David Haskins.
Χωρίς ντροπή, έβγαλα όλα μου τα ρούχα κι έμεινα ολόγυμνος, στάθηκα μπροστά στη σόμπα που φούντωνε, γιατί την είχα στο φουλ, και με όση θερμότητα πήρα κολλημένος σχεδόν πάνω της μπήκα στο κρεβάτι, κάτω απ’ τα στρωσίδια, και τον αγκάλιασα νιώθοντας τα νεύρα του απειθάρχητα, τους μυς έτοιμους να εκραγούν, το στομάχι του ν’ ανεβοκατεβαίνει, το φύλο του ανύπαρκτο απ’ το άλγος.
Τον άγγιζα παντού, σαν κάτι εύθραυστο και πολύτιμο μαζί, ενώ οι πορτοκαλιές σκιές απ’ τις φλόγες πύρωναν την κάμαρα. Τον αγκάλιασα κι όλο μου ‘ρχόταν στο νου η Πιετά και οι γοτθικές αναπαραστάσεις της Αποκαθήλωσης. Πήρε να συνέρχεται, να ηρεμεί. Αμίλητοι κι οι δυο, κοντά κοντά, δυο γυμνά σώματα μείναμε έτσι ώρες.
Γιάννης Ξανθούλης : Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (Καστανιώτης)
Τον άγγιζα παντού, σαν κάτι εύθραυστο και πολύτιμο μαζί, ενώ οι πορτοκαλιές σκιές απ’ τις φλόγες πύρωναν την κάμαρα. Τον αγκάλιασα κι όλο μου ‘ρχόταν στο νου η Πιετά και οι γοτθικές αναπαραστάσεις της Αποκαθήλωσης. Πήρε να συνέρχεται, να ηρεμεί. Αμίλητοι κι οι δυο, κοντά κοντά, δυο γυμνά σώματα μείναμε έτσι ώρες.
Γιάννης Ξανθούλης : Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (Καστανιώτης)
1 σχόλιο:
*
Το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974, η μεταπολίτευση κι εμείς. Εμείς ολομόναχοι στον έρωτα, στη ζωή, στο θάνατο και στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Τότε που ήμασταν ακόμη νέοι, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε γρήγορα τη σοφία των δοκιμασμένων – και περισσότερο εγώ που, όπως έλεγε και η Φανή κυνηγούσα τα φαντάσματα της αγάπης μέσα στα παραμύθια μιας ένοχης αθωότητας... Μα δε γινόταν ν’ απαρνηθώ τη ζωή μου στο άψε σβήσε, τόσο γρήγορα, με το πρόσχημα της ενηλικίωσης. Κι εξάλλου ήθελα να ζήσω το δράμα αυτής της περίφημης «ενηλικίωσης» σ’ όλη του την έκταση, για να μάθω επιτέλους, ποιο ήταν το άλλοθι για τόσα «συναισθηματικά τιμήματα». Κάποτε, όμως, άρχισα να μεγαλώνω πραγματικά και μόνο τότε ταξινόμησα εκείνες τις σκόρπιες μέρες του «Χάρτινου Σεπτέμβρη», που πέρασε κι έφυγε μέσα απ’ τα πιο λαμπερά καλοκαίρια μας, λογαριάζοντας τον σαν μήνα του φθινοπώρου από συνήθεια ημερολογιακή...
Aπό το site του Καστανιώτη
Δημοσίευση σχολίου