Zoran Korac (FYROM).
Η παρουσία σου σιμά μου στάθηκε η ολοκληρωτική καταστροφή της τέχνης μου και, στον πιο απόλυτο βαθμό, ρίχνω στον εαυτό μου τη ντροπή και την κατάκριση, γιατί σου επέτρεψα να βρίσκεσαι αδιάκοπα ανάμεσα στην τέχνη και σε μένα. Δεν μπορούσες να ξέρεις, ούτε να καταλάβεις, δεν μπορούσες να εκτιμήσεις.
Δεν είχα κανένα δικαίωμα να ελπίζω από σένα. Άλλο δεν σ’ ενδιέφερε παρά τα γεύματά σου και οι φαντασιοπληξίες σου. Επιθυμίαν είχες μόνο για τις διασκεδάσεις, για διασκεδάσεις κοινές και κάτι λιγώτερο από κοινές. (….)
Ένα πρωινό η μητέρα σου άρχισε να μου μιλάει για το χαρακτήρα σου και μου αποκάλυψε τα δυο κύρια ελαττώματά σου : τη ματαιοδοξία σου και κείνο που αυτή ονόμασε έλλειψη επίγνωσης για χρηματικά ζητήματα.
Θυμάμαι καλά πόσο μ’ έκανε να γελάσω. Ούτε μου περνούσε στο μυαλό η ιδέα πώς το πρώτο απ’ αυτά τα ελαττώματα θα μ’ έφερνε στη φυλακή και το δεύτερο στη χρεωκοπία.(….)
Ζητούσες δίχως έλεος κι έπαιρνες δίχως ευχαριστώ.
Όσκαρ Ουάιλντ : De profundis (O Κεραμεύς)
Δεν είχα κανένα δικαίωμα να ελπίζω από σένα. Άλλο δεν σ’ ενδιέφερε παρά τα γεύματά σου και οι φαντασιοπληξίες σου. Επιθυμίαν είχες μόνο για τις διασκεδάσεις, για διασκεδάσεις κοινές και κάτι λιγώτερο από κοινές. (….)
Ένα πρωινό η μητέρα σου άρχισε να μου μιλάει για το χαρακτήρα σου και μου αποκάλυψε τα δυο κύρια ελαττώματά σου : τη ματαιοδοξία σου και κείνο που αυτή ονόμασε έλλειψη επίγνωσης για χρηματικά ζητήματα.
Θυμάμαι καλά πόσο μ’ έκανε να γελάσω. Ούτε μου περνούσε στο μυαλό η ιδέα πώς το πρώτο απ’ αυτά τα ελαττώματα θα μ’ έφερνε στη φυλακή και το δεύτερο στη χρεωκοπία.(….)
Ζητούσες δίχως έλεος κι έπαιρνες δίχως ευχαριστώ.
Όσκαρ Ουάιλντ : De profundis (O Κεραμεύς)
5 σχόλια:
Tο “De Profundis”, ένα βιβλίο με έξοχη γλώσσα, είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ το έγραψε μέσα από τη φυλακή Ρήντινγκ σελίδα σελίδα, μιας και δεν του έδιναν ούτε το απαραίτητο μολύβι και χαρτί, και το απευθύνει στον εραστή του Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, τον «Μπόζι».
Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από αρκετούς εκδοτικούς οίκους και ο χαρακτηρισμός «πολύκροτο βιβλίο», βρίσκει σ’ αυτό την πραγματική σημασία του.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Σταχυολόγηση από όσα αναφέρονται στα sites των εκδοτικών οίκων και των on-line βιβλιοπωλείων:
Ο συγγραφέας εκτοξεύει το αμείλικτο κατηγορώ του ενάντιων του νεαρού εραστή Α. Ντάγκλας τυπικά, ουσιαστικά όμως ενάντια της πουριτανικής ηθικής που κυριαρχούσε στη βικτοριανή Αγγλία.
--------------
Tο γράμμα του αδικημένου, εγκαταλειμμένου και αμετανόητου εραστή, γεμάτο οργή και τρυφεράδα προς τον άνθρωπο που τον κατέστρεψε.
