Vasily Surikov(Ρωσία).
(…)
Ακούοντας τα βήματα
σταμάτησα.
Από τα εσωτερικά δωμάτια
μ’ εμπρός τον δούλο που κρατούσε τον πυρσό
εβγήκανε τρεις άντρες
στη μέση αυτός.
Ήταν χλωμός,
αλλά μου φάνηκε
ότι φωτίστηκε η αίθουσα
απ’ τη μορφή του περισσότερο παρά ‘πο τον πυρσό.
Καθώς με προσπερνούσε, μου έριξ’ ένα βλέμμα
και λέγοντας: «Κάπου σε είδα εσένα, φιλαράκο»
απομακρύνθηκε στο δώμα του αστρολόγου.
Από ώρα ο άσπρος του χιτώνας είχε χαθεί,
εχάθηκε και του πυρσού το φως,
όμως εγώ στεκόμουνα ακίνητος, κρατώντας την αναπνοή μου,
κι όταν μετά στην κλίνη του στρατώνα
αισθάνθηκα
τον πλαγιασμένο Μάρκιο
να μου ακουμπά το χέρι με τη συνηθισμένη μας χειρονομία,
επροσποιήθηκα πώς εκοιμόμουν…
Μιχαήλ Κουζμίν \ Ρωσία
Σόνια Ιλίνσκαγια : Ο Κ.Π. Καβάφης και η ρωσική ποίηση του «Αργυρού αιώνα» (Νάρκισσος
4 σχόλια:
Η ρώσσικη εκδοχή δεν με ενθουσιάζει προς το παρόν...
Yποθέτω ότι το "προς το παρόν", juanita la quejica, υποδηλώνει ότι θα συνεχίσεις την προσπάθεια. :-).
Συνέχισε γιατί «Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών» λέει ο Μπόρχες.
Αν και η ποίηση δεν είναι για να μας ενθουσιάζει ούτε για να μας δημιουργεί την εντύπωση «πως ανακαλύψαμε κάτι καινούργιο, αλλά πως θυμηθήκαμε κάτι που είχαμε ξεχάσει.»
Ακόμα κι αν αυτό το κάτι δεν υπήρξε ποτέ, για να παραφράσω και τον Πεσσόα.
Θα περιμένω νεότερες εντυπώσεις από την "δεύτερη ανάγνωση" :-)
Από το diaspora.gr
Η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη και η ρωσική ποίηση των αρχών του 20ού αιώνα προσφέρουν μια ακόμα μαρτυρία για τη συγγένεια των αυτόνομων και παράλληλων αναζητήσεων στην ενιαία κοίτη της ευρωπαϊκής πνευματικής εξέλιξης.
Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν φημισμένοι άνθρωποι των ρωσικών γραμμάτων, φέρνοντας μαζί τους την αύρα εκείνης της ανεπανάληπτης περιόδου.
Αντικείμενο μιας ειδικής συγκριτικής ανάλυσης με τον Καβάφη γίνονται έξι Ρώσοι ποιητές, που σχηματίζουν δύο ισχυρές τριάδες: α) Β. Μπριούσοφ, Μ. Κουζμίν (η παρουσία του εικονογραφείται με εννέα ποιήματά του σε απόδοση του Μ. Αλεξανδρόπουλου) και Ν. Γκουμιλιόφ. β) Ιν. Άννενσκι, Μ. Βολόσιν και Ο. Μαντελστάμ.
Το κεφάλαιο που αφιερώνεται στη δεύτερη τριάδα, έχει γραφτεί για την παρούσα Β' έκδοση του βιβλίου. Ως επίμετρο προστίθεται ένα άρθρο για τη ρωσική πορεία του καβαφικού έργου και ένα επίκαιρο σχόλιο, με τίτλο "Στον απόηχο του έτους Καβάφη".
Νομίζω, Juanita, ότι ο Κουζμίν αδικείται όταν αναγκάζεται κανείς να τον κρίνει από ένα απόσπασμα μόνον ενός ποιήματός του. Και,ειλικρινά, θεωρώ κρίμα το να στερούμαστε στη γλώσσα μας έναν τόσο φίνο ποιητή. Αλλά οι λόγοι είναι προφανείς.
Δημοσίευση σχολίου