No 362

Len Paoletti (ΗΠΑ)

- Ο φίλος σας…, του είπε κομπιάζοντας.
- Ο Μάικ;
- Ναι. Είναι το κατάλληλο πρόσωπο για σας;
- Ο Μάικ είναι ανήμπορος και απροστάτευτος, κι αυτοί οι τύποι πάντα με γοητεύουν.
- Κι εσείς; Του είπε αμήχανα. Εσείς; Εσείς δε χρειαζόσαστε την προστασία κάποιου;
- Την προστασία του Θεού! Της απάντησε ο συγγραφέας. Κι αφού δεν την έχω, πρέπει να βασιστώ στον εαυτό μου.
- Μα δεν είναι πιθανό με κάποιον άλλο, κάποιον με περισσότερη κατανόηση, κάποιον σαν κι εσάςνα…!
- Εννοείς εσένα;
Η δεσποινίς Τζελκς γλίτωσε την απάντηση, όποια και να ήταν αυτή, διότι εκείνη τη στιγμή άρχισε φοβερός σαματάς έξω. Η καταιγίδα που φαινότανε μακριά στον ορίζοντα είχε έρθει (…)
Και ξαφνικά ο συγγραφέας έγειρε προς τα εμπρός κι έχωσε τα γόνατά του ανάμεσα στα δικά της. Η Ήντιθ Τζελκς είδε ότι είχε βγάλει το ρούχο του και τώρα ήταν ολόγυμνος. Δεν είχε το χρόνο ν’ απορήσει ούτε καν να νιώσει έκπληξη, διότι τα επόμενα λεπτά και για πρώτη φορά στα τριάντα χρόνια της προκαθορισμένης εγκράτειας της βρέθηκε σε θέση ν’ αμυνθεί. Εκείνος της ρίχτηκε στα τυφλά, σαν το μανιασμένο λευκό πουλί. (…) άξαφνα ο άντρας άφησε τη σούστα της και τα δάχτυλά του έπαψαν να σφίγγουν το μωλωπισμένο στήθος της. Μ’ ένα λυγμό κατέρρευσε πάνω της. Η Ήντιθ Τζελκς αισθάνθηκε στην κοιλιά της κάτι σαν φτεροκόπημα και μετά μια ζεστή υγρασία. Ο άντρας χαλάρωσε. Η γυναίκα έγειρε σε μια καρέκλα που είχε μείνει όρθια καθ’ όλη τη διάρκεια της πάλης, όπως ακριβώς και η ίδια η δεσποινίς Τζέλκις είχε κρατηθεί στο ύψος της. Ο άντρας έκλαιγε με λυγμούς. Και τότε άνοιξε την πόρτα και μπήκε ο νεότερος συγγραφέας. Αυτόματα η δεσποινίς Τζέλκς ελευθερώθηκε απ’ τον υγρό εναγκαλισμό του ηττημένου αντιπάλου της.
- Τι συμβαίνει; Ρώτησε ο νεότερος συγγραφέας.
Επανέλαβε την ερώτηση πολλές φορές, ασυναίσθητα αλλά με θυμό, ενώ ταρακουνούσε το μεγαλύτερο φίλο του, ο οποίος δε σταματούσε να κλαίει. Δεν ανήκω εδώ, σκέφθηκε η δεσποινίς Τζελκς και κάνοντας πράξη τη σκέψη της, γλίστρησε αθόρυβα έξω από την πόρτα.

Τεννεσσή Ουίλλιαμς: