Leif Thageson (Σουηδία).
.
Όμως ο πυρετός, αντί να πέφτει με την αντιβίωση, ανέβαινε. Τριανταεπτά κι οκτώ – όχι τρομερά υψηλός πυρετός, αλλά πυρετός επίμονος. Όποτε άγγιζα το μέτωπο ή το χέρι του Βασίλη τον εύρισκα ζεστό.(…)
Την άλλη μέρα κιόλας, 23 Σεπτεμβρίου, πήγαμε στον Π., το γιατρό που είχε υποδείξει ο δικός μας γιατρός, για το τεστ AIDS. Ο Π. μας δέχθηκε με μια ερεθισμένη νευρικότητα και καχυποψία που τη μετέφρασα να σημαίνει ακόμα και χαιρεκακία για το «σπουδαίο» πελάτη που είχε στα χέρια του. Το ύφος του, καθώς μας έκανε ερωτήσεις που δεν είχε λόγο να κάνει (ποιοι ήμαστε κι αν είχαμε σχέσεις, και τι σχέση είχαμε μεταξύ μας). Ήταν πολύ αδιάκριτος. Ή μπορεί να ήταν απλά περίεργος.
Αλλά ευαίσθητοι καθώς ήμαστε εκείνο τον καιρό στα υπονοούμενα, ο Βασίλης κι εγώ, ενοχληθήκαμε.
Φρίντα Μπιούμπι : …Και το όνειρο πάγωσε. Ένα χρονικό του AIDS (Εξάντας)
Την άλλη μέρα κιόλας, 23 Σεπτεμβρίου, πήγαμε στον Π., το γιατρό που είχε υποδείξει ο δικός μας γιατρός, για το τεστ AIDS. Ο Π. μας δέχθηκε με μια ερεθισμένη νευρικότητα και καχυποψία που τη μετέφρασα να σημαίνει ακόμα και χαιρεκακία για το «σπουδαίο» πελάτη που είχε στα χέρια του. Το ύφος του, καθώς μας έκανε ερωτήσεις που δεν είχε λόγο να κάνει (ποιοι ήμαστε κι αν είχαμε σχέσεις, και τι σχέση είχαμε μεταξύ μας). Ήταν πολύ αδιάκριτος. Ή μπορεί να ήταν απλά περίεργος.
Αλλά ευαίσθητοι καθώς ήμαστε εκείνο τον καιρό στα υπονοούμενα, ο Βασίλης κι εγώ, ενοχληθήκαμε.
Φρίντα Μπιούμπι : …Και το όνειρο πάγωσε. Ένα χρονικό του AIDS (Εξάντας)
1 σχόλιο:
Mία ακόμα βιογραφία από την πρώην δημοσιογράφο Φρίντα Μπιούμπι, που αναφέρεται στη ζωή και το θάνατο του Μπίλλυ Μπο, του πολύ επιτυχημένου, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έλληνα σχεδιαστή μόδας που πέθανε από aids τον Ιούνιο του 1987 σε ηλικία 33 ετών.
Ήταν σαν τους Dolce & Gabbana πολύ πριν σκάσει το σούπερ επιτυχημένο σισιλιάνικο δίδυμο σχεδιαστών γράφει η Νίκη Χάγια στο άρθρο της «Οι 40 πιο Στυλάτοι Άντρες» (http://www.yupi.gr, της Imaco Media) προκλητικός και σεξουαλικά προσανατολισμένος με έναν τρόπο που ερέθιζε τη φαντασία, αλλά δεν σόκαρε τις κυρίες που έρχονταν για λαϊκό προσκύνημα στο ατελιέ του στην Κανάρη. Άνοιξε κατάστημα στη Νέα Υόρκη, έντυσε τις αεροσυνοδούς στις καλές εποχές της Ολυμπιακής και έτσι -επιτυχημένος, άρα αποδεκτός- πρωτοστάτησε με τα μακριά του μαλλιά, με το ξεκούμπωτο πουκάμισο, με τη ζωή σαν πάρτι στη Μύκονο και με τη soft γοητεία του στην εν μέρει απελευθέρωση του συλλογικού ελληνικού υποσυνείδητου. Αν δεν είχε φύγει νωρίς, ίσως να ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας παγκοσμίως, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ο Mπίλλυ Μπο, που είχε σχεδιάσει και τις στολές των αεροσυνοδών της Ο.Α., «ο Κούρος», όπως τον έλεγε
ο Άντι Γουώρχολ [βλ. καταχώρηση No 481] ήταν από τους σχεδιαστές που η φήμη του είχε ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και που μαζί με τον ελληνικής καταγωγής Ζαν Ντεσσέ και τον Γιάννη Τσεκλένη ταξίδεψαν την ελληνική μόδα στο εξωτερικό. Ήταν ο πρώτος επώνυμος Έλληνας που πέθανε από τη νόσο για την οποία, τότε, στην δεκαετία του ’80 δεν υπήρχαν φάρμακα, ούτε είχαμε εκτεταμένη πληροφόρηση. Κάτι που, δυστυχώς, φαίνεται να έχει ατονήσει και στις μέρες μας, που καταγράφεται μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων.
Τον προηγούμενο Οκτώβρη (2007), στο πλαίσιο της 6ης Ελληνικής Εβδομάδας Μόδας που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο, παρουσιάστηκε ένα ειδικό φωτογραφικό αφιέρωμα στη μνήμη του Μπίλλυ Μπο με τον εμπνευσμένο από το βιβλίο τίτλο «Μπίλλυ Μπο, το όνειρο πάγωσε, ο μύθος μένει».
Δημοσίευση σχολίου