ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΔΟΥΛΕΥΩ
Όλη μέρα δουλεύω όπως ένας καλόγερος
και τη νύχτα σε γύρες, όπως ένας βρομόγατος
Αναζητώντας έρωτα… Θα προτείνω
στη Σύνοδο να μ’ ανακηρύξει άγιο.
Στην απάτη απαντώ αληθινά
με γαλήνη. Με το μάτι κοιτώ
ζωγραφιάς τους ανθρώπους της βίας.
Όλη μέρα δουλεύω όπως ένας καλόγερος
και τη νύχτα σε γύρες, όπως ένας βρομόγατος
Αναζητώντας έρωτα… Θα προτείνω
στη Σύνοδο να μ’ ανακηρύξει άγιο.
Στην απάτη απαντώ αληθινά
με γαλήνη. Με το μάτι κοιτώ
ζωγραφιάς τους ανθρώπους της βίας.
.
****
Eνδιαφέρουσα είναι ασφαλώς κι η ιδεολογία που ανέπτυξε και που όπως είπαμε φανερώνεται διάχυτη μέσα στο έργο του. Ο Παζολίνι πίστευε σ’ ένα μαρξισμό λαϊκίστικο, ρομαντικό, ριζωμένο στην παράδοση και προεκτεινόμενο στην ουτοπία.
Κι όμως, όχι τυχαία, ο θάνατος προήλθε από τους ανθρώπους που ο ίδιος μια ζωή υπερασπίστηκε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω πως δυστυχώς το φαινόμενο Παζολίνι – παρά τις δεκάδες μελέτες- συζητιέται ακόμη στη χώρα του ποια θέση κατέχει. Όταν η υποκρισία πέσει κατά γης θα αποκαλυφθεί ως ο προεξάρχων της τετράδας που συγκλόνισε την ιταλική ποίηση...
Κι όμως, όχι τυχαία, ο θάνατος προήλθε από τους ανθρώπους που ο ίδιος μια ζωή υπερασπίστηκε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω πως δυστυχώς το φαινόμενο Παζολίνι – παρά τις δεκάδες μελέτες- συζητιέται ακόμη στη χώρα του ποια θέση κατέχει. Όταν η υποκρισία πέσει κατά γης θα αποκαλυφθεί ως ο προεξάρχων της τετράδας που συγκλόνισε την ιταλική ποίηση...
.
Παζολίνι-Ουγγαρέτι-Κουαζιμόντο (Αιγόκερως)
Μετάφραση και σχόλια: Στέλιος Κάτσικας
Μετάφραση και σχόλια: Στέλιος Κάτσικας
3 σχόλια:
Aπό το ίδιο βιβλίο:
PIER PAOLO PAZOLINI
"ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ"
του Εnzo Siciliano
«Δεν μπορώ πια να πιστεύω στην επανάσταση, αλλά δεν μπορώ και να μην είμαι με το μέρος των νέων που παλεύουν γι αυτήν. Είναι ήδη μια αυταπάτη το να γράφεις ποίηση, και συνεχίζω να γράφω γι αυτήν, για μένα η ποίηση δεν είναι πια εκείνος ο κλασικός μύθος που ήταν στην εφηβεία μου(…). Είμαι οπωσδήποτε γοητευμένος απ’ το παράδειγμα των αγίων, όπως ο Άγιος Παύλςο, ανάμεσα στην αληθινή ζωή και τον ασκητικό βίο»
(…) Η τελευταία σημασία της «μάχης» του στάθηκε η σκιώδης σφραγίδα του θανάτου στην Υδρόσκαλα της Όστια σε μία σπασμωδική και ποτέ ικανοποιημένη θέληση για ζωή.
~~~
Σ’ ένα πνεύμα
Μονάχα γιατί πέθανες, μπόρεσα να σου μιλήσω όπως σ’ άνθρωπο
ειδάλλως οι νόμοι σου θα με εμπόδιζαν.
Τώρα κανείς δε σε υπερασπίζεται: ο κόσμος σου παρωχημένος και νεκρός
που ανάθρεμμά του ήσουνα κι αφέντης του, σ’ αφήνει μόνο.
