Robert Flynt (ΗΠΑ)Άκουσε το φρενάρισμα του αυτοκινήτου, το τρίξιμο των λάστιχων μπροστά από το σπίτι και, επειδή ζούσε με το φόβο των αστυνομικών, πετάχτηκε από το κρεβάτι της για να κρυφοκοιτάξει. Από το παράθυρο είδε το αυτοκίνητο: στο γαλαζωπό φως της αυγής διέκρινε την απρόσωπη σιλουέτα του Μάυτα να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και, από την άλλη μεριά, τον οδηγό. Ετοιμαζόταν να πέσει πάλι στο κρεβάτι της όταν κάτι – κάτι παράξενο, ασυνήθιστο, δύσκολο να εξηγηθεί, να προσδιοριστεί - την τάραξε. Κράτησε το πρόσωπό της κολημμένο στο τζάμι. Γιατί ο άλλος είχε κάνει μια κίνηση για να αποχαιρετήσει τον Μάυτα που δεν της φάνηκε φυσιολογική για τον άντρα της. Από ένα χωρατατζή, ένα γλεντζέ, ένα μεθύστακα θα χώραγε μια τέτοια διαχυτικότητα. Όμως ο Μάυτα δεν ήταν ούτε παιχνιδιάρης ούτε πολύ ανοιχτός με τους φίλους του. Τότε λοιπόν; O τύπος, εν είδει αποχαιρετισμού, τον είχε αγγίξει στο άνοιγμα του παντελονιού. Στο άνοιγμα του παντελονιού. Του την κράταγε ακόμα και ο Μάυτα, αντί να του πάρει το χέρι από κει – φύγε μεθύστακα! πάρε το ξερό σου από κει, μεθύστακα! – αφέθηκε να παρασυρθεί προς το μέρος του. Τον αγκάλιαζε. Φιλιόντουσαν. Στο πρόσωπο, στο στόμα.
.
Μάριο Βάργκας Λιόσα : Mια ιστορία για τον Μάυτα ( Καστανιώτης)
Μάριο Βάργκας Λιόσα : Mια ιστορία για τον Μάυτα ( Καστανιώτης)
1 σχόλιο:
Aπό το ίδιο βιβλίο:
“Θέλω να είμαι αυτός που είμαι» είπα τραυλίζοντας. «Είμαι επαναστάτης, έχω πλατυποδία. Είμαι επίσης ομοφυλόφιλος. Δε θέλω να πάψω να είμαι. Είναι δύσκολο να σου το εξηγήσω. Σ’ αυτή την κοινωνία υπάρχουν κάποιοι κανόνες, κάποιες προκαταλήψεις και οτιδήποτε δεν εναρμονίζεται με αυτές μοιάζει με ανωμαλία, με έγκλημα ή με αρρώστια. Αυτή η κοινωνία όμως είναι σάπια, γεμάτη ανόητες ιδέες. Γι αυτό χρειάζεται μια επανάσταση, καταλαβαίνεις;»
Παρ’ όλα αυτά, ο ίδος μου είχε πει ότι στην ΕΣΣΔ θα τον είχαν κλείσει στο ψυχιατρείο και στην Κίνα θα τον είχαν εκτελέσει, αυτό έκαναν με τους ομοφυλόφιλους.
«Γι αυτό θέλεις να κάνεις την επανάσταση;» […]
«Γι αυτό θέλω να κάνω μια άλλη επανάσταση» ψιθύρισε ο Μάυτα, περνώντας τη γλώσσα του γύρω από τα ξεραμένα χείλη του: πέθαινε από τη δίψα αλλά δεν τολμούσε να ζητήσει και τρίτο ποτήρι νερό. «Όχι μια κολοβή επανάσταση, αλλά την πραγματική, την πλέρια. Εκείνη που θα καταργήσει όλες τις αδικίες και μέσα στην οποία κανείς, για κανένα λόγο, δε θα νιώθει ντροπή γι αυτό που είναι»
«Κι αυτή την επανάσταση θα την κάνεις εσύ με τα φιλαράκια σου από το ΕΕΚ;» γέλασε η Αδελαΐδα.
«Θα χρειαστεί να την κάνω μόνος μου», της χαμογέλασε ο Μάυτα.
Δημοσίευση σχολίου