No 373

Auguste Rodin (Γαλλία)

.

Δέκα ολόκληρα χρόνια χωρίς την Μαρούσα!…Χωρίς την αγάπη, το χάδι, την ζεστή της έγνοια. Η γυναίκα, που μπήκε στη ζωή μου αχνοπατώντας για να την σημαδέψει για πάντα κι ύστερα εξαφανίστηκε χωρίς ν’ αφήσει ίχνη, σαν να μην είχε έρθει ποτε, χάθηκε σε μια ζωή που θα έμενε για μένα αόρατη και ανεξιχνίαστη. Αισθάνθηκα ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου. Σηκώθηκε για να μπω στο σπίτι να ρίξω κάτι πάνω μου και τότε πρόσεξα έξω από την πόρτα του κήπου μια ακίνητη ανθρώπινη φιγούρα που, καθώς έπεφταν πάνω της οι ακτίνες της ανατολής, σχεδίαζαν το περίγραμμα μιας γυναίκας! (…) Δεν ήξερα αν ήταν η Μαρούσα στην πραγματικότητα ή αν ήταν η ανάμνησή της που με είχε κάνει να την προσωποποιήσω. Αυτή η πρωινή μου λαχτάρα για κείνη! (…) Δεν πρόλαβα να τελειώσω τις σκέψεις μου και η γυναικεία σιλουέτα έκανε μερικά βήματα κάνοντας το πρωινό αεράκι να της ανεμίσει τα μαλλιά. (…) Τώρα είχε έρθει πολύ κοντά μου και είχε σταθεί μπροστά μου, περιμένοντας ίσως το αγκάλιασμά μου. Το προσπάθησα τεντώνοντας το ένα χέρι μου, που όμως έμεινε μετέωρο κι έπεσε πίσω σαν άψυχο.
(…) Ένας αέρας έφερε τη μυρωδιά της λεβάντας απ’ τον κήπο. Την ανάσανε βαθιά και άφησε να της ξεφύγει ένας αναστεναγμός ανακούφισης. Μετά, είπε μόνο μια λέξη:
- Γύρισα!…

.
Νίνα Ναχμία: Τίποτα πριν. Τίποτα μετά (Οδός Πανός)