Johann Jacob Stunder (Δανία).
Όμως όλοι σκοτώνουν ό,τι αγαπάνε
κι ο καθένας τους τούτο πρέπει να ξέρει:
πώς άλλος με κόλακα λόγια σκοτώνει
άλλος με μάτια-φαρμακερό νυστέρι
ο δειλός με φιλί την πράξη αυτή κάνει
κι ο γενναίος άντρας με σπαθί στο χέρι
Όσκαρ Ουάιλντ : Μπαλάντα της φυλακης Ρήντινγκ (Γκοβόστης)
κι ο καθένας τους τούτο πρέπει να ξέρει:
πώς άλλος με κόλακα λόγια σκοτώνει
άλλος με μάτια-φαρμακερό νυστέρι
ο δειλός με φιλί την πράξη αυτή κάνει
κι ο γενναίος άντρας με σπαθί στο χέρι
Όσκαρ Ουάιλντ : Μπαλάντα της φυλακης Ρήντινγκ (Γκοβόστης)
Μετάφραση : Στάθης Σπηλιωτόπουλος
.
Μα κι ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει
Κι αυτό ας φτάσει σ’ όλωνε τ’ αυτιά
Άλλοι με κολακείες σε σκοτώνουν
Κι άλλοι με το φαρμάκι στη ματιά’
Οι δειλοί μ’ ένα φιλί τους σε σκοτώνουν
Κι αυτοί που ‘ναι γενναίοι με μια σπαθιά
Oscar Wilde : Η Μπαλάντα της Φυλακής του Ρήντιγ (Κοροντζης)
Μετάφραση: Ρήγα Γαρταγάνη
Κι αυτό ας φτάσει σ’ όλωνε τ’ αυτιά
Άλλοι με κολακείες σε σκοτώνουν
Κι άλλοι με το φαρμάκι στη ματιά’
Οι δειλοί μ’ ένα φιλί τους σε σκοτώνουν
Κι αυτοί που ‘ναι γενναίοι με μια σπαθιά
Oscar Wilde : Η Μπαλάντα της Φυλακής του Ρήντιγ (Κοροντζης)
Μετάφραση: Ρήγα Γαρταγάνη
4 σχόλια:
Ή αλλιώς... "each man kills the thing he loves", τραγουδισμένο από την Jeanne Moreaux στο Querrele του Fassbinder.
And all men kill the thing they love,
By all let this be heard,
Some do it with a bitter look,
Some with a flattering word,
The coward does it with a kiss,
The brave man with a sword!
Έτσι τελειώνει η Μπαλλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ, το τελευταίο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, -ποιητικό αριστούργημα το χαρακτήρισαν- που γράφτηκε μετά την έξοδό του από την φυλακή όπου παρέμεινε έγκλειστος από Νοέμβριο του 1895 μέχρι τον Μάϊο του 1897.
Είναι εμπνευσμένο από την εμπειρία του συγγραφέα και αφιερωμένο στη μνήμη του κατάδικου C.T.W. που απαγχονίσθηκε τον Ιούλιο του 1896 μέσα στη φυλακή.
Το βιβλίο γνώρισε και γνωρίζει μεγάλη εκδοτική επιτυχία σε όλο τον κόσμο, μιας και το έργο του Όσκαρ Γουάιλντ, δεν έχει χάσει τίποτα από την γοητεία του – όπως και η ζωή του άλλωστε. Επόμενο ήταν να κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα σε πολλές εκδόσεις, και νομίζω ότι είναι χρήσιμα τα συμπεράσματα από τον τρόπο που περιγράφεται από διάφορους εκδοτικούς οίκους.
ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ:
"Η διάσημη μπαλάντα, η αφιερωμένη στο νεαρό φονιά -φονιά από πολλή αγάπη- από τον λυρικό εγκάθειρκτο ποιητή."
~~~~~~~~~~~~~
OMBΡΟΣ:
"Το έργο αυτό, ένα κύκνειο άσμα και ίσως ο πιο υπέρμετρος καλλιτεχνικός ανθρώπινος ύμνος του Ουάιλντ, άρχισε να σκιαγραφείται μέσα στο κάτεργο του Ρήντιγγ όπου εξέτισε ποινή δύο χρόνων. Μαζεύοντας λοιπόν εκεί τις φρικιαστικότερες εμπειρίες συνθέτει τη μπαλάντα του."
