Rene Capone (ΗΠΑ).
Μερικές φορές το σεξ είναι υπέροχο. Θυμάμαι την τέταρτη φορά που βγήκα με τον Μάρτιν, την πρώτη φορά που πηδηχτήκαμε. Θυμάμαι την τέταρτη φορά επειδή τότε είναι που τον ερωτεύτηκα. Κάτι μας κρατούσε τις τρεις πρώτες φορές’ το μυαλό μας ήταν αλλού, τα χέρια μας θα μπορούσαν να ήταν δεμένα. Η τέταρτη φορά όμως… Να ‘μαστε : το σπίτι του Μάρτιν, ο παλιός καναπές του. Να ‘μαστε : ο Μάρτιν και ο Τζων. Οι δυο μας, τρεις το πρωί, άδεια μπουκάλια στο τραπεζάκι. Είχαμε κάνει εξαντλητικές συζητήσεις, το ποτό μάς είχε είχε εξαντλήσει, κοιτούσαμε την τηλεόραση. Ήταν σβηστή. Πώς το έκανε; Γιατί το τι έκανε το ξέρω : έβαλε το χέρι του στο πόδι μου. Δε με κοίταξε , απλώς σήκωσε το δεξί χέρι από το δεξί πόδι του και το έβαλε πάνω στο αριστερό μου, ακριβώς πάνω στο γόνατο. Ακριβώς πάνω στο γόνατο, κι έπειτα το γλίστρησε πάνω στο μηρό μου, αργά, χωρίς όμως να χάσει χρόνο. Αυτό έκανε. Αλλά πώς κατάφερε να συσταλεί το διάφραγμα μου έτσι που να μην μπορώ να πάρω ανάσα για ένα ολόκληρο λεπτό, όσο χρειάστηκε δηλαδή για να φτάσει το χέρι του στη ζώνη μου; Το στομάχι μου ήταν τόσο σφιγμένο που αν έπεφτε πάνω του ένα κέρμα, θα αναπηδούσε. Τα δάχτυλα του βρήκαν την αγκράφα της ζώνης, την άνοιξαν, ένας μικρός ήχος μετάλλου πάνω σε μέταλλο, μια ξαφνική αποδέσμευση, ένας ορμητικός αέρας – ο αέρας από τα πνευμόνια μου – και το παντελόνι μου άνοιξε κι εγώ βόγκηξα για αέρα..
.
Ντέιλ Πεκ : Μάρτιν και Τζων (Οδυσσέας)
Ντέιλ Πεκ : Μάρτιν και Τζων (Οδυσσέας)
4 σχόλια:
«Το “Μάρτιν και Τζων” δεν είναι αυτοβιογραφικό», λέει o συγγραφέας. «Μιλάει όμως για πράγματα και καταστάσεις που γνώρισα και διαδραματίζεται σε μέρη που έζησα».
Με το βιβλίο αυτό, ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Ντέιλ Πεκ, έκανε το ντεμπούτο του σε αρκετά νεαρή ηλικία. Το έργο του περιλαμβάνει μια σειρά αμφισβητούμενων κριτικών και 4 μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό που παρουσιάζει στην σημερινή του καταχώρηση ο ReyCorazon, το οποίο κατέχει μια από τις υψηλότερες θέσεις στην “ΑΙDS literature”.
Τα δύο πρώτα του έργα δημοσιεύθηκαν πριν ο Πεκ κλείσει τα τριάντα του χρόνια - (γεννήθηκε το 1967 στο Long Island), και το ταλέντο του αναγνωρίστηκε γρήγορα. Οι κριτικοί εγκωμίασαν την «συναισθηματική του ορθότητα» και τον «απαισιόδοξο λυρισμό» του. Ο Μichiko Kakutani, κριτικός των New York Times με μεγάλη επιρροή στους λογοτεχνικούς κύκλους, περιγράφει τον Ντέηλ ως "σφόδρα χαρισματικό" και ως "μία από τις πιο εκφραστικές φωνές της γενιάς του"
«Ποτέ δεν ήμουν οπαδός του χλιαρού και “μετρημένου” μυθιστoρήματος. Πάντα κουβαλάω μια δόση γκραν γκινιόλ ευαισθησίας» , λέει ο ίδιος. Ακόμα και στα πρώτα μου βιβλία, που τα έγραψα σε περίοδο πλήρους ηρεμίας, αναφέρομαι σε εκπληκτικά, κορυφαία περιστατικά. Πατεράδες που χτυπούν τα παιδιά τους μέχρι θανάτου, παιδιά που ζητάνε να τους πάρουν με καραμπίνες, προσπαθώντας να αυτοκτονήσουν, τέτοια πράγματα. Το αγόρι μου, λέει πως μου αρέσει να κάνω τους ανθρώπους να σκέπτονται πράγματα που δεν θέλουν να σκεφθούν αλλά εγώ νομίζω ότι αυτά είναι πράγματα που σκέπτομαι από φυσικού μου.
Aν και το μυθιστόρημα «Μάρτιν και Τζων» μιλάει για ένα gay ζευγάρι, η κριτικοί -η πλειοψηφία τους, τουλάχιστον- δεν τον κατέταξαν στους gay συγγραφείς αλλά στους avanti-guard και πειραματικούς.
Ερμηνεύοντας τους, ο Ντέηλ Πεκ λέει:
Είμαι πολύ τυχερός που άρεσα πάντα στο κύριο ρεύμα των κριτικών. Το βιβλίο μου «Μάρτιν και Τζων» εκδόθηκε την κατάλληλη στιγμή. Ήμουν στα 25 με ένα βιβλίο για την οδύνη και τις δοκιμασίες ενός νέου με AIDS, όταν ο mainstream τύπος ήταν έτοιμος να ανακρούσει πρύμναν και πρόθυμος να εναγκαλισθεί και να αποδεχτεί τον aids και τον gay ακτιβισμό, που τότε ήταν ισχυρός. Είχα και τα λογοτεχνικά πιστοποιητικά από το Columbia και τις δημοσιεύσεις μου στον εκδοτικό οίκο FSG, και νομίζω ότι και το ίδιο το βιβλίο ήταν αρκετά καλό, πράγμα που βοήθησε ακόμα περισσότερο. Πήρε τις περισσότερες κριτικές από κάθε άλλο βιβλίο μου, όλοι ήταν πρόθυμοι να μιλήσουν γι αυτό και την πρώτη μέρα κυκλοφορίας πούλησε 10.000 αντίγραφα, ό,τι καλύτερο για ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο.
~~~~~~~~~~~~
Το βιβλίο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1995 σε μετάφραση της Λένας Ταχματζίδου
Από το site της Ελληνικής Βιβλιογραφικής Πύλης, elea.gr
Σε ηλικία 25 μόλις ετών ο αμερικανός συγγραφέας Ντέιλ Πεκ ξάφνιασε κοινό και κριτικούς με το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα Μάρτιν και Τζων, μια μοναδική κατάδυση στον κόσμο των ομοφυλόφιλων στα χρόνια του AIDS. Βασισμένος σε αυτοβιογραφικά κυρίως στοιχεία, ο Πεκ ξεκίνησε να γράφει αυτό το βιβλίο ως διήγημα για να καταλήξει σε μια συρραφή ιστοριών με κοινούς πρωταγωνιστές.
Ο αφηγητής Τζων μας μεταφέρει στο καταθλιπτικό περιβάλλον του σπιτιού που μεγαλώνει. Ο βίαιος πατέρας-αφέντης και η φιλάσθενη μητέρα εντυπώνονται τραυματικά στη συνείδηση του. Η περιγραφή της πρώτης σεξουαλικής του εμπειρίας, τα χρόνια στη Νέα Υόρκη στα στέκια των gay, η γνωριμία με τον Μάρτιν, ο έρωτας τους, η αρρώστια και ο θάνατος του Μάρτιν μεταφέρονται με αποσπασματικότητα και δύναμη, με νεύρο και ωριμότητα γραφής.
