Claudio Tessai (Βενεζουέλα)Ο Γκρίφιν παίρνει βαθιά αναπνοή και λέει: «Έι, θες να ‘ρθεις σπίτι μου; Oι γονείς μου πήγαν στη Ρώμη για τα Χριστούγεννα». Κάποιος αλλάζει κασέτα, αναστενάζω, κοιτάζω το ποτήρι της σαμπάνιας που κρατάει, μετά αδειάζω γρήγορα το δικό μου και λέω: «βέβαια, γιατί όχι;»
Ο Γκρίφιν είναι όρθιος στο παράθυρο της κραβατοκάμαρας του, κοιτάζει έξω στην πίσω αυλή, στην πισίνα, φορώντας μόνο ένα σωβρακάκι κι εγώ κάθομαι στο πάτωμα, στηρίζοντας την πλάτη μου στο κρεβάτι του, βαριεστημένος, ξεμέθυστος και καπνίζοντας ένα τσιγάρο. Ο Γκρίφιν με κοιτάζει και αργά, αδέξια, βγάζει το εσώρουχό του, εγώ παρατηρώ πως το μαύρισμά του είναι ενιαίο κι αρχίζω ν’ αναρωτιέμαι γιατί και σχεδόν με πιάνουν τα γέλια.
Ξυπνάω κάποια στιγμή πριν να ξημερώσει. […] φοράω τα εσώρουχά μου, αφού βεβαιωθώ ότι δεν είναι του Γκρίφιν, μετά ρίχνω μια ματιά γύρω στο δωμάτιο και με πιάνει πανικός γιατί δεν μπορώ να βρω τα ρούχα μου. Τότε μού’ρχεται στο νού ότι η υπόθεση ξεκίνησε στο λίβινγκ ρουμ χτες βράδυ…
.
Μπρετ Ήστον Έλλις: Λιγότερο από μηδέν (σέλλας)
Μπρετ Ήστον Έλλις: Λιγότερο από μηδέν (σέλλας)
1 σχόλιο:
Aπό τον πρόλογο του βιβλίου:
To “Λιγότερο από μηδέν” είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μπρετ Έλλις που ο συγγραφέας έγραψε σε ηλικία μόλις 18 χρονών. Ο τίτλος του προέρχεται από ένα τραγούδι του Έλβις Κοστέλο. Το βιβλίο έγινε μπεστ-σέλερ στην Αμερική και έκανε τρεις αλλεπάλληλες εκδόσεις στον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του. Προκάλεσε μεγάλη αίσθηση τόσο στην πατρίδα του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και στην Ευρώπη και χαρακτηρίσθηκε από πολλούς κριτικούς ως «Ο φύλακας στη σίκαλη» της δεκαετίας του ’80.
Ο Έλλις γεννήθηκε και μεγάλωσε στα πλούσια προάστια τους Λος Άντζελες που περιγράφει στο βιβλίο του. Τελείωσε εκεί το σχολείο και γράφτηκε στο τμήμα λογοτεχνίας του Μπένινγκτον, στο Βερμόντ, χιλιάδες μίλια μακριά από την Καλιφόρνια. Εδώ σταματούν οι ομοιότητες με τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματός του,τον Κλέι.
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας, το «Λιγότερο από μηδέν» δεν αποτελεί αυτοβιογραφικό έργο. Πολλές από τις περιγραφές του πηγάζουν από εμπειρίες της εφηβικής του ηλικίας στην Καλιφόρνια κι από τις συναναστροφές του στο σχολείο.
...
Δύο ακόμα μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο, που περιγράφουν σκηνές από την ζωή στα πλούσια προάστια του Λος Άντζελες:
«Φαίνεται ότι γίνεται πάρτυ στο σπίτι του Νεντ και κάποια άτομα, κυρίως νεαρά αγόρια, μας κοιτάνε και τους τρεις περίεργα, πιθανόν γιατί ο Ριπ, ο Σπιν κι εγώ δεν φοράμε μαγιό. Πλησιάζουμε τον Νεντ που είναι σαρανταπεντάρης, φοράει σλιπ, είναι ξαπλωμένος πάνω σ’ ένα τεράστιο σωρό από μαξιλάρια, δυο ηλιοκαμένα αγόρια κάθονται δίπλα του και παρακολουθούν ΗΒΟ.»
«Ο πατέρας της Μπλαιρ διοργανώνει κάποιο πάρτυ για ένα νεαρό Αυστραλό ηθοποιό που η ταινία του κάνει πρεμιέρα στο Λ.Α. την επόμενη βδομάδα.[...] Είναι εκεί και ο Τζάρεντ που προσπαθεί να ξεμοναχιάσει τον Αυστραλό ηθοποιό. Τον ρωτάει συνέχεια αν έχει δει τη «Ζώνη του Λυκόφωτος» ...
Τελικά ο ηθοποιός απομακρύνεται από τον Τζάρεντ, οπότε έρχεται δίπλα του ο νέος του γκόμενος, όχι το γκαρσόνι του Μόρτον’ς, αλλά ο ενδυματολόγος που δούλεψε στην τελευταία ταινία του πατέρα της Μπλαιρ και που ίσως σχεδιάσει, ίσως και όχι, τα κοστούμια των «Επιδρομέων των Άστρων»
~~~~~~~~~~~~
Από Το ΒΗΜΑ, 12/11/2000:
«...ανήκω στο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας στο οποίο ασκώ κριτική. Και αυτό, πιστέψτε με, κάνει τη συγγραφή ενός βιβλίου πολύ, μα πολύ καταθλιπτική. Γιατί παρατηρώ τους δικούς μου ανθρώπους, τους κολλητούς μου, και βλέπω και σε μένα όσα με ενοχλούν, βλέπω και τον περίγυρό μου και σκέφτομαι ότι θα ήθελα να αλλάξουν κάποια πράγματα, θα ήθελα να γίνει πιο ανθρώπινη η κοινωνία και σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει κάτι πολύ μελαγχολικό, πολύ καταθλιπτικό.»
(συνέντευξη στην Λώρη Κέζα)
Δημοσίευση σχολίου