Τρίτη, Νοεμβρίου 08, 2005

No 219

ΛΗΣΤΕΣ – «ΑΔΕΛΦΕΣ»
(Ε, αυτό πια είναι, στην κυριολεξία, απ’ τα Άγραφα!)
Μεγάλη Παρασκευή οι ληστές θα ξεκινήσουν για τον Δομοκό και θ’ ανέβουν στα Άγραφα, όπου θα περάσουν τις άγιες ημέρες του Πάσχα διασκεδάζοντας, ενώ τα καταδιωκτικά αποσπάσματα θα τους αναζητούν στον Όλυμπο… Ο Μαμαλάκης, γράφει ο Γιώργος Ζαχαρίου, θα αφηγηθεί πως είχαν μαζί τους και δυο νεαρούς ληστές ωραιότατους, που ασχολούνταν πολύ με το χτένισμα και την περιποίηση τους. Θεωρούνταν, κατά τον Μαμαλάκη, μάλλον ως…δεσποινίδες και οι σύντροφοί τους τους φώναζαν …Στυλιανή και Νικολέτα!
Αναφέρω το γεγονός γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για ληστές με μια κάποια …διαφορετικότητα, που εκείνη τουλάχιστον την εποχή δεν ήταν και ιδιαίτερα κατανοητή και διαδεδομένη…
Βασίλης Τζανακάρης : Τα Παλληκάρια τα Καλά Συντρόφια τα σκοτώνουν (Καστανιώτης)
ΠΑΟΛΑ (ΠΑΥΛΟΣ ΡΕΒΕΝΙΩΤΗΣ)
«Έλα, ρε παίδαρε, να με κάνεις άρχοντα!» (Αφήγηση της στο περιοδικό «01» για κάποιο «κούκλο» που συνάντησε στην Καλαμάτα)
«Μέχρι τότε θα είμαι τραβεστί, δηλαδή ένα αρσενικό που ντύνεται γυναίκα και που είναι και τα δυο συγχρόνως. Θα με ποθείτε, θα αηδιάζετε και θα με φοβάστε συγχρόνως, ναι και τα δυο συγχρόνως, γιατί θα δείχνω στο αρσενικό πόσην θηλυκότητα κρύβει μέσα του και στις γυναίκες τι ψευτιά κρύβεται στον λεγόμενο «ανδρισμό». Θα με χτυπάτε στην πιάτσα, θα με κλέβετε, αλλά όμως θα έρχεστε το βράδυ να χαϊδέψετε τα γυναικεία μου στήθη και τ’ αρσενικά μου γεννητικά όργανα. Και θα γίνεστε κι εσείς μαζί μου άνδρας και γυναίκα ταυτοχρόνως. Δε θα τολμάτε όμως να το ομολογήσετε, γι’ αυτό κι εγώ μέχρι τότε θάμαι τραβεστί…»
.
Βασίλης Καββαθάς : Who is who. Ποιος είναι ποια. Άνδρες ντυμένοι γυναίκες (Ελληνικά γράμματα)

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

- Για το βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη "Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν"

Από την ιστοσελίδα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών:

Ο Βασίλης Τζανακάρης χρειάστηκε πέντε χρόνια, στη διάρκεια των οποίων αποπειράθηκε δέκα τουλάχιστον φορές να ολοκληρώσει τη συγγραφή, πριν καταλήξει στην οριστική μορφή του έργου. Επιχειρώντας να μας δώσει ένα χρονικό του τέλους της ληστοκρατίας στη χώρα μας μεταξύ των ετών 1920-1935, μελέτησε συστηματικά πάνω από 4000 εφημερίδες της εποχής για μια ολόκληρη δεκαπενταετία. Και καθώς όλες οι περιοχές της Ελλάδας δεν παρουσίαζαν το ίδιο ενδιαφέρον ως προς τη συλλογή τεκμηρίων, ούτε υπήρχε ομοιόμορφη γεωγραφική κατανομή των πληροφοριών, υποψιάζεται κανείς τη συχνότητα των κοπιαστικών μετακινήσεων του συγγραφέα για τον εντοπισμό τους. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι όλο αυτό το ξόδεμα χρόνου, σωματικών δυνάμεων και η ακόλουθη καταβολή του διανοητικού, θα λέγαμε, μόχθου είχε ως αφορμή μια γοητευτικότατη ανάμνηση: την εικόνα του πατέρα που διάβαζε φωναχτά μέσα στο σπίτι τις συνέχειες των ληστρικών αναγνωσμάτων από τις εφημερίδες της εποχής.
[...]
Ο συγγραφέας του βιβλίου επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία της ληστοκρατίας μέσα από προσωπογραφίες διαβόητων ληστών. Άλλοτε Γιαγκούλας, άλλοτε Ζώγας, άλλοτε Μπαμπάνης κι άλλοτε Τζατζάς. Στην πραγματικότητα όμως, ο ένας περήφανος ληστής που διατηρεί τις σταθερές προσωπικές του αξίες έξω από τα ασταθή κοινωνικά πλαίσια. Όλες οι περιγραφές ληστειών, μεγάλων και μικρών, στηρίζονται στην παράθεση πραγματικών γεγονότων. Ωστόσο, η "συμβολική" της ληστρικής φυσιογνωμίας είναι ευρύτατα εξαπλωμένη σ' ολόκληρο το βιβλίο. Διαβάζοντας, προσεγγίζει κανείς τις επιμέρους παραλλαγές του συμβόλου, αλλά στην ουσία έρχεται σε επαφή με την εικόνα του ληστή που αγκαλιάζει το σύνολο των ιστοριών στη δομή τους, χωρίς εντούτοις να τις συγχέει.
[...]
Το χρονικό είναι διανθισμένο με σκίτσα και φωτογραφίες, μαρτυρίες προσώπων και άφθονο επιστολικό υλικό. Αλλά, έγκειται στο γλωσσικό ύφος του Τζανακάρη η επιτυχής εισαγωγή του αναγνώστη στο ληστρικό πνεύμα της εποχής. Κανένα συμβάν δεν παρουσιάζεται αποκομμένο από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το "πριν" και το "μετά" υποδεικνύουν το δρόμο που ακολούθησε η σκέψη του συγγραφέα στην προσπάθειά του να κάνει αισθητή την αντανάκλαση της ορατής ιστορικής πραγματικότητας και να την εντάξει ταυτόχρονα μέσα στη σκοτεινή, παράνομη δράση των ληστών.
* * * *

O Bασίλης Τζανακάρης ζει και εργάζεται στην πόλη των Σερρών. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Α.Π.Θ.
Έχει εκδώσει τρεις εφημερίδες και δεκάξι δικά του βιβλία. Από το 1975 εκδίδει το περιοδικό «ΓΙΑΤΙ». Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων»

Ανώνυμος είπε...

H περιγραφή του ίδιου βιβλίου από το greekbooks:

Ένα χρονικό του τέλους της ληστοκρατίας ανάμεσα στα χρόνια 1920-1935, με πρωταγωνιστές τους τελευταίους «ωραίους των ορέων», όπως αποκλήθηκαν οι φοβεροί αχερούσιοι αρχάγγελοι των ελληνικών βουνών Γκαντάρας, Παπαγεωργίου, Γιαγκούλας, Πάντος και Λεωνίδας Μπαμπάνης, Τσαμήτας, Τζατζάς, Ρετζαίοι, Κουμπαίοι κ.α. Ένα χρονικό σκληρό και συνάμα τρυφερό, γεμάτο προδοσία, λεβεντιά, θάνατο. Η τοιχογραφία μιας μακρινής αλλά και αφάνταστα κοντινής Ελλάδας, με τους ανυπότακτους λήσταρχους σε πρώτο πλάνο ...

Ανώνυμος είπε...

- Για το βιβλίο του Βασίλη Καββαθά:

Βίβλος ανδρών ενδεδυμένων θήλεια παρενδυσίας πανόραμα. Από την ανδρωνίδα εις τον γυναικωνίτην. Οι απελεύθεροι του φύλου. Τα παιδιά του δισεξουαλικού Διονύσου. Αυτά που μετεωρίζονταν στο πάρτι των ορμονών. Μεταποιήθηκαν εις είδος γυναικός, απροσδιόριστον. Και κατέληξαν σ' έναν ιδιότυπο γυναικωνίτη. Όπου ίδρυσαν ανιστόρητον γυναικών κράτος ανδρών! Γυναικόμιμον. Ελληνικόν και παγκόσμιον...
* * * *

"Το πόνημά μου δεν είναι "ξεφώνημα" των κάθε λογής παρενδυτικών συμπεριφορών. Ούτε ντε και καλά το χρονικό της παρενδυσίας. Αλλά ένα είδος πανοράματος του φαινομένου, από την εποχή του Ομήρου και του Οβιδίου μέχρι τις μέρες μας. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό ντοκουμέντο από μια ογκωδέστατη βιβλιογραφία."

Βασίλης Καββαθάς

(από το biblion.gr)