Τρίτη, Οκτωβρίου 11, 2005

No 193

Image Hosted by ImageShack.us
Lou Drew (ΗΠΑ)

Όταν ο ποιητής των Φωταψιών εμφανίσθηκε μεταξύ των μελών της οικογένειας Βερλαίν, διαδραματίσθηκε μια σκηνή γεμάτη περίεργο πάθος : ο καημένος ο Βερλαίν όρμησε στην αγκαλιά του φίλου του παίρνοντας όρκο ότι θα του έμενε αφοσιωμένος σε όλη του τη ζωή. Σ’ αυτό το ξέσπασμα ειλικρίνειας και συγκινητικής μετάνοιας η απάντηση του Ρεμπώ ήταν κατηγορηματικά αρνητική : συμφωνούσε με τη γνώμη των γυναικών, όλα έπρεπε να σταματήσουν μεταξύ τους και δεν είχε παρά να φύγει. Τότε η σκηνή έγινε τραγική: ο Βερλαίν, τρελός από απελπισία κι ερεθισμένος απ’ το αψέντι, πυροβόλησε δυο φορές τον φίλο του που επέμενε στην απόφαση του και τον πλήγωσε ελαφρά στον καρπό του χεριού. Αλλά αμέσως, υποφέροντας για τη «θλιβερή» του πράξη, εμπρός στα μάτια της πανικοβλημένης οικογένειας του, έπεσε κλαίγοντας στα πόδια του πληγωμένου που τον συγχώρεσε αμέσως και πήγε να του περιποιηθούν το τράυμα.

Ζαν Μπουργκινιόν – Σάρλ Ουέν : Η ζωή του Αρθούρου Ρεμπώ (Χατζηνικολή)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η βιογραφία του Ρεμπώ, από τους Jean Bourgignon και Charles Houin, βασίστηκε σε άρθρα που γράφτηκαν μεταξύ 1896 και 1901 και δημοσιεύθηκαν την ίδια εποχή στην επιθεώρηση των Αρδεννών και της Αργκόν.

Ας δούμε τι είπαν για το περιστατικό οι ίδιοι οι "πρωταγωνιστές":

Ρεμπώ:

Eδώ και ένα χρόνο ζω στο Λονδίνο μαζί με τον κύριο Verlaine. Kάναμε διάφορες ανταποκρίσεις για τις εφημερίδες και παραδίδαμε μαθήματα γαλλικών. Η συναναστροφή μαζί του είχε καταντήσει αδύνατη και εξέφρασα την επιθυμία να γυρίσω στο Παρίσι.

Πριν λίγες μέρες με παράτησε για να έρθει στις Βρυξέλλες, μου έστειλε δε ένα τηλεγράφημα για να πάω να τον βρω. Έφτασα πριν δύο μέρες και πήγα να μείνω μαζί με αυτόν και τη μητέρα του, οδός Μπρασσέρ αρ.1. Εξέφραζα συνεχώς την επιθυμία να γυρίσω στο Παρίσι. Αυτός δε, μου απαντούσε:
"Ωραία, φύγε και θα δεις!"

Σήμερα το πρωί πήγε και αγόρασε ένα ρεβόλβερ, στη στοά των Γκαλερύ Σαιν Υμπέρ, και μου το έδειξε όταν επέστρεψε, γύρω στο μεσημέρι. Πήγαμε έπειτα στο Μεζόν ντε Μπρασσέρ, Γκραν Πλας, όπου και συνεχίσαμε να μιλούμε για την αναχώρησή μου. Όταν, γύρω στις δύο, γυρίσαμε σπίτι, κλείδωσε την πόρτα και κάθησε μπροστά της' όπλισε έπειτα το ρεβόλβερ και πυροβόλησε δύο φορές λέγοντας"
"Nα! Θα σε μάθω εγώ να θέλεις να φύγεις!"

Πυροβόλησε από απόσταση τριών μέτρων' η πρώτη σφαίρα με τραυμάτισε στον αριστερό καρπό, η δεύτερη δεν με βρήκε. Η μητέρα του ήταν παρούσα και μου πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Έπειτα πήγα στο νοσοκομείο Σαιν Ζαν, όπου και μου επιδέθηκε το τραύμα. Με συνόδευαν ο Verlainε και η μητέρα του. Όταν μου επιδέθηκε το τραύμα γυρίσαμε και οι τρεις μας στο σπίτι. Ο Verlaine μού έλεγε συνέχεια να μην τον εγκαταλείψω και να καθήσω μαζί του. Δεν δέχτηκα και περί τις εφτά η ώρα το βράδυ έφυγα συνοδευόμενος από τον Verlaine και την μητέρα του. Σαν φτάναμε στην πλατεία Ρουπ ο Verlaine με προσπέρασε μερικά βήματα, έπειτα στράφηκε προς εμένα' τον είδα να βάζει το χέρι στην τσέπη για να πάρει το ρεβόλβερ' έκανα στροφή και βάδισα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Συνάνησα τον αστυφύλακα στον οποίο είπα τι μου είχε συμβεί και ο οποίος κάλεσε τον Verlaine να τον ακολουθήσει στο τμήμα.

Αν αυτός ο τελευταίος μ' άφηνε να φύγω ελεύθερα, δεν θα του έκανα μύνηση για το τραύμα που μου προξένησε.

(η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ RIMBAUD ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ - 10 Ioυλίου 1873 (περί τις 8 το βράδυ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Verlaine:

Έφτασα στις Βρυξέλλες πριν τέσσερις μέρες, δυστυχισμένος και απελπισμένος. Γνωρίζω τον Rimbaud πάνω από ένα χρόνο. Έζησα μαζί του στο Λονδίνο, απ’ όπου και έφυγα πριν τέσσερις μέρες για να έρθω και να κατοικήσω στις Βρυξέλλες προκειμένου να είμαι κοντά στις υποθέσεις μου καθότι βρίσκομαι σε δίκη για το διαζύγιο με τη γυναίκα μου που κατοικεί στο Παρίσι και η οποία ισχυρίζεται πως έχω ανήθικες σχέσεις με τον Rimbaud.

Έγραψα στη γυναίκα μου πως αν στις τρεις μέρες δεν ερχόταν να με βρει θα τίναζα τα μυαλά μου στον αέρα’ γι αυτό το σκοπό δε, αγόρασα και το ρεβόλβερ σήμερα το πρωί….

Μετά την άφιξή μου στις Βρυξέλλες έλαβα ένα γράμμα του Rimbaud που μου ζητούσε να έρθει να με βρει. Του έστειλα ένα τηλεγράφημα λέγοντας πως τον περίμενα' έφτασε δε πριν δύο μέρες. Σήμερα, βλέποντάς με έτσι δυστυχισμένο, θέλησε να με εγκαταλείψει. Υπέκυψα σε μια στιγμή τρέλας και τον πυροβόλησα. Δεν έκανε μήνυση τότε. Πήγα μαζί μ' αυτόν και τη μητέρα μου στο νοσοκομείο Σαιν Ζαν για του του επιδέσουν το τραύμα και επιστρέψαμε μαζί. Ο Rimbaud ήθελε σώνει και καλά να φύγει. Η μητέρα μου του έδωσε είκοσι φράγκα για το ταξίδι’ ισχυρίστηκε δε πως ήθελα να τον σκοτώσω τη στιγμή που τον οδηγούσαμε στο σταθμό.

(η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ VERLAINE ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ - 10 Ιουλίου, 1873.)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η μητέρα του Βερλαίν:

Eδώ και δύο χρόνια περίπου ο κύριος Rimbaud ζει εις βάρος του γιου μου ο οποίος παραπονείται για τον δύσκολο και κακό χαρακτήρα του’ τον γνώρισε στο Παρίσι, έπειτα δε στο Λονδίνο. Ο γιος μου ήρθε στις Βρυξέλλες πριν τέσσερις μέρες. Δεν είχε καλά καλά φτάσει και πήρε γράμμα από τον Rimbaud, με σκοπό να έρθει να τον βρει. Απάντησε θετικώς με τηλεγράφημα και ο Rimbaud ήρθε να μείνει μαζί μας πριν δύο μέρες. Σήμερα το πρωί ο γιος μου, ο οποίος προτίθεται να ταξιδέψει, αγόρασε ένα ρεβόλβερ. Μετά τον περίπατο γυρίσανε σπίτι στις δύο η ώρα περίπου. Αρχίσανε μεταξύ τους μία συζήτηση. Ο γιος μου άρπαξε το ρεβόλβερ και πυροβόλησε δύο φορές εναντίον του φίλου του Rimbaud’ η πρώτη σφαίρα τον τραυμάτισε στο αριστερό χέρι, η δεύτερη δεν ρίχτηκε εναντίον του. Μολοντούτο δεν βρήκαμε τις σφαίρες. Αφού του επιδέθηκε το τραύμα στο νοσοκομείο Σαιν Ζαν και αφού ο Rimbaud εξέφρασε την επιθυμία να γυρίσει στο Παρίσι, του έδωσα είκοσι φράγκα, γιατί δεν είχε χρήματα. Έπειτα πήγαμε να τον συνοδέψουμε στο σταθμό του Μιντί, όταν απευθύνθηκε στον αστυφύλακα για να συλλάβει το γιο μου, ο οποίος δεν του κρατούσε έχθρα και είχε ενεργήσει σε μια στιγμή εξαλλοσύνης.

(η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ VERLAINE ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ)

-----------------
(από το βιβλίο της καταχώρησης Νο.192)

Ανώνυμος είπε...

από το NetControl:

La Poesie de Rimbaud (ΡΕΜΠΩ ΚΑΙ ΒΕΡΛΑΙΝ, ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ)

[...]
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν άσχημα κι ο Βερλαίν πυροβόλησε και τραυμάτισε τον Ρεμπώ. Ο Ρεμπώ πήγε στο νοσοκομείο κι ο Βερλαίν καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλακή.
Ο Ρεμπώ επέστρεψε στη Charleville κι έγραψε το "Μια εποχή στην Κόλαση". Εστειλε το ποιήμα στο Παρίσι, στον κύκλο του Βερλαίν κι ανυπομονώντας να μάθει τη γνώμη τους πήγε στο Παρίσι. Απογοητεύτηκε πολύ γιατί όλοι του φέρονταν απαίσια, ήταν ο νεαρός που είχε "διαφθείρει" και κλείσει στη φυλακή το φίλο τους. Επέστρεψε στη Charleville, έκαψε όλα του τα ποιήματα κι έφυγε για το Λονδίνο όπου έγινε για ένα διάστημα οικοδιδάσκαλος. Στη συνέχεια πήγε στη Στουτγάρδη, ήθελε να μάθει Γερμανικά, στην Ιταλία, όπου δούλεψε σαν εργάτης κι επέστρεψε στη Στουτγάρδη. Ο Βερλαίν βγήκε απ' τη φυλακή, προσπάθησε να τα ξαναφτιάξει -μάταια- με τη γυναίκα του, κλείστηκε σε μοναστήρι -αλλά έφυγε τρέχοντας- και κατάληξε στη Στουτγάρδη.

Οι άσπονδοι φίλοι πέρασαν ένα διάστημα γυρίζοντας από καφενείο σε καφενείο, πίνοντας και συζητώντας, αλλά όλα πήγαν στραβά. Ο Ρεμπώ θεωρούσε τον Βερλαίν αδύναμο ανθρωπάκι μια μέρα τον παρέσυρε στο ποτάμι, τον έδειρε και τον παράτησε αναίσθητο. Αυτό το επεισόδιο σήμανε το τέλος της σχέσης τους. Ακόμα πιο τραγικό, είναι το γεγονός ότι ο Ρεμπώ δεν ξανάγραψε ποτέ.
...

Ανώνυμος είπε...

Το "Πρωϊνό μέθης", από την συλλογή ποιημάτων του Αρθούρου Ρεμπό "Εκλάμψεις". (εκδόσεις Ηριδανός)

Η μετάφραση είναι του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου

Ω Αγαθό μου!
Ω το Ωραίο μου!
Φανφάρα βάναυση όπου δε σκοντάφτω καθόλου!
Στρεβλή μαγική!
Ουρά για το ανήκουστο έργο και για το
θαυμαστό σώμα, για πρώτη φορά.
Αυτό άρχισε κάτω από τα γέλια των παιδιών,
θα τελειώσει από αυτά.
Το δηλητήριο τούτο θα μείνει σε όλες τις φλέβες μας,
ακόμα και όταν,
καθώς η φανφάρα στραφεί,
θα παραδοθούμε στην παλιά δυσαρμονία.
Ω τώρα, εμείς τόσο άξιοι για αυτά τα μαρτύρια.
Ας μαζέψουμε με θέρμη αυτή την υπεράνθρωπη υπόσχεση
καμωμένη στο πλασμένο σώμα μας και στην ψυχή μας,
αυτή την υπόσχεση, αυτή την παραφροσύνη.
Η κομψότητα, η γνώση, η βιαιότητα!
Μας υποσχέθηκαν να θάψουν στη σκιά το δέντρο
του καλού και του κακού, να εξοστρακίσουν τις
τυραννικές εντιμότητες, για να οδηγήσουμε
τον πολύ αγνό μας έρωτα.
Αυτό αρχίνησε με μερικές αηδίες και αυτό τελείωσε,
μην μπορώντας να μας αρπάξει αμέσως από αυτή την
αιωνιότητα,
αυτό τελείωσε με ένα σκόρπισμα αρωμάτων.

Γέλιο των παιδιών,
διακριτικότητα των σκλάβων,
αυστηρότητα των παρθένων,
φρίκη των μορφών και των εδώ αντικειμένων,
να είστε καθηγιασμένοι με την ανάμνηση
αυτής της αγρυπνίας.
Να που τελειώνει με αγγέλους φλόγας και πάγου.

Μικρό ξενύχτι μεθυσιού, άγιο!
όταν αυτό δε θα ήταν παρά για τη μάσκα που μας
χάρισες.
Σε βεβαιώνουμε, μέθοδε!
Δεν ξεχνούμε ότι δόξασες χθες την καθεμιά από
τις ηλικίες μας.
Έχουμε πίστη στο δηλητήριο.
Ξέρουμε να δίνουμε τη ζωή μας ολάκερη κάθε μέρα.
Νάτη η εποχή των Δολοφόνων.

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον βιάστηκα με τις "Εκλάμψεις". Αφού κάνετε χωριστή αναφορά στην καταχώρηση Νο.196, είναι δυνατόν να το διαγράψετε από εδώ, ώστε να το μεταφέρω στην σωστή του θέση;