Nebojsa Zdravkovic (Σερβία)Οι σελίδες με τις προσωπικές υπηρεσίες έμοιαζαν να έχουν αυξηθεί, τόσο σε αριθμό όσο και σε ειλικρίνεια, μέσα στον τελευταίο χρόνο που είχε να τις χρησιμοποιήσει, και οι πιο πολλοί διαφημιζόμενοι είχαν πλέον εντελώς γυμνές φωτογραφίες, αν και κάποιες φορές το πρόσωπο ήταν μουτζουρωμένο. Άλλοι είχαν φωτογραφίες μόνο προσώπου, και αυτές ήταν που προτιμούσε. Ακόμα καλύτερες ήταν όσες είχαν μόνο κείμενο. Του άρεσαν όσες είχαν τους δυνατότερους υπαινιγμούς σε συνδυασμό με κάποια έκπληξη, σαν το καλύτερο δυνατό ραντεβού στα τυφλά. Αν τα πράγματα πήγαιναν καλά μπορεί και να τους ξαναέβλεπε, αλλά το πιο ωραίο ήταν η άφιξη κάποιου εντελώς άγνωστου άντρα. Φυσικά, ο Τζάστιν ήταν ένας πανέμορφος, νεαρός άντρας τριανταπέντε χρονών, και γι’ αυτό το λόγο οι άγνωστοι ένιωθαν συνήθως ανακούφιση και διέγερση. Συχνά τον ρωτούσαν γιατί δεν πήγαινε απλώς σε ένα μπαράκι να διαλέξει.
Ίσως και να υπήρχαν υπερβολικά πολλά αγόρια που ψωνίζονταν τώρα πια. Ο Τζάστιν αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει στυλό για να σημειώσει τις πιθανές περιπτώσεις. Σκέφθηκε πως θα ‘πρεπε να υπάρχει μια πιο αυστηρή διαβάθμιση σχετικά με τα υπερθετικά του όρου "προικισμένος". Κανείς δεν παραδεχόταν ότι ήταν κάτι λιγότερο από πολύ προικισμένος, πολλοί ήταν πολύ-πολύ ή τεράστια προικισμένοι, που μάλλον δεν ήταν σωστό, θα έπρεπε να είναι σε τεράστιο βαθμό προικισμένοι.
Alan Hollinghurst : Η έλξη (σέλας)
2 σχόλια:
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Το νέο μυθιστόρημα του Άλαν Χόλινγκχερστ, του σημαντικότερου, ίσως εκπροσώπου του είδους της gay λογοτεχνίας, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μια κωμωδία σεξουαλικών ηθών.
Περιγράφει τη ζωή τεσσάρων ανδρών: του Ρόμπιν, ενός αρχιτέκτονα λίγο πριν τα πενήντα που προσπαθεί να χτίσει μια ειδυλλιακή ζωή στο εξοχικό του σπίτι μαζί με τον εραστή του Τζάστιν, έναν επίδοξο νεαρό ηθοποιό ο οποίος ασφυκτιά στην απομόνωση της επαρχίας, του εικοσιδυάχρονου Ντάνι, γιου του Ρόμπιν, που ξεκινά μια σχέση με τον πρώην φίλο του Τζάστιν, τον Άλεξ, έναν συνεσταλμένο δημόσιο υπάλληλο ο οποίος ανακαλύπτει ξαφνικά την έντονη ζωή των κλαμπ του Λονδίνου, της μουσικής House και του έκσταση.
Καθώς οι χαρακτήρες του βιβλίου υποκύπτουν στην έλξη που τους ασκεί μια νέα ερωτική σχέση, τα ναρκωτικά, η ηρεμία της εξοχής ή το κυνήγι μιας εφήμερης επαφής, αναδεικνύεται μια ειρωνική και αντιφατική εικόνα των ψευδαισθήσεων που χαρακτηρίζουν τη ζωή των gay: η δίψα για επαφή και ο φόβος της δέσμευσης, η ανάγκη για μόνιμες σχέσεις και ο καταλυτικός ρόλος του σεξ.
Όπως περιγράφεται στο βιβλίο η πρώτη συνάντηση του Ρόμπιν με τον Τζάστιν:
O Ρόμπιν ένιωσε ότι είχε κάτι αναγνωρίσιμο, λες κι έβλεπε τον εαυτό του πριν από δεκαπέντε χρόνια, εθισμένο στο σεξ και στο θαυμασμό των άλλων. Ήθελε να τον ακούσει να μιλά, να διαπιστώσει αν η εντύπωση που είχε - ότι ο νεαρός ήταν απόφοιτος δημόσιου σχολείου- ήταν ακριβής...
[...] Στο δρόμο, το φευγαλέο καπρίτσιο μετατράπηκε ξαφνικά σε επιτακτική ανάγκη, ενισχυμένη από το γεγονός ότι ο νεαρός αγνοούσε την παρουσία του, λες και ο Ρόμπιν δεν ήταν παρά μια σκιά, σαν τον ετοιμοθάνατο σύντροφό του, πράγμα παράλογο, αφού στην πραγματικότητα ήταν σαρανταέξι χρονών, μεγαλόσωμος και γυμνασμένος, με λίγα φροντισμένα γένια. Τον ακολούθησε προς την κατεύθυνση από την οποία είχε έρθει, και παρατήρησε -χωρίς να αποφύγει ένα σιγανό αναστεναγμό- την καλοσχηματισμένη του πλάτη, το στενό και φθαρμένο τζιν με τη μία τσέπη μισοσκισμένη, σαν να είχε ξεγλιστρήσει από την ασφυκτική πολιορκία κάποιου φανατικού θαυμαστή. Ένιωσε τις προσπάθειές του να επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στο στόχο του και συνειδητοποίησε, όπως ήταν φυσικό, πως μια δικιά του ανάγκη, παραμελημένη από καιρό, έπαιρνε ξαφνικά σάρκα και οστά, προσωποποιημένη από τη γεροδεμένη φιγούρα που περπατούσε νωχελικά λίγα μέτρα μπροστά του.
[...]
Το ίδιο εκείνο βράδι ο Σάιμον του είπε, «φαίνεσαι πολύ καλά» και του έπιασε το χέρι, με ένα ανάμεικτο βλέμμα υπερηφάνειας και αμφιβολίας. Για μια στιγμή ο Ρόμπιν πίστεψε πως ο φίλος του είχε κάποια μαντική ικανότητα. Ο Σάιμον τον ήξερε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, ήταν λοιπόν παράλογο να φανταστεί πως δεν θα καταλάβαινε ότι κάτι είχε συμβεί. Ο Ρόμπιν ένιωσε πως ήταν στο χέρι του να αποφασίσει, μέσα από έναν ποινικό κώδικα ειλικρίνειας, αν ήταν κατηγορούμενος ή αν είχε αθωωθεί. Είπε «σ'αγαπώ», πράγμα που δεν είχε ξανακάνει μπροστά στη νεότερη αδερφή και στον, ομολογουμένως, κουφό πατέρα. Τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης μέρας ο Σάιμον πέθανε.
...
Δημοσίευση σχολίου