Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

No 425

Image Hosted by ImageShack.usKeith Vaugan (ΗΠΑ)

«Πώς σου φαίνεται που κάνεις έρωτα με κάποιον που είναι οροθετικός;»Η ερώτησή του με άφησε άφωνο. Του ήμουν ευγνώμων για την ειλικρίνειά του κι εκτίμησα πολύ το ότι μου το είπε. Ο τρόπος όμως που μου το είπε – κι ειδικά τη συγκεκριμένη στιγμή – με έφερε σε μεγάλη αμηχανία.
Ταυτόχρονα, άρχισα έναν εσωτερικό διάλογο για το τι πραγματικά κάνω στο κρεβάτι. Μέχρι τώρα έκανα σεξ παίρνοντας ως δεδομένο ότι ό άλλος είναι οροθετικός, γιατί δεν μπορούσα ποτέ να είμαι σίγουρος ότι δεν είναι – εδώ που τα λέμε, ούτε κι ο άλλος μπορούσε να ξέρει στα σίγουρα για τον εαυτό του. Έτσι, έκανα μόνο ό,τι με βοηθούσε να νιώθω ότι δεν παίρνω πολλά ρίσκα: στοματικό έρωτα – αλλά μόνο όταν ο άλλος δεν έβγαζε πολύ προσπερματικό υγρό – χωρίς ν’ αφήνω ποτέ τον άλλον να τελειώσει στο στόμα μου, πρωκτικό σεξ μόνο με προφυλακτικό κλπ, κτλ. Κατά συνέπεια, το να ξέρω ότι κάνω σεξ με κάποιον που είναι οροθετικός λογικά δεν θα έπρεπε ν’ αλλάξει και πολλά στη σεξουαλική μου συμπεριφορά. Σωστά;
Κι όμως όχι. Ένιωθα διαφορετικά. Ξαφνικά, άρχισα ν’ αμφιβάλλω για το πόσα πράγματα γνωρίζουμε στ’ αλήθεια για τον ιό και τους τρόπους που μεταδίδεται. Προσπάθησα, πάντως, να το παίξω θαρραλέος και να μη δείξω πόσο με είχε αποσυντονίσει η ειλικρινής εκμυστήρευσή του. Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό με είχε συγκινήσει τόσο πολύ αυτή η εξομολόγηση – ήταν και η πρώτη φορά που μου συνέβαινε κάτι τέτοιο – που δεν μου πήγαινε να φρικάρω και να του πω να σηκωθεί να φύγει.

Lawrence Schimel: Σε χρόνο αόριστο (Πολύχρωμος Πλανήτης)

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο είναι μια συλλογή μικρών ερωτικών ιστοριών. Προτάθηκε στην τελική λίστα των βραβείων Λάμδα, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο Foreword και βραβεύθηκε ως η καλύτερη ερωτική συλλογή από την InsightOut το 2002. Τα δέκα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο περιγράφουν μικρές ερωτικές ιστορίες, μικρές σκηνές καθημερινής ζωής, όπου ο ομοφυλοφιλικός έρωτας παρουσιάζεται απενοχοποιημένος, τρυφερός και ανασφαλής όπως άλλωστε είναι ο έρωτας ανεξαρτήτως φύλου. Οι ήρωες του Schimel, ερωτεύονται, αγαπούν, ανησυχούν και κάνουν έρωτα μέσα στη δίνη της μεγαλούπολης, όπου άνθρωποι συναντιούνται και χάνονται παρασυρμένοι από τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας. Τρυφερό βιβλίο, γραμμένο από έναν τεχνίτη της γραφής που δεν διστάζει να μιλήσει για όμορφα πράγματα, όπως ο έρωτας, αδιαφορώντας αν αυτό τυγχάνει της έγκρισης των άλλων.
(Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, Περιοδικό Διαβάζω, σελ. 102, τεύχος 473, Απρίλιος 2007)

Ανώνυμος είπε...

Η παρουσίαση του βιβλίου από την ιστοσελίδα του "Πολύχρωμου Πλανήτη":

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Ο Σκοτ σηκώθηκε. Δεν του άρεσε να νιώθει ότι είναι έρμαιο της κατάστασης, ότι δεν έχει κανένα έλεγχο του τι συμβαίνει. «Λοιπόν» είπε και κάθισε στην άλλη άκρη του κρεβατιού, ακριβώς απέναντι από το φάντασμα, «εσύ πρέπει να είσαι το Χριστουγεννιάτικο Πνεύμα του Παρελθόντος».
«Σωστά, αναιδές νιάνιαρο».
Ο Σκοτ κούνησε : «Κόψε κάτι, παππού. Λοιπόν, να τελειώνουμε, τι έχεις να μου δείξεις;»
«Κάποτε είχες περισσότερο σεβασμό για τους μεγαλύτερούς σου» είπε με αυστηρότητα το φάντασμα του Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Σκοτ δυσκολευόταν ν’ απομακρύνει το βλέμμα του από τα μάτια του φαντάσματος, ένιωθε να χάνεται μέσα τους. «Ή μήπως το ξέχασες;»
Ξάφνου, το δωμάτιο γύρω του άρχισε να σκοτεινιάζει και σε λίγο δεν έβλεπε τίποτα παρά μόνο το πρόσωπο του γέρου, τα μάτια του, τα μαύρα πεταχτά μαλλιά του να περιβάλλουν σαν κουκούλα το κεφάλι του. Ο Σκοτ ανοιγόκλεισε τα μάτια του κι όταν τα ξανάνοιξε βρισκόταν στο μπαρ Μάινσαφτ. Το φάντασμα στεκόταν δίπλα του...


Το βιβλίο Σε χρόνο αόριστο, είναι συλλογή μικρών ερωτικών ιστοριών.

Προτάθηκε στην τελική λίστα των βραβείων Λάμδα, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο ForeWord και βραβεύθηκε ως η καλύτερη ερωτική συλλογή από την InsightOut, το έτος 2002.

Ο Lawrence Schimel είναι συγγραφέας και ανθολόγος 70 περίπου βιβλίων, μεταφρασμένα σε 20 περίπου γλώσσες, ενώ έχει κερδίσει το Βραβείο Λάμδα για το βιβλίο του Challenging assumptions about gender and sexuality, και ήταν υποψήφιος για το βραβείο White Ravens 2005. Επίσης τίτλοι του ήταν υποψήφιοι για τα βραβεία Firecracker Alternative Book Award, Small Press Book Award, και Spectrum Award. Εδώ και δύο χρόνια είναι ο διευθυντής των Εκδόσεων Triangle στην Νέα Υόρκη, ενώ ζει στην Ισπανία, στην Μαδρίτη, όπου είναι Σύμβουλος στον Σύνδεσμο Ισπανών Συγγραφέων Παιδικού Βιβλίου.

~~~~~~~~~~~~

Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006, μετέφρασε η Μαρία Παπαγιάννη. Τον ίδιο μήνα με την ευκαιρία της έκδοσης, και στο πλαίσιο των «Λογοτεχνικών Βραδιών» του Πολύχρωμου Πλανήτη, ο συγγραφέας-μεταφραστής Παναγιώτης Ευαγγελίδης (βλ. καταχωρήσεις 8 και 168 και ο ανθολόγος-μεταφραστής Ρήγας Κούπα (καταχωρήσεις 1, 52, 70, 118 και 142) παρουσίασαν στο κοινό τον Ισπανό συγγραφέα.

Παλαιότερη καταχώρηση για τον Λώρενς Σίμελ: No.325

Ανώνυμος είπε...

Από το ηλεκτρονικό (πλέον) περιοδικό 10%, τ. 18 - Φεβ.2007

Γράφει ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης:

Ερωτική λογοτεχνία – και όχι μόνο

Αν υπάρχει είδος που λέγεται γκέι λογοτεχνία τότε σίγουρα ο Λώρενς Σίμελ είναι γκέι συγγραφέας. Από κάθε άποψη. Στρατευμένος πολιτικά στην υπόθεση των γκέι, γράφει ιστορίες για γκέι άντρες, γκέι σεξ, γκέι ζωή. Ο Πολύχρωμος Πλανήτης έφερε τον αμερικανό συγγραφέα από τη Μαδρίτη, όπου ζει τα τελευταία επτά χρόνια, στην Αθήνα και τον παρουσίασε σε μια από τις λογοτεχνικές βραδιές του βιβλιοπωλείου.


Τα διηγήματα του Σίμελ είναι μικρές ηθογραφίες γκέι ζωής και τρόπων, κάτι μεταξύ προσωπικής εξομολόγησης και δοκιμιακής καταγραφής και σκέψεων γύρω από τα προβλήματα και τις ανάγκες του σύγχρονου γκέι άντρα, κυρίως στην Αμερική και στην Ισπανία. Είναι αφηγηματική στρωτή λογοτεχνία χωρίς ιδιαίτερες αναζητήσεις ύφους, που σκοπό έχει να τέρψει και να διδάξει μαζί, να διαπαιδαγωγήσει και να αποκαλύψει πτυχές και σκέψεις που κάθε γκέι άντρας έχει κάνει. Εξ ου χωρίς να σκοπεύει σε ψηλά λογοτεχνικά στερεώματα η σχέση της με τον αναγνώστη είναι άμεση, ένα είδος φίλου, μια φωνή που σου μιλάει στο αυτί και που σου γίνεται με τον τρόπο της αμέσως οικεία και ακόμα, αν όχι πάντα αγαπητή τουλάχιστον ενδιαφέρουσα.

Ο δεύτερος μικρός τόμος με διηγήματα, που έχει στα ελληνικά τον τίτλο «Σε χρόνο αόριστο», ενώ στα αγγλικά και ισπανικά βγήκε με τον τίτλο “His tongue” δηλαδή, «Η γλώσσα του», είναι περισσότερο διηγήματα σεξουαλικού περιεχομένου· οι ήρωες αναζητούν ερωτικό σύντροφο, τον βρίσκουν και κάνουν σεξ είτε επιλέγουν για κάποιους λόγους να μην κάνουν και απλώς το ονειρεύονται, όπως σε ένα από τα καλύτερα διηγήματα της συλλογής, το «Λευκά Χριστούγεννα». Σε αυτό το διήγημα ο ήρωας έχει σταματήσει κάθε σεξουαλική δραστηριότητα από τότε που έχασε πριν από πολλά χρόνια τον σύντροφό του από AIDS, μέχρι που τον επισκέπτονται μια σειρά από φαντάσματα των Χριστουγέννων και τον δελεάζουν να επιστρέψει στον κόσμο του σεξ και των σαρκικών απολαύσεων.

Η λογοτεχνία του Σίμελ βρίθει από εξωπραγματικές συνθήκες που είτε συγχύζουν τους ήρωες και ματαιώνουν κάποιο στερεότυπο νόημα, είτε τους βοηθάνε μαγικά στην επίτευξη ενός στόχου, συνήθως ερωτικού, απελευθερωτικού περιεχομένου. Δεν έχουμε με καμία έννοια μια συνηθισμένη προσέγγιση του σεξ όπως θα ήταν σε ένα πορνό, μολονότι έχουμε εύγλωττες και εκτενείς περιγραφές της πράξης, με λεπτομέρειες όμως που πάντα βάζουν ψυχολογικές πινελιές ή έχουν σκοπό να διαπαιδαγωγήσουν ή να κάνουν τον αναγνώστη, τον γκέι αναγνώστη στην περίπτωσή μας, να σκεφτεί. Κατά συνέπεια, έχουμε ένα μήνυμα πολιτικού χαρακτήρα ή να ταυτιστεί και αυτός με την προβληματική του ήρωα που διστάζει, παραδείγματος χάριν, μπροστά σε μη ασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές ή θέματα μονογαμίας και πίστης μέσα στο ζευγάρι, αναγνωρίζοντας έτσι τον εαυτό του και τη σεξουαλική πράξη σαν κάτι που είναι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των κινήσεων, διεισδύσεων ή υγρών που δαπανιούνται και εκτοξεύονται.

Η γραφή του Σίμελ είναι μια προσέγγιση που ποτέ δεν σταματάει να βρίσκεται από την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων, ακόμα και στις πιο μαύρες συνθήκες. Με τρόπο μαγικό όλα οδηγούν μέσα από το τούνελ σε ένα φως, είτε είναι μια μάγισσα που βοηθάει είτε ο ίδιος ο τρόπος του συγγραφέα να βλέπει τα πράγματα με χιούμορ και καρτερία, να πονάει με ένα πόνο που δεν πονάει τόσο ώστε να αφανίσει.

Δέκα διηγήματα. Μια βόλτα στην γκέι σάουνα στον δρόμο για την οποία ο ήρωάς μας συναντάει παλιούς του εραστές, ένας νέος σε οίστρο του οποίου ο εραστής λείπει σε ταξίδι για δουλειές, ένα σεξ πάρτυ για αγόρια της εβραϊκής κοινότητας, ένα ειδύλλιο που ξεκινάει στην αίθουσα αναμονής σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, σκοτεινά δωμάτια και αίθουσες γυμναστικής, στερεότυπα του γκέι κόσμου και των φετίχ του, ιδωμένα εδώ από μέσα, με λίγο τσακισμένες τις γωνίες των αστραφτερών εξώφυλλών τους αλλά πάντα με μία ηδονική και – ακόμα και στις πιο ανέλπιδες φαινομενικά περιπτώσεις – θετική και πραγματιστική ματιά.