--------------
Το διάσημο έργο του μεγάλου εστέτ, γραμμένο στη φυλακή Ρήντινγκ. Ένα τραγικό ντοκουμέντο, που προσπαθεί να εξηγήσει - χωρίς και να δικαιολογεί - τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας αντιμετώπισε την προσωπική του περιπέτεια. Από τις κορυφαίες στιγμές του ανθρώπου και συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ.
--------------
Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 24ης Οκτ. 2004
(απόσπασμα)
ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ
«Ξύπνησα τη φαντασία του αιώνα μου»
της Παρής Σπίνου
«Ξύπνησα τη φαντασία του αιώνα μου, έτσι ώστε να πλάσει μύθους και θρύλους για μένα», έγραφε ο Οσκαρ Ουάιλντ στο «De profundis» και μάλλον ήταν για πρώτη φορά μετριόφρων, καθώς η φήμη του άγγιξε και τον 21ο αιώνα.
[...]
Εάν η φύση, όπως υποστήριζε ο Ουάιλντ, μιμήθηκε την τέχνη, τότε στη ζωή του μπήκε ο δικός του Ντόριαν Γκρέι με τη μορφή του λόρδου Αλφρεντ «Μπόζι» Ντάγκλας. Γιος του μαρκήσιου του Κουίνσμπερι, ο Μπόζι, φοιτητής στην Οξφόρδη και εξαιρετικά όμορφος, είχε διαβάσει τον «Ντόριαν Γκρέι» εννέα φορές. Γρήγορα έγιναν εραστές. Ενα «ξελόγιασμα» που κράτησε τρία χρόνια, ώσπου στα χέρια του μαρκησίου του Κουίνσμπερι έπεσε ένα τρυφερό γράμμα του Ουάιλντ προς τον Μπόζι. Επειτα από διαπληκτισμούς και μηνύσεις ο επίλογος γράφτηκε στα δικαστήρια. Ο Ουάιλντ κρίθηκε ένοχος για προσβολή της δημοσίας αιδούς και στις 25 Μαΐου 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Η ζωή στη φυλακή ήταν ανυπόφορη. Απαγορεύονται οι επισκέψεις, ενώ η γυναίκα και τα παιδιά του θα φύγουν για την Ελβετία και θα αλλάξουν το όνομά τους σε Χόλαντ
[…]
Από το μαύρο της φυλακής γεννήθηκε ίσως το πιο σπαρακτικό απ' όλα τα έργα του Ουάιλντ, το «De profundis». Οι δύο εραστές όμως δεν θα ξανασμίξουν. Μετά την αποφυλάκισή του ο Ουάιλντ θα φύγει για τη Γαλλία. Απένταρος τριγυρνάει «απαγγέλλοντας πεζοτράγουδα για ένα ποτήρι μπράντι στα καφενεία». Θα προσβληθεί από μηνιγγίτιδα που θα τον οδηγήσει στο θάνατο στις 30 Νοεμβρίου 1900 και θα θαφτεί ως άπορος. Ωστόσο, ακόμα και την τελευταία στιγμή δεν έχασε το χιούμορ του: «Εγώ και η ταπετσαρία μονομαχούμε μέχρι θανάτου», λέγεται πως είπε πριν το τέλος.
"Ο συγγραφέας εκτοξεύει το αμείλικτο κατηγορώ του ενάντιων του νεαρού εραστή Α. Ντάγκλας τυπικά, ουσιαστικά όμως ενάντια της πουριτανικής ηθικής που κυριαρχούσε στη βικτοριανή Αγγλία."
Ας το διορθώσω μιας και το blog αναφέρεται σε βιβλία:
"εναντίον του νεαρού εραστή Α. Ντάγκλας..." λοιπόν.
