Nebojsa Zdravkovic (Σερβία)Τον κοίταξα κι είπα: «Δεν είσαι και τόσο διαφορετικός. Ίδιος μ’ εμένα είσαι, έτσι;» Έτρεμα ακόμα. Το ίδιο κι εκείνος. Η φωνή μου έβγαινε τρεμουλιαστή. Δεν είπε τίποτα.
«Δεν είσαι και τόσο διαφορετικός», ξαναείπα. Είχε πάψει πια να ‘ναι ερώτηση. Έγειρα πιο κοντά. Μύριζε μαριχουάνα και μπύρα, τα μάτια του ήταν υγρά και κατακόκκινα. Κοίταξε την μπότα του, γύρισε σε μένα, μετά χαμήλωσε πάλι το βλέμμα. Τα πρόσωπά μας άγγιζαν σχεδόν το ένα το άλλο και τότε φίλησα την άκρη των χειλιών του και τραβήχτηκα πίσω, περιμένοντας κάποια αντίδραση. Εξακολουθούσε να κοιτάζει τις μπότες του. Άγγιξα το πόδι του. Ανέπνεε με δυσκολία. Τα μάτια μας συναντήθηκαν για πέντε δευτερόλεπτα σχεδόν. Η μουσική φαινόταν σαν να δυναμώνει. Είχα την αίσθηση πως το πρόσωπό μου είχε αναψοκοκκινήσει. Προχώρησα το χέρι μου πιο ψηλά. Εκείνος άνοιξε ελαφρά τα πόδια του και με κοίταξε τολμηρά. Τον ξαναφίλησα. Τα μάτια του κλείσανε.
«Μην προσποιείσαι πως δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε», του είπα.
Το χέρι μου σύρθηκε πάνω στο τζην του, χωρίς να ‘μια βέβαιος αν βρισκόταν στο γόνατο, στο μπούτι ή κοντά στον καβάλο. Έσκυψα αργά προς τα μπρος. «Έλα δω», του είπα. Προσπάθησα να τον ξαναφιλήσω. Έκανε πίσω. Πλησίασα πιο κοντά. Εκείνος έγειρε το κεφάλι του λίγο προς το μέρος μου, με το βλέμμα χαμηλωμένο, και μετά το στόμα του συνάντησε το δικό μου. Σταμάτησε και πήρε ανάσα, μετά με φίλησε πιο έντονα αυτή τη φορά.
Μπρετ Ήστον Έλλις: Οι νόμοι της έλξης (σέλας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου