Σαν «ερωτική διαστροφή» η γυναικεία ομοφυλοφιλία προκαλεί κωμική εντύπωση. Όταν όμως προβάλλει σαν τρόπος ζωής, ξεσηκώνει την περιφρόνηση και το σκάνδαλο. Αν οι λεσβιάζουσες έχουν κάτι προκλητικό και επιτηδευμένο, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχουν τρόπο να ζήσουν την ιδιόρρυθμη κατάσταση τους με φυσικότητα. Φυσική συμπεριφορά σημαίνει να μη στοχάζεσαι πώς θα αντιμετωπίσεις την παρόρμηση σου, να ενεργείς χωρίς να ζυγιάζεις τις πράξεις σου. Αλλά η συμπεριφορά των άλλων επιβάλλει αδιάκοπα στη λεσβιάζουσα να αποκτά συνείδηση του εαυτού της. Μονάχα όταν είναι προχωρημένη στην ηλικία και περιβάλλεται από μεγάλο κοινωνικό κύρος, θα κατορθώσει να συνεχίσει το δρόμο της με γαλήνια αδιαφορία.
.
Σιμόν ντε Μπωβουάρ : Το δεύτερο φύλο (Γλάρος)
.
Σιμόν ντε Μπωβουάρ : Το δεύτερο φύλο (Γλάρος)
3 σχόλια:
Από το typos.com.cy
Η πρωτοποριακή και κλασική πια μελέτη που έχει για τη γυναίκα την ίδια απελευθερωτική δύναμη που είχε το κήρυγμα του Χριστού για τους σκλάβους. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ εξετάζει τη γυναίκα από βιολογική, ιστορική, κοινωνιολογική, ψυχαναλυτική, σεξουαλική, φιλολογική και μυθολογική πλευρά, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατωτερότητά της δεν είναι φυσικό χαρακτηριστικό, αλλά "κοινωνική κατάσταση" που κατασκευάστηκε από τους άντρες. Το "Δεύτερο φύλο", η σημαντικότερη και αποκαλυπτικότερη μέχρι σήμερα μελέτη για τη γυναίκα, δεν είναι μόνο ένα από τα ισχυρότερα όπλα στα χέρια του φεμινιστικού κινήματος, αλλά και ένα βιβλίο σοφίας, που συγκεντρώνει στις σελίδες του όλο τον πλούτο της ανθρώπινης γνώσης. Οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο θεωρούν "Το δεύτερο φύλο" όχι μόνο σαν αριστούργημα και συγγραφικό επίτευγμα, αλλά και σαν μια βαθιά και μοναδική ανάλυση του τι ακριβώς σημαίνει να είσαι γυναίκα - στο σώμα, στο νου και στην ψυχή.
Σύντομο βιογραφικό της Σιμόν ντε Μπωβουάρ
Γαλλίδα συγγραφέας (1908 -1986). Καταγόταν από αστική οικογένεια. Πολύ γρήγορα όμως αντέδρασε στις αρχές του Καθολικισμού, που είχε η οικογένειά της. Σπούδασε Φιλοσοφία στη Σορβόννη. Εκεί ξεκίνησε και ο πολύ ιδιόμορφος γάμος της με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, που έγινε παράδειγμα ανοιχτών σχέσεων. Έκανε συνήθως την επιμέλεια στα έργα του συγγραφέα συντρόφου της αλλά παράλληλα έγραψε και πολλά δικά της φιλοσοφικά και φεμινιστικά βιβλία, απομνημονεύματα, διηγήματα καθώς και βιβλία για την Κίνα και την Αμερική, τα γηρατειά και το θάνατο. Το 1954 τιμήθηκε με το βραβειό Γκονκούρ. Το σημαντικότερο έργο της είναι το βιβλίο "Το Δεύτερο Φύλο", μία μελέτη του 1949 που παρουσιάζει τη γυναίκα μέσα από πολλές πτυχές και πολλούς διαφορετικούς τομείς. Θεωρείται εκπρόσωπος του μεταπολεμικού υπαρξισμού.
Live-Pedia.gr
Από ΤΑ ΝΕΑ , 03/04/1999
Σκέψεις ενός εκπροσώπου του πρώτου φύλου,
50 χρόνια μετά την έκδοση του «Δεύτερου Φύλου»
Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
Ιδεολογικές ακροβασίες
Οι λόγοι για τους οποίους από τότε που διάβασα για πρώτη φορά το «Δεύτερο Φύλο» της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ, πριν από είκοσι χρόνια περίπου, δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να το ξαναπιάσω στα χέρια μου είναι αρκετοί.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την Ιστορία και την κοινωνική μου θέση. Επειδή ανήκω σ' αυτήν τη γενιά των αντρών που κλήθηκε να ξεπληρώσει τα χρωστούμενα από τις χιλιετίες της καταπίεσης των γυναικών από τους συντρόφους τους, με τα χρόνια έχω πάθει ένα είδος αλλεργίας απέναντι στον στρατευμένο γυναικείο λόγο.
Εκτός αυτού νομίζω ότι το «Δεύτερο Φύλο» πάσχει απ' αυτό το είδος της σαρτρικής νοοτροπίας η οποία προτιμούσε να αποκρύψει την αλήθεια προκειμένου να προστατεύσει το σκοπό στον οποίον ήταν στρατευμένη.
Όπως ο πάπας του υπαρξισμού ήθελε να αποκρύψει το γκουλάγκ για να μην απογοητεύσει τους απεργούς εργάτες στα εργοστάσια της Μπιγιανκούρ, έτσι και η ηγερία του, προκειμένου να κρατήσει ψηλά το φρόνημα των οπαδών της, προτιμούσε να αποκρύψει κάτι που όφειλε να γνωρίζει: ότι δηλαδή αν αποκωδικοποιηθούν οι φυλετικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα, τότε οι σχέσεις τους είναι καταδικασμένες να ναυαγήσουν στο γκουλάγκ της αφόρητης πλήξης.
Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ την εποχή που έγραφε το «Δεύτερο Φύλο»
Ο άλλος λόγος έχει να κάνει με την ίδια τη γραφή. Μέτρια μυθιστοριογράφος η Μπωβουάρ, μετριότερη ακόμη κι από τον Σαρτρ, με το «Δεύτερο Φύλο» αισθάνομαι πως κατασκεύασε ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για να παραχθούν και να αναγνωσθούν πολλές εκατοντάδες σελίδες κακής λογοτεχνίας μόνον και μόνον επειδή η γραφή τους εκπροσωπούσε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το γυναικείο φύλο.
Εννοώ κάτι πολύ απλό: η Μπωβουάρ, γράφοντας το «Δεύτερο Φύλο», ανακηρύσσει εαυτήν εκπρόσωπο των γυναικών, κι ας θέλουν να είναι οι γυναίκες της απαλλαγμένες από το οπλοστάσιο ή το βάρος της θηλυκότητας που υποτίθεται ότι τους έχει φορτώσει η ανδρική ματιά.
Είναι σαν να καταθέτει την προγραμματική διακήρυξη των προϋποθέσεων κάτω από τις οποίες μπορεί κανείς να μιλήσει είτε είναι άντρας, είτε είναι γυναίκα ως εκπρόσωπος του Δεύτερου Φύλου. Κάτι που φυσικά δεν κάνει ο Φλωμπέρ όταν γράφει την Μποβαρύ του, ο Τολστόι όταν γράφει την Άννα Καρένινα, ή ο Ευριπίδης όταν γράφει τη Μήδεια.
Μπορεί η Μπωβουάρ να έχει δίκιο όταν τα έλεγε αυτά κι ο Μοριάκ να είχε άδικο και να ακουγόταν χυδαίος όταν σχολίαζε «γνωρίζω πλέον τα πάντα για το αιδοίο της κυρίας σας», όμως η Τερέζ Ντεσκερού του παραμένει ένα από τα μικρά μεγάλα αριστουργήματα της λογοτεχνίας του αιώνα μας. Όπως μπορεί ο Καμύ να είχε άδικο όταν δεν έπαιρνε θέση για τον πόλεμο της Αλγερίας και ο Σαρτρ πολιτικά να δικαιώθηκε, όμως αν έχω να διαλέξω ανάμεσα στον Ξένο και τη Ναυτία, στα τυφλά θα διαλέξω τον Ξένο.
Εννοώ δηλαδή ότι σήμερα αν ένα είδος γραφής έχει διαψευσθεί εκ των πραγμάτων αυτή είναι η στρατευμένη γραφή. Και το «Δεύτερο Φύλο» υπήρξε πρώτ' απ' όλα ένα στρατευμένο βιβλίο. Κοινώς ένα κείμενο που πάσχει από βεβαιότητες, που βυθίζεται κάτω από το βάρος της βεβαιότητάς του. Το ζεύγος Σαρτρ-Μπωβουάρ είχαν σίγουρα ένα κοινό: μιλούσαν με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που δεν μπορεί παρά να έχει το δίκιο με το μέρος του ακόμη κι όταν υποστήριζαν τη μορφωτική επανάσταση του Μάο Τσε Τουνγκ. Η σημερινή βλακεία της πολιτικής ορθότητας, αυτή η λέπρα της ελεύθερης σκέψης που σαν Ιερά Εξέταση ενοχοποιεί λέξεις και εκφράσεις, νομίζω ότι πολλά οφείλει σ' αυτά τα πρώτα σκιρτήματα της μεταπολεμικής διανόησης που εκπροσωπούνται επαξίως από το «Δεύτερο Φύλο» της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ.
«Δεν γεννιέται κανείς γυναίκα, γίνεται».
Σίγουρα, θα μου πείτε, αυτό το σλόγκαν της Μπωβουάρ πολλές γυναίκες βοήθησε να συνειδητοποιήσουν την κατάστασή τους. Κι από τις σουφραζέτες ως την Εντίθ Κρεσόν πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Σήμερα όντως, εκτός των άλλων και χάρη στη Σιμόν ντε Μπωβουάρ, η Εντίθ Κρεσόν έχει κατακτήσει το δικαίωμα να αποτυγχάνει και ως πρωθυπουργός της Γαλλίας και ως επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε είναι γυναίκα είτε όχι. Κι ίσως αυτή να είναι η σημαντικότερη και η μόνη προσφορά του «Δεύτερου Φύλου».
...
Δημοσίευση σχολίου