Για την έκδοση του De Profundis από τον εκδ. οίκο του Σ.Ι. Ζαχαρόπουλου (σε μετάφραση Λουκά Θεοδωρακόπουλου), ο Χάρης Μεγαλυνός γράφει στην Οδό Πανός – τ.9, Απρ. 1983:
To ενδιαφέρον των εκδοτών, για το κίνημα το αισθητισμού, στη χρονιά που μας πέρασε, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ήταν ιδιαίτερα έντονο, τουλάχιστον όχι τόσο όσο ο κορεσμός της αγοράς από την ρεαλιστική λογοτεχνική θα το απαιτούσε. Έτσι και φέτος αρκεσθήκαμε σε ολίγον Ουάιλντ, που επανεμφανίσθηκε μετά από πολλά χρόνια στην αθηναϊκή σκηνή, ενώ πρέπει να πούμε ότι και τα ποιήματα του Καρλ Μαρξ και μερικά άλλα κάτω από μια παρόμοια σκοπιά ήρθαν στο φως: δηλ. Περισσότερο ιστορική παρά καλλιτεχνική.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είναι ο περισσότερο γνωστός εκπρόσωπος εκείνης της βικτωριανής περιόδου στην τέχνη, που συνηθίσαμε να την αποκαλούμε κίνημα του αισθητισμού, και παρ' όλο που σ' αυτήν συγκαταλέγονται πιο δυνατά ποιητικά ταλέντα όπως ο Σουίνμπερν ή πιο δυνατές προσωπικότητες σαν τον ποιητή, ζωγράφο και σχεδιαστή υφασμάτων και ταπισσερί Ντάντε Γκαμπριέλ Ροσέττι, κατόρθωσε να ξεπεράσει τα χρονικά καi τοπικά όρια αυτής της ιδιότυπα ιδεαλιστικής καi καταραμένης σχολής, χάρις στο δραματικό του ταλέντο περισσότερο.
Ότι ο Ουάιλντ θα εξελισσόταν σ' ένα δυνατόν, προσωπικό ποιητή, δεν το έδειχναν ούτε τα πρώιμα ομιχλώδη ποιήματα του, που βρίθουν από Αρκαδίες και θεοκρίτεια ειδύλλια, ούτε βέβαια και η λαμπρή δανδίστικη ζωή του, σαν ελαφρού συγγραφέα μιας εξεζητημένης θεατρικής πρόζας. Τι ήταν αυτό που άλλαξε τον Ουάιλντ από λεπταίσθητο παρατηρητή της βικτωριανής ηθικής σε οργισμένον και πικρό συγγραφέα μόνο μια λεπτομερής βιογραφία του θα μας βοηθούσε να το συμπεράνουμε. Περιοριζόμενοι στην ανάγνωση της περίφημης πια επιστολής της φυλακής και των αλυσίδων, γνωστής σαν De Profundis, που έγραψε ο ποιητής απευθυνόμενος στον νεαρό γόνο των Κουήνσμπερρυ λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, εκτός από ένα παθιασμένο κατηγορητήριο, βλέπουμε την δραματική ενότητα της ζωής του που μ' αυτήν προσπαθεί να εξαγνιστεί ο Ουάιλντ. Η πασίγνωστη αυτή επιστολή έγινε στόχος πολλών ερμηνειών, απ' τις οποίες δεν έλειψε ούτε η πολιτική ούτε η επαναστατική διάσταση. Αυτό που μένει σε μας να συμπληρώσουμε σαν παράρτημα όλων των ερμηνειών που δόθηκαν κατά καιρούς, είναι ότι το Ντε Προφούντις είναι το μοιραίο βιβλίο όχι μόνο για τον Ουάιλντ, αλλά για κάθε συγγραφέα μιας εκπολιτισμένης κοινωνίας.
Το πολυδιαβασμένο “De Profundis” έχει κάνει άπειρες εκδόσεις σ' όλο τον κόσμο.
Εκτός από την δυσεύρετη έκδοση του Κεραμέως που παραθέτει ο ReyCorazón, το βιβλίο του Oscar Wilde προσφέρεται και σε άλλες ελληνικές εκδόσεις.
Aπό:
Γκοβόστη - σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου
Κάκτο - σε μετάφραση Ανδρέα Ρικάκη
DeAgostini Hellas - σε μετάφραση Νίκου Νικολάκη
Γράμματα - σε μετάφραση Δέσποινας Κερεβάντη & Γιάννη Βαλούρδου
Ζαχαρόπουλο Σ.Ι – σε μετάφραση Λουκά Θεοδωρακόπουλου
~~~~~~~~~~~~
Άλλες καταχωρήσεις για τον Oscar Wilde:
No 184: Ο Όσκαρ Ουάιλντ και εγώ
No 185: Τέλενυ
No 186: Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ
No 187: Όσκαρ Ουάιλντ. Η ζωή και το έργο του
No 189: Μπαλάντα της φυλακής Ρήντινγκ
No 190: Μια ζωή επιστολές
Δημοσίευση σχολίου