Οποιοσδήποτε ελεύθερος Έλληνας πολίτης μπορεί να αισθανθεί ερωτική επιθυμία για άνδρες και να την εκφράσει. Η επιθυμία για κάποιο άτομο του ιδίου φύλου από μόνη της δεν οδηγεί σε σκάνδαλο, ντροπή ή οποιαδήποτε έντονη συζήτηση – παρ’ όλο που υπάρχει πάντα ειρωνεία και οίκτος για τον ερωτευμένο. Η απόλυτα φυσιολογική κατάσταση αυτού του είδους επιθυμίας γίνεται αντιληπτή σε όλα τα επίπεδα της αθηναϊκής ζωής. Ακόμη κι ένας πολιτικός που παρουσιάζεται στο δικαστήριο μπορεί να μιλήσει για την επιθυμία του για νεότερους άνδρες χωρίς να αντιμετωπίσει την πραγματική ή τη φανταστική μανία της ηθικής πλειοψηφίας. Όπως συμβαίνει και στην εποχή μας, ένας πολιτικός έχει συμφέρον να φαίνεται ότι κινείται στα αποδεκτά όρια του φυσιολογικού. Ας δούμε τον Αισχίνη, τον πολιτικό του 4ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος είναι παντρεμένος και στη συγκεκριμένη περίπτωση κατήγορος σε μια δίκη με έντονο ερωτικό περιεχόμενο: «πρόκειται να επιτεθή κατ’ ευθείαν εναντίον μου και να μου θέση την ερώτησιν αν εγώ που γίνομαι ενοχλητικός εις τα γυμναστήρια και υπήρξα εραστής πολλών νέων (...) εγώ όμως δεν κατηγορώ τον έρωτα (...) ούτε αρνούμαι πως εγώ ο ίδιος και εις το παρελθόν και τώρα αγαπώ τα παιδιά». Για τον Αισχίνη, το να τριγυρίζει στο γυμναστήριο, να πλησιάζει νέους με σαφείς ερωτικές προθέσεις και να γίνεται εραστής τους είναι ένδειξη «ειλικρινούς έρωτα». Τονίζει ότι, σύμφωνα με το νόμο, αυτό οφείλει να κάνει ένας ελεύθερος πολίτης. Και ο Σωκράτης, ο οποίος είναι επίσης παντρεμένος, παρουσιάζεται κατ’ επανάληψη στα έργα του Πλάτωνα να εκστασιάζεται στη θέα όμορφων αγοριών. Σύμφωνα μ’ έναν ποιητή, έναν άνθρωπο εξαιρετικά συντηρητικών πολιτικών πεποιθήσεων, μια τέλεια ημέρα είναι κάπως έτσι: «Μακάριος όποιος εραστής γυμνάζεται και γυρνώντας σπίτι του όλη μέρα ξαπλώνει με όμορφο αγόρι». Η σεξουαλική σχέση μεταξύ ανδρών είναι εντελώς φυσιολογική.
Σάιμον Φκόλντχιλ: Έρωτας και Τραγωδία. Πώς ο αρχαίος κόσμος διαμορφώνει τη ζωή μας (Πατάκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου