Πέμπτη, Οκτωβρίου 27, 2005

No 209

Image Hosted by ImageShack.usSteve Walker(Καναδάς)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
(ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΡΜΙ)
(…)
Η χάρη και το χαμόγελο σου,
σύντροφοι ημερών αλλοτινών, γυρίζουν
παντοδύναμα σε μένα, τώρα που είμαι,
όπως τόσες άλλες
προτού σε γνωρίσω, μόνος.

Ταγμένη διορία είχε
η γνωριμία μας κι ο δεσμός μας, όπως όλα
στη ζωή, και μια μέρα, μια οποιαδήποτε μέρα
χωρίς αιτία φανερή ούτε αφορμή
πάψαμε να βλεπόμαστε. Το προαισθάνθηκες;
Εγώ ναι, εγώ που είχα πάντα το προαίσθημα.

Ο πειρασμός με τριγυρίζει
να σκεφτώ, γιατί όλος εκείνος
ο παιδεμός του έρωτα, αρχαίος όπως ο κόσμος,
που κάτι λιγοστές στιγμές φθάνουν να εξαγοράσουν;
Βάσανα του έρωτα χαμένα.

Όχι. Μην απαρνιέσαι εκείνον,
στον έρωτα μην επιορκείς.
Ήταν όλα πληρωμένα, ναι, ήταν όλα καλά πληρωμένα,
όμως άξιζε ο κόπος, ο κόπος για του έρωτα
το βάσανο, που σήμερα θάρρεψες για χαμένο.

Την ώρα το θανάτου
(Εάν μπορεί ο άνθρωπος γι’ αυτή την ώρα
να κάνει προγνωστικά, λογαριασμούς),
η εικόνα σου στο πλάι μου
ίσως να μου χαμογελάσει όπως σήμερα μου χαμογέλασε,
φωτίζοντας τούτη τη σκοτεινή κι απόμερη ύπαρξη
με τον έρωτα, μοναδικό φέγγος του κόσμου.

Luis Cernuda – Ισπανία
(Εκηβόλος, τεύχος Νο 10)
Μετάφραση : Νίκη Δ. Παπαθάνου

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Yparxei ena akomh vivlio sthn elliniki logotexnia, agnwsto sxetika pou omws exei anafores se gay symperifores. "Sthn Skia twn pyrgwn" o titlos tou kai ekdoseis ellinika grammata, o syggrafeas mou diafevgei , exei kai periergo onoma!

Ανώνυμος είπε...

Μαζί σου


Η πατρίδα μου;
Η πατρίδα μου είσαι εσύ.

Οι δικοί μου;
Οι δικοί μου είσαι εσύ.

Η εξορία κι ο θάνατος
Για μένα βρίσκονται όπου
δεν βρίσκεσαι εσύ.

Κι η ζωή μου;
Πες μου, ζωή μου,
Τι είναι αν δεν είσαι εσύ;

(Μετάφραση: Γιώργος Ρούβαλης)
~~~~~~~~~~~~

Ο Λουίς Θερνούδα (1902-1963) ήταν ένας από τους «Ισπανούς ποιητές της εξορίας» και δεν ευτύχησε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα του. Φιλοξενήθηκε στο Μεξικό, μαζί με χιλιάδες δημοκρατικούς Ισπανούς που δραπέτευσαν από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο και έκαναν πατρίδα τους την νέα αυτή χώρα που μιλά την ίδια γλώσσα με την Ισπανία. Στρατευμένος κι αυτός στο Κομμουνιστικό Κόμμα όπως και άλλοι ποιητές της γενιάς του, υπήρξε στενός φίλος του Federico Garcia Lorca και μαζί με τον Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χουάν Χιλ Αλμπέρτ, μέλη κι αυτοί της περίφημης «γενιάς του 1927», ίδρυσε το περιοδικό «Ώρα της Ισπανίας».

Τα θέματά του είναι η επιθυμία του έρωτα, η ανάμνηση, η εξορία και η νοσταλγία της πατρίδας, η συναίσθηση του ξένου και η μοναξιά.
~~~~~~~~~~~~

Πηγές:
Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση του Ηλία Ματθαίου (εκδ. Γνώση) και
Περιοδικό «η λέξη», τεύχος 180, Απρίλιος 2004