Η κραυγή αγωνίας, η λαχτάρα για ζωή και έρωτα που ξεπηδάνε μέσα από τις σελίδες του Πεκ, πείθουν για την αυθεντικότητα τους, ξεπερνούν τα στενά όρια της ομοφυλοφιλίας και διαβάζονται σαν οικουμενικό χρονικό απωλείας του έρωτα.
Συμμετέχοντας ενεργά στην οργάνωση ACT-UP και σε όλες τις εκστρατείες κατά του AIDS ο Πεκ δηλώνει: "Δεν πιστεύω πως το AIDS αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους συγγραφείς, ούτε πιστεύω πως οι ομοφυλόφιλοι συγγραφείς πρέπει να είναι στρατευμένοι επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Πιστεύω όμως πως οι συγγραφείς πρέπει να νοιάζονται για τα προβλήματα που μας απασχολούν όλους. Και όσα γράφουν δεν πρέπει απαραιτήτως να μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα, αλλά να νιώθουμε."
Σελίδα τη σελίδα και χωρίς να το καταλάβει ο αναγνώστης εισέρχεται όλο και πιο βαθιά στο ανθρώπινο μυστήριο, και αυτό που στην αρχή μοιάζει σαν πτήση στην καταστροφική δύναμη μιας σεξουαλικής επιθυμίας, εξελίσσεται ραγδαία σε έναν λαϊκό ύμνο για την ανάγκη που έχουμε να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τις αναπόφευκτες απώλειες. Η μελοδραματική ένταση και η λυρική θλίψη του Πεκ ξεχειλίζουν από τις σελίδες του βιβλίου, που φαίνεται πως έχει γραφτεί από έναν πολύ νέο άνδρα, αλλά ακόμα και τα ψεγάδια του είναι σύμβολα της δύναμης και της αξίας αυτού του βιβλίου.
(απόσπασμα κριτικής του βιβλίου από το Publishers Weekly)
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στις 3 Δεκεμβρίου του 2003, στο ηλεκτρονικό περιοδικό The Morning News φιλοξενήθηκε συνέντευξη του Dale Peck, με την ευκαιρία της έκδοσης του τέταρτου βιβλίου του – το επόμενο μετά το «Μάρτιν και Τζων».
Στην ερώτηση «πώς αισθάνεστε για την κατηγοριοποίηση κάποιων μυθιστορημάτων ως gay writing» ο Ντέηλ Πεκ απαντά:
«Aν από το πρώτο σου βιβλίο καταγραφείς ως gay συγγραφέας, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις απ’ αυτό. Επηρεάζει το αναγνωστικό σου κοινό και τις πωλήσεις και αυτό είναι απογοητευτικό.
Σε ό,τι με αφορά, ενώ με βοήθησε στο πρώτο βιβλίο, με έβλαψε στο δεύτερο. Ναι, θέλω να πουλήσω παραπάνω από όσο πουλάνε οι περισσότεροι gay συγγραφείς, και κουράστηκα να ψάχνω να βρω την άκρη με το γράψιμο, όταν χιλιάδες ετεροφυλόφιλοι συγγραφείς κάνουν εξαιρετικές καριέρες. Ποτέ δεν θέλησα να είμαι επαγγελματίας gay. Ποτέ δεν το είδα έτσι, δεν νομίζω ότι το “coming out” είναι το ίδιο πράγμα με την υιοθέτηση ενός συνόλου ηθικών αντιλήψεων και μοντέλων συμπεριφοράς και όλα αυτά τα πράγματα…»
Δέχεται ότι η καθημερινή ζωή του gay στις ΗΠΑ έχει γίνει πιο εύκολη στα “βασικά” - «αυτό κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί»- και όταν του ζητείται να ορίσει τι εννοεί ως “βασικά”, ο Ντέηλ Πεκ διευκρινίζει:
«Βασικό θεωρώ το γεγονός ότι οι gay είναι πιο ορατοί πλέον, ο λόγος τους ακούγεται, γίνονται πολλές συζητήσεις με gay θέματα και υπάρχουν πολλά μέρη που μπορείς να κυκλοφορείς στους δρόμους κρατώντας από το χέρι το αγόρι σου.
Από την άλλη όμως, όταν βρίσκομαι στην πατρίδα μου, στο Κάνσας, έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι εκεί με αντιλαμβάνονται ως straight κι αυτό είναι κάτι που με σοκάρει. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σαν ιδιαίτερα straight-acting ούτε σαν την πιο φανταχτερή queen στον κόσμο. Θέλω να με βλέπουν και να λένε: «Να ένας περιποιημένος τριανταπεντάρης’ πρέπει να είναι gay»
Από το site του ΟΔΥΣΣΕΑ
Ο αφηγητής Τζων μας μεταφέρει στο καταθλιπτικό περιβάλλον του σπιτιού που μεγαλώνει. Ο βίαιος πατέρας-αφέντης και η φιλάσθενη μητέρα εντυπώνονται τραυμετικά στη συνείδησή του. Η περιγραφή της πρώτης σεξουαλικής του εμπειρίας, τα χρόνια στη Νέα Υόρκη στα στέκαι των gay, η γνωριμία του με τον Μάρτιν, ο έρωτάς τους, η αρρώστια και ο θάνατος του Μάρτιν μεταφέρονται με δύναμη, νεύρο και ωριμότητα γραφής.
Η κραυγή αγωνίας, η λαχτάρα για ζωή και έρωτα που ξεπηδάνε μέσα από τις σελίδες του Πεκ, πείθουν γαι την αυθεντικότητά τους, ξεπερνούν τα στενά όρια της ομοφυλοφιλίας και διαβάζονται σαν οικουμενικό χρονικό απωλείας του έρωτα.
ΚΡΙΤΙΚEΣ
Μια καλογραμμένη ιστορία που αποδεικνύει αυτό που ο τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα αποκάλεσε ουσία του μυθιστορήματος: να θυμίζει στους αναγνώστες πως η ζωή είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο νομίζουν.
Miami Herald
Πρόκειται για καλογραμμένες, εφιαλτικές παραλλαγές σε δυο ακανθώδη θέματα: τον έρωτα στα χρόνια του AIDS και την αιώνια εύθραυστη πολιτική της επιθυμίας. Σαν τα μεσαιωνικά μοναστήρια -όλα τους διαφορετικά, όλα παρόμοια- τα ζευγάρια του Ντέιλ Πεκ, φτωχά ή πλούσια, εξεζητημένα ή επαρχιώτικης νοοτροπίας, ξέρουν όλα κάτι για το φόβο της ομοφυλοφιλίας, τη βία, την αιμομιξία και την αγωνία ενός πρόωρου θανάτου. Ο νηφάλιος λυρισμός, η δροσερή σύλληψη της φόρμας, η βαθιά ανθρωπιά των χαρακτήρων, όλα μας δείχνουν ότι ο νεαρός συγγραφέας έχει ένα σπουδαίο μέλλον.
Edmund White
Ο Ντέιλ Πεκ είναι αυτό που περιμέναμε, ένα νέο ταλέντο με μεγάλες φιλοδοξίες και μια φωνή αγγέλου την ώρα που μασάει σπασμένα γυαλιά.
Michael Cunningham
Το πρώτο μυθιστόρημα του Πεκ έχει μια σκοτεινή λαμπρότητα και στιγμές αληθινής ομορφιάς. Πρόκειται για ένα βιβλίο που σοκάρει, που όσο δύσκολο είναι να το δεχτείς πλήρως, άλλο τόσο δύσκολο είναι να το αγνοήσεις.
Los Angeles Times
Ο Πεκ γράφει τόσο όμορφα που είναι μια απόλαυση να τον διαβάζεις. Οι ιστορίες του είναι από τις πιο δυνατές γραφές για την ομοφυλοφιλία.
Library Journal
Δημοσίευση σχολίου