχολίου