Jonh Mobius(Δανία).
Τίποτα δεν προκαλεί τόσο το ενδιαφέρον μιας μικρής και αξιοσέβαστης κοινωνίας, όσο η έντιμη προσπάθεια να ξεχωρίσεις τη δημόσια ζωή σου από την ιδιωτική. Τι έκανε άραγε ο Άθως Φαντιγκάτι, όταν η νοσοκόμα έκλεινε την τζαμωτή πόρτα του ιατρείου πίσω από τον τελευταίο πελάτη; Ο όχι και τόσο ξεκάθαρος ή τουλάχιστον όχι και τόσο φυσικός τρόπος που περνούσε τα βράδια του προκαλούσε συνεχώς την περιέργεια του κόσμου. Ναι, στον Φαντιγκάτι υπήρχε κάτι το παράξενο. Ωστόσο κι αυτό άρεσε, κι αυτό γοήτευε τον κόσμο. (…) Όταν ξαφνικά, χωρίς κανείς να ξέρει από πού ξεκίνησαν, άρχισαν να κυκλοφορούν κάτι παράξενες, πολύ παράξενες μάλιστα, διαδόσεις.
-Δεν το 'ξερες; Μα είναι βέβαιο πως ο γιατρός Φαντιγκάτι είναι…
-Τα 'μαθες τα νέα; Τον ξέρεις εκείνον το γιατρό Φαντιγκάτι που μένει στη βίλα Γκοργκαντέλο, εκεί στη γωνία με τη βία Βερσαλιέροι του Πάδου; Ε, λοιπόν, άκουσα ότι είναι…
Αρκούσε ένας μορφασμός, μια χειρονομία.
Έφτανε ακόμη να πεις ότι ο Φαντιγκάτι ήτανε «τέτοιος» ή «από κείνους».
Καμιά φορά όμως, όπως συμβαίνει όταν μιλάει κανείς για άσεμνα θέματα και κυρίως για σεξουαλικές διαστροφές, κάποιος χρησιμοποιούσε ειρωνικά λέξεις από κάποια τοπική διάλεκτο που χτυπάνε πάντα τόσο άσχημα στο αυτί σε σύγκριση με τη γλώσσα της καλής κοινωνίας. Κι ύστερα πρόσθετε μελαγχολικά
-Ε, τι να γίνει;
-Τι τύπος όμως!
-Πώς δεν το ‘χαμε σκεφτεί νωρίτερα;
Τζιόρτζιο Μπασάνι : Τα χρυσά γυαλιά (Κέδρος)
-Δεν το 'ξερες; Μα είναι βέβαιο πως ο γιατρός Φαντιγκάτι είναι…
-Τα 'μαθες τα νέα; Τον ξέρεις εκείνον το γιατρό Φαντιγκάτι που μένει στη βίλα Γκοργκαντέλο, εκεί στη γωνία με τη βία Βερσαλιέροι του Πάδου; Ε, λοιπόν, άκουσα ότι είναι…
Αρκούσε ένας μορφασμός, μια χειρονομία.
Έφτανε ακόμη να πεις ότι ο Φαντιγκάτι ήτανε «τέτοιος» ή «από κείνους».
Καμιά φορά όμως, όπως συμβαίνει όταν μιλάει κανείς για άσεμνα θέματα και κυρίως για σεξουαλικές διαστροφές, κάποιος χρησιμοποιούσε ειρωνικά λέξεις από κάποια τοπική διάλεκτο που χτυπάνε πάντα τόσο άσχημα στο αυτί σε σύγκριση με τη γλώσσα της καλής κοινωνίας. Κι ύστερα πρόσθετε μελαγχολικά
-Ε, τι να γίνει;
-Τι τύπος όμως!
-Πώς δεν το ‘χαμε σκεφτεί νωρίτερα;
Τζιόρτζιο Μπασάνι : Τα χρυσά γυαλιά (Κέδρος)
1 σχόλιο:
Ο Τζιόρτζιο Μπασσάνι, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ποιητής, εκδότης και διανοούμενος, γεννήθηκε στην Μπολώνια το 1916 και πέθανε στην Ρώμη, στις 13 Απριλίου του 2000.
Έγινε ευρύτερα γνωστός το 1962, όταν κυκλοφόρησε η νουβέλα του «Ο κήπος των Φίντζι Κοντίνι», που κι αυτό κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1971, το βιβλίο του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, σε δικό του σενάριο, και η ταινία (Il Giardino dei Finzi-Contini) κέρδισε το 1971 την Χρυσή Αρκούδα στο διεθνές φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το 1972 το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και, το 1973, το βραβείο της Βρεττανικής Ακαδημίας.
Η σχέση του με τον κινηματογράφο υπήρξε στενή. Έγραψε αρκετά σενάρια και υπήρξε συνεργάτης του Λουκίνο Βισκόντι και του Τενεσσή Ουίλιαμς, στην αριστουργηματική ταινία «Senso», ενώ εμφανίσθηκε ως αφηγητής σε δύο ακόμα ταινίες.
Το βιβλίο του «Τα χρυσά γυαλιά» (Gli Occhiali d'Oro) μεταφέρθηκε κι αυτό στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του Τζουλιάνο Μοντάλντο, και το 1987 κέρδισε το βραβείο Οσέλα, για την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα κοστούμια, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματοφράφου της Βενετίας.
Την ίδια χρονιά που ένα άλλο έργο της gay λογοτεχνίας – o «Μωρίς», το βιβλίο του Ε.Μ Φόρστερ, που σκηνοθέτησε ο Τζέημς Άιβορυ - κέρδιζε στο ίδιο φεστιβάλ το «Χρυσό Λιοντάρι» και άλλα τρία βραβεία.
Στην κινηματογραφική εκδοχή της ταινίας, το ρόλο του Δόκτορος Φαντιγκάτι ερμήνευσε ο Φιλίπ Νουαρέ και μαζί του έπαιξαν ο Ρούπερτ Έβερετ, η Βαλέρια Γκολίνο, η Στεφανία Σαντρέλλι κ.ά.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η συμμετοχή του στον αντιφασιστικό αγώνα, πράγμα για το οποίο συνελήφθη τον Μάιο του 1944 και οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου παρέμεινε ως τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς.
Το βιβλίο "Τα χρυσά γυαλιά" έχει μεταφράσει η Στέλλα Θεοδωροπούλου.
Δημοσίευση σχολίου