Παρασκευή, Ιουλίου 22, 2005

No 133

Image Hosted by ImageShack.us
.
.
Ανακρέων:

Ε, παιδί, φέρε νερό, φέρε κρασί,
φέρε μας κι ανθοστόλιστα στεφάνια, φερ’ τα, εμπρός,
γιατί στ’ αλήθεια πυγμαχώ, αναμετριέμαι με τον Έρωτα.

*

τον Κλεόβουλο εγώ τον αγαπώ,
για τον Κλεόβουλο με πιάνει τρέλα
και πάνω στον Κλεόβουλο τα μάτια μου καρφώνω.

Από την Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Ερωτικής Ποίησης (Ροές)
Μετάφραση : Γεωργία Παπαδάκη

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

α άνακτα εσύ, που παίζουνε μαζί σου ο δαμαστής ο Έρωτας
κι οι μαυρομάτες Νύμφες
κι η Αφροδίτη η ροδοκόκκινη,
και που επάνω στα ψηλά τα κορφοβούνια τριγυρίζεις,
στα πόδια σου προσπέφτω!
Έλα με θέρμη πλάι μας
και την παράκλησή μας καλόδεχτα άκουσέ την.
Γίνε για τον Κλεόβουλο καλός ορμηνευτής,
και κάνε τον, Διόνυσε, τον έρωτά μου να δεχτεί!

(Ανακρέων, από το ίδιο βιβλίο)
~~~~~~~~~~~~

Βιογραφικά στοιχεία
(από την Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Ερωτικής Ποίησης και από τα sites xanthi.gr και pyrovates.gr)

Ο λυρικός ποιητής Ανακρέων γεννήθηκε στην Τέω της Ιωνίας, απέναντι από τις βόρειες ακτές της Σάμου, γύρω στα 570 π.Χ. Ο περσικός κίνδυνος, ανάγκασε πολλούς Τήιους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να εγκατασταθούν στα Άβδηρα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Ανακρέων. Ήδη γνωστός ποιητής της μονωδίας προσκλήθηκε από τον Πολυκράτη στη Σάμο. Μετά τη δολοφονία του τυράννου το 522 π.Χ. πήγε στην Αθήνα. Η ποιητική του αύρα αγγίζει την επιφάνεια, όμως με χάρη για την οποία δικαίως υπερηφανευόταν: «χαρίεντα μεν γαρ άδω χαρίεντα δ’ οίδα λέξαι». Απολαμβάνει τον έρωτα και το κρασί «ανυβρίστως» και λέγεται ότι πέθανε σε βαθιά γεράματα από ασφυξία, καταπίνοντας μια ρόγα σταφύλι. Ο Ανακρέων, μαζί με την Σαπφώ και τον Αλκαίο αποτελούν τη μελική τριάδα των ποιητών που εκφράζουν τα μύχια συναισθήματα του ατόμου, είναι οι ποιητές του ατόμου, που ζει βάσανα και χαρές, έρωτες και απογοητεύσεις. Με εικόνες πρωτότυπες, με πολλά και εκφραστικά επίθετα, με μια λεπτή ειρωνεία που όμως, όταν χρειάζεται, γίνεται σκληρή σάτιρα, ο Ανακρέων δημιουργεί τον λυρισμό της ποίησής του, ποίησης η οποία αγαπήθηκε πολύ, και μάλιστα αργότερα βρήκε πολλούς μιμητές που έγραψαν τα λεγόμενα «Ανακρεόντεια ποιήματα».

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.