No 114

…ο Βίκτορ αναρωτιέται πώς να τα πηγαίνει ο Ρούντι, αν και ξέρει πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, ο Ρούντι είναι μια ανθρώπινη μυγοπαγίδα, οι άντρες κρέμονται από πάνω του, κολλούν στην ανάμνηση της στιγμής και, στα χρόνια που έρχονται, θα ψιθυρίζουν : « Έκανα κι εγώ το χρέος μου στον Ψυχρό Πόλεμο, γαμήθηκα από τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ! Και σας πληροφορώ ότι το σφυροδρέπανό του δούλευε σαν πιστόνι!» κι η ιστορία θα λέγεται και θα ξαναλέγεται, θα περιγράφεται το μέγεθος του πέους του, το ρυθμικό καρδιοχτύπι του, η αίσθηση των δαχτύλων του,το άρωμα που άφηνε η γλώσσα του, ο ιδρώτας των μηρών του, το αποτύπωμα των χειλιών του, ίσως ακόμη κι ο ήχος που έκαναν οι καρδιές τους καθώς ράγιζαν όταν τον έβλεπαν να φεύγει
...αλλά ο Βίκτορ έχει πει πολλές φορές στον Ρούντι ότι είναι αδύνατον να αγαπήσει έναν άντρα γιατί πρέπει να τους αγαπάει όλους, αν και ο Ρούντι υπέφερε και πόνεσε κατά καιρούς για μια χαμένη αγάπη ενώ το στιλ του Βίκτορ είναι τελείως διαφορετικό, πιστεύει στο «πάμε για άλλα», στον τζόγο, και δεν μπορεί να καταλάβει πώς έγινε κι ερωτεύτηκε ο Ρούντι, παλιότερα, πώς προσκολλήθηκε σε ένα μόνο άντρα και του χάρισε την καρδιά του, όπως έγινε με τον Έρικ Μπρουν για τόσα χρόνια, τότε που οι δυο μεγαλύτεροι χορευτές του κόσμου ερωτευμένοι μεταξύ τους, δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό του κι εκνευριζόταν με τον τρόπο που μιλούσε ο φίλος του, σαν να ήταν καρφωμένα στο στήθος του Ρούντι ένα εκατομμύριο μαχαίρια, κι αηδίαζε όταν άκουγε για τις τρυφερές στιγμές των δυο χορευτών σε όλο τον κόσμο, σε θαλαμηγούς και σαλόνια, σε σουίτες πολυτελών ξενοδοχείων και σπα της δανέζικης υπαίθρου…

Colum McCann : Ο χορευτής (Διόπτρα)