Απόψεις του Πιερ Πάολο Παζολίνι για σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, έτσι όπως τις εξέθεσε στην συνέντευξη που παραχώρησε, λίγο πριν τη δολοφονία του, στον καθηγητή Δικαίου Γιώργο Μάρκου:
Γράφει ο Βασίλης Καλαμαράς, 1995
από την οδό Πανός -, τ.130, Οκτ. 2005
- για τα ναρκωτικά:
«Τα ναρκωτικά σημαίνουν θάνατο. Πολλοί κουλτουριάρηδες δεν βρίσκουν πια πουθενά ενδιαφέρον και γι' αυτό τα δοκιμάζουν. Θα τους κατέκρινα για αυτή την επιλογή τους αν επρόκειτο για προσωπικότητες ολοκληρωμένες. Συνήθως όμως πρόκειται για άτομα χωρίς κανένα πνευματικό υπόστρωμα που με τα ναρκωτικά ψάχνουν να βρουν μια διέξοδο, ένα υποκατάστατο. Κάνουν λάθος επιλογή, όμως, γιατί το αντίδοτο όχι μόνο δεν τους λύνει το πρόβλημα αλλά το κάνει πολυπλοκότερο και το κενό τους μεγαλύτερο.»
- για τα όνειρα:
«Στα όνειρα μου και στην καθημερινή συμπεριφορά μου συχνά ξαναζώ την προνηπιακή ζωή, την ευτυχή κατάδυση στα μητρικά νερά.»
- για την αθεΐα:
«Άθεος δεν είμαι, αντικληρικομανής, αντιβατικανιστής.»
- για το νεοφασισμό:
«Η δύναμη της καταναλωτικής κοινωνίας είναι η νεοφασιστική τάξη.»
Από διαλέξεις του:
- για την επιτυχία (τη φήμη):
«Η επιτυχία δεν είναι τίποτα. Η επιτυχία είναι η άλλη όψη της καταδίωξης. Κι έπειτα, η επιτυχία είναι πάντοτε άσχημο πράγμα για έναν άνθρωπο. Μπορεί να εξυψώσει, μπορεί να παρέχει μικρές ικανοποιήσεις σε μια ορισμένη ματαιοδοξία, αλλά στην πραγματικότητα, μόλις επιτευχθεί, καταλαβαίνουμε ότι είναι άσχημο πράγμα.»
*
- Για το σεξ και τους νέους:
Αποκτώντας τη σεξουαλική ελευθερία κατά παραχώρηση και όχι κερδίζοντάς την, οι νέοι αστοί και, κυρίως οι νέοι προλετάριοι και υποπρολετάριοι (αν τέτοιες διακρίσεις είναι ακόμα δυνατές), τη μετέτρεψαν γρήγορα και μοιραία σε υποχρέωση: να ενεργοποιήσουν την παραχωρημένη ελευθερία και μάλιστα να επωφεληθούν όσο γίνεται, για να μην περάσουν για «ανίκανοι» ή «διαφορετικοί»: η πιο φοβερή από όλες τις υποχρεώσεις. Το κομφορμιστικό άγχος τού να είναι σεξουαλικά ελεύθεροι μετατρέπει τους νέους σε δυστυχισμένους νευρωτικούς ερωτομανείς, αιώνια ανικανοποίητους, ακριβώς επειδή τη σεξουαλική τους ελευθερία δεν την έχουν κατακτήσει αλλά την έχουν δεχτεί, και επομένως τους κάνει αιώνια δυστυχισμένους. Και έτσι ο τελευταίος τόπος της πραγματικότητας (δηλαδή το σώμα και μάλιστα το λαϊκό σώμα) εξαφανίστηκε και αυτό.
(από το ίδιο αφιερωματικό τεύχος)
~~~~~~~~~~~~
Άλλες καταχωρήσεις για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι:
Νο 198: Εγώ ο Πιέρ Πάολο στα χέρια του αγγέλου
Νο 199: Μια στιγμή Πιέρ Πάολο Παζολίνι
Νο 200: Ποίηση σε σχήμα τριαντάφυλλου
Νο 201: Pier Paolo Pasolini (του Π.Χατζηγάκη)
Νο 202: Τα παιδιά της ζωής
Νο 203: Pasolini (του Sandro Petraglia)
Νο 350: Παζολίνι (του René de Ceccatty)
Δημοσίευση σχολίου