~~~~~~~~~~~~
EKATH:
"Σήμερα, σχεδόν εκατό χρόνια από το θάνατό του, η ανθρωπότητα εξακολουθεί να ασχολείται μαζί του κατά τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι ομοφυλόφιλοι τον χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα για να προσδώσουν πνευματικότητα στις αγωνιώδεις αναζητήσεις ερωτικού συντρόφου, οι αστοί θέλγονται από τα πιπεράτα ανέκδοτα που διηγούνται για τη ζωή του και χρησιμοποιούν τις διάφορες παραδοξολογίες του σαν ρητά ή παροιμίες. Οι κομμουνιστές τον απεχθάνονται αλλά τον διαβάζουν κρυφά, οι ψυχολόγοι ακόμα ερευνούν τη συμπεριφορά του, το ίδιο και οι κοινωνιολόγοι. Κάθε χρόνο σε κάποια θέατρα σ' ολόκληρο τον κόσμο παίζονται και ξαναπαίζονται τα έργα του. Για τους εκδότες είναι ένας συγγραφέας που εξακολουθεί να πουλάει και, τέλος, οι υποκειμενιστές αναρχικοί τον διεκδικούν για άνθρωπο δικό τους. Ύστερα απ' όλα αυτά νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε για το «Φαινόμενο Όσκαρ Ουάιλντ»."
(από το site της Πρωτοπορίας)
Το βιβλίο προλόγισε ο Αλμπέρ Καμύ:
"Στη φυλακή ούτε οι στιλιζαρισμένες φράσεις, ούτε οι ραφιναρισμένες αφηγήσεις του, τον βοήθησαν.
Τον βοήθησαν όμως κάποια λόγια του Οιδίποδα Τύραννου. Να γιατί ο Αισχύλος ήταν ένας μεγάλος δημιουργός. Δημιουργώ, και το λέμε κινδυνεύοντας να υπερβάλουμε, θα πει: «Δίνω ένα νόημα κι ένα περιεχόμενο σ' αυτό που ονομάζουμε πόνο».
Να γιατί βγαίνοντας από τη φυλακή ο Όσκαρ Ουάιλντ εξουθενωμένος δεν βρήκε άλλη δύναμη παρά μόνο για να γράψει την «Μπαλλάντα της φυλακής του Ρήντιγγ», κάνοντας έτσι ν' αντηχήσουν για μια ακόμη φορά οι κραυγές απόγνωσης που βγαίνουν κάθε πρωί απ' όλα τα κελιά. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε ακόμα να τον ενδιέφερε είναι οι κατάδικοι με τους οποίους μοιραζόνταν τον πόνο του.
Στις τελευταίες φράσεις του «De Profundis» ο Όσκαρ Ουάιλντ υπόσχεται ότι «η τέχνη μου θα ταυτίζεται απο δω και πέρα με τον πόνο». Η «Μπαλλάντα της φυλακής του Ρήντινγγ» αποτελεί την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης.
(από την έκδοση του Κοροντζή)
H παρουσίαση του βιβλίου από τον Γιώργο Πετρόπουλο, στην Οδό Πανός – τ.83/84, Ιαν.1996:
Το ποιητικό αριστούργημα του Όσκαρ Γουάϊλντ «Ή Μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ» μας χαρίζει ό εκδοτικός οίκος «Γκοβόστη», σε έμμετρη καί δόκιμη μετάφραση του Στάθη Σπηλιωτόπουλου. Πρόκειται για μια καταγγελία όχι μόνο των άθλιων συνθηκών διαβιώσεως των φυλακισμένων εκείνης της εποχής, αλλά καί για ένα δριμύ κατηγορώ του δικαιικού συστήματος της Βρετανίας. Παράλληλα δε, μέσα από αυτό το έργο πού έχει αρκετές κοινωνικές παραμέτρους, δίνεται η ευκαιρία στον ποιητή να εκφράσει και τις θρησκευτικές του δοξασίες. Το εκτεταμένο αυτό ποίημα φέρει την σφραγίδα της μεγαλοφυίας του Όσκαρ Γουάιλντ που ξέρει να εναλάσσει το λυρικό με το δραματικό στοιχείο με επιδεξιότητα και μαστοριά. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε την θαυμάσια εικονογράφηση του βιβλίου από τον Γιάννη Καρύδη, εμπνευσμένη από το κείμενο του ποιήματος.
~~~~~~~~~~~~
Άλλες καταχωρήσεις για τον Όσκαρ Ουάιλντ:
No 184: Αντρέ Ζιντ: Ο Όσκαρ Ουάιλντ κι εγώ
No 185: Τέλενυ
No 186: Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ
No 187: Μέρλιν Χόλαντ: Όσκαρ Ουάιλντ. Η ζωή και το έργο του
No 188: De profundis
No 190: Μια ζωή επιστολές
Δημοσίευση σχολίου