Μιχαήλ Άγγελος (Ιταλία).
Το μόνο παράδειγμα σταθερού ομοφυλοφιλικού έρωτα που έχουμε στην Παλαιά Διαθήκη είναι η ιστορία της αιώνιας φιλίας και αγάπης μεταξύ του Δαυίδ και του Ιωνάθαν. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για μια απλή φιλία και τίποτε περισσότερο. Ας δούμε όμως καλύτερα το κείμενο.
Διαβάζουμε ότι μόλις έφεραν το Δαυίδ μπροστά στον Σαούλ για να τον γνωρίσει, «η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη μετά της ψυχής του Δαυίδ, και ηγάπησεν αυτόν ο Ιωνάθαν ως την ιδίαν αυτού ψυχήν…». Και λίγο παρακάτω διαβάζουμε : « Και εκδυθείς ο Ιωνάθαν το επένδυμα το εφ’ εαυτόν, εξέδωκεν αυτό εις τον Δαυίδ, και την στολήν αυτού, έως και αυτό το ξίφος αυτού, και το τόξον αυτού, και την ζώνην αυτού».
Ο Σαούλ γνώριζε την αδυναμία του γιού του για τον Δαυίδ όπως φαίνεται από τα παρακάτω λόγια του : «Υιέ διεφθαρμένης και αποστάτιδος, δεν εξεύρω ότι συ εκλέξας τον υιόν του Ιεσέ (Δαυίδ) δι’ αισχύνην σου, και δι’ αισχύνην της γυμνώσεως της μητρός σους» Αν συγκρίνουμε τα λόγια αυτά με την αναφορά για «την γύμνωσιν του πατρός» στο Θ:20-25 της Γένεσης – έμμεση αναφορά στη διαφθορά των Χαναναίων – τότε καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται καθαρά για σεξουαλική σχέση.
Όταν αργότερα ο Σαούλ ανακοινώνει ότι πρόκειται να θανατώσει τον Δαυίδ, οι δυο φίλοι έχουν μια μυστική συνάντηση όπου αποχαιρετιούνται με δάκρυα. Διαβάζουμε : «Εσηκώθη Δαυίδ εκ του μεσημβρινού μέρους, και έπεσε κατά πρόσωπον αυτού εις την γην, και προσεκύνησε τρις’ και ησπάσθησαν αλλήλους, και έκλαυσαν αμφότεροι’ ο δε Δαυίδ έκαμε κλαυθμόν μέγα». Κατόπιν χώρισαν και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.
Η τελευταία μαρτυρία που δείχνει τα αισθήματα του Δαυίδ για τον Ιωνάθαν περιλαμβάνεται στην ελεγεία που ο Δαυίδ τραγούδησε για το θάνατο και του Σαούλ και του Ιωνάθαν. Οι σχετικοί στίχοι είναι ως εξής :
Περίλυπος είμαι δια σε, αδελφέ μου Ιωνάθαν
προσφιλέστατος εστάθης εις εμέ
η προς εμέ αγάπη σου ήταν εξαίσιος
υπερέβαινε την αγάπην των γυναικών.
Ο Δαυίδ φρόντισε σαν αληθινός πατέρας τον επιζήσαντα γιο του Ιωνάθαν, τον Μεριβάαλ.
Tom Horner : Η ερωτική και σεξουαλική ζωή στη Βίβλο (Μπαρμπουνάκης)
(Βλ. επίσης και Νο 47 )
Διαβάζουμε ότι μόλις έφεραν το Δαυίδ μπροστά στον Σαούλ για να τον γνωρίσει, «η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη μετά της ψυχής του Δαυίδ, και ηγάπησεν αυτόν ο Ιωνάθαν ως την ιδίαν αυτού ψυχήν…». Και λίγο παρακάτω διαβάζουμε : « Και εκδυθείς ο Ιωνάθαν το επένδυμα το εφ’ εαυτόν, εξέδωκεν αυτό εις τον Δαυίδ, και την στολήν αυτού, έως και αυτό το ξίφος αυτού, και το τόξον αυτού, και την ζώνην αυτού».
Ο Σαούλ γνώριζε την αδυναμία του γιού του για τον Δαυίδ όπως φαίνεται από τα παρακάτω λόγια του : «Υιέ διεφθαρμένης και αποστάτιδος, δεν εξεύρω ότι συ εκλέξας τον υιόν του Ιεσέ (Δαυίδ) δι’ αισχύνην σου, και δι’ αισχύνην της γυμνώσεως της μητρός σους» Αν συγκρίνουμε τα λόγια αυτά με την αναφορά για «την γύμνωσιν του πατρός» στο Θ:20-25 της Γένεσης – έμμεση αναφορά στη διαφθορά των Χαναναίων – τότε καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται καθαρά για σεξουαλική σχέση.
Όταν αργότερα ο Σαούλ ανακοινώνει ότι πρόκειται να θανατώσει τον Δαυίδ, οι δυο φίλοι έχουν μια μυστική συνάντηση όπου αποχαιρετιούνται με δάκρυα. Διαβάζουμε : «Εσηκώθη Δαυίδ εκ του μεσημβρινού μέρους, και έπεσε κατά πρόσωπον αυτού εις την γην, και προσεκύνησε τρις’ και ησπάσθησαν αλλήλους, και έκλαυσαν αμφότεροι’ ο δε Δαυίδ έκαμε κλαυθμόν μέγα». Κατόπιν χώρισαν και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.
Η τελευταία μαρτυρία που δείχνει τα αισθήματα του Δαυίδ για τον Ιωνάθαν περιλαμβάνεται στην ελεγεία που ο Δαυίδ τραγούδησε για το θάνατο και του Σαούλ και του Ιωνάθαν. Οι σχετικοί στίχοι είναι ως εξής :
Περίλυπος είμαι δια σε, αδελφέ μου Ιωνάθαν
προσφιλέστατος εστάθης εις εμέ
η προς εμέ αγάπη σου ήταν εξαίσιος
υπερέβαινε την αγάπην των γυναικών.
Ο Δαυίδ φρόντισε σαν αληθινός πατέρας τον επιζήσαντα γιο του Ιωνάθαν, τον Μεριβάαλ.
Tom Horner : Η ερωτική και σεξουαλική ζωή στη Βίβλο (Μπαρμπουνάκης)
(Βλ. επίσης και Νο 47 )
2 σχόλια:
Η ερωτική και σεξουαλική ζωή στη Βίβλο, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1978 και είναι το πιο γνωστό βιβλίο του Τομ Χόρνερ, κλασικό πια στο είδος του.
Ο Τομ Χόρνερ, συνταξιούχος επισκοπικός ιερέας, είναι ο ιδρυτής του gay βιβλιοπωλείου της Νέας Ορλεάνης Faubourg Marigny Bookstore, που προβάλλει ιδιαίτερα την εγχώρια gay λογοτεχνική παραγωγή. Το βιβλιοπωλείο ιδρύθηκε την ίδια χρονιά με την κυκλοφορία του βιβλίου της σημερινής καταχώρησης και απετέλεσε ένα θετικότατο βήμα προς την ορατότητα των ομοφυλοφίλων. Συνέβαλε δε στην ανάπτυξη του gay ακτιβισμού της Νέας Ορλεάνης που, παρά τον σημαντικό αριθμό gay πολιτών της, είχε αργήσει να δημιουργήσει gay ορατότητα σε σχέση με άλλες αμερικανικές πόλεις.
Πηγές:
ambushmag.com
marriott.com
H μετάφραση είναι του Τάσου Δαρβέρη
Από το περιοδικό 10%
Γράφει ο Νίκος Μελάς
[...]
Αν οι παράγραφοι για τη σχέση της Ρουθ με τη Ναόμι αφήνουν κάποιες αμφιβολίες γιατί δεν αναφέρουν επί λέξει το αν η σχέση τους ήταν και σεξουαλική, τα δύο βιβλία του Σαμουήλ που αναφέρονται στη σχέση του Δαβίδ με τον Ιωνάθαν είναι πιο κατατοπιστικά. Ο Ιωνάθαν, γιος του βασιλιά Σαούλ, ήταν διάδοχος του θρόνου. Αλλά αντί γι’ αυτόν, ο προφήτης Σαμουήλ, ακολουθώντας θεϊκή εντολή, έχρισε διάδοχο τον βοσκό Δαβίδ (1 Σαμ. 16:11-13), πράγμα που προκάλεσε μεγάλη ταραχή στον Σαούλ. Όχι όμως και στον (παραγκωνισμένο από τον θρόνο) Ιωνάθαν, ο οποίος, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, έγινε καρδιακός φίλος με τον Δαβίδ (που το όνομά του σημαίνει "αγαπημένος"). «Η ψυχή του Ιωνάθαν είχε πλεχτεί με την ψυχή του Δαβίδ και ο Ιωνάθαν τον αγαπούσε σαν να ήταν η δική του ψυχή. (1 Σαμ. 18:1).
Για όσους προσπερνούν αδιάφορα τη λέξη ψυχή, καταλαβαίνοντάς την με την σύγχρονη έννοια του όρου, υπενθυμίζουμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη είχε πιο ευρεία έννοια. Στο αυθεντικό, εβραϊκό κείμενο της Γενέσεως 2:7, όπου ο Θεός εμφυσά το Πνεύμα στο σώμα του Αδάμ, αναφέρεται ότι ο Αδάμ έγινε «ζωντανή ψυχή». Πράγμα που σημαίνει ότι στην εποχή του αρχαίου Ισραήλ, η έννοια «ψυχή»-nefesh- σήμαινε το συνδυασμό σώματος και πνεύματος. Υπό αυτή την οπτική γωνία, οι δύο άνδρες αγαπούσαν ο ένας τον άλλο τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά.
Ο βασιλιάς Σαούλ, πατέρας του Ιωνάθαν, όχι μόνο δεν είχε αντίρρηση για αυτή την σχέση των δύο νεαρών, αλλά διευκολύνοντάς την κατάσταση: «από εκείνη τη μέρα πήρε τον Δαβίδ στο σπίτι του και δεν τον άφησε να επιστρέψει στο σπίτι του πατέρα του» (1 Σαμ. 2).
Όπως θα περίμενε κανείς, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους: «Τότε ο Ιωνάθαν και ο Δαβίδ έκαναν μια συμφωνία γιατί τον αγαπούσε όπως την ίδια του την ψυχή. Ο Ιωνάθαν γδύθηκε από το ρούχο που φορούσε και το έδωσε στον Δαβίδ μαζί με τα ενδύματά του ακόμη και το σπαθί και το τόξο του και τη ζώνη του» (1 Σαμ.18:3-4). Αν πάρουμε υπόψη μας ότι πριν από 3000 χρόνια δεν υπήρχαν εσώρουχα και ότι η γύμνια ήταν απόλυτο ταμπού για τους Εβραίους, βγάζουμε τα συμπεράσματά μας.
...
Δημοσίευση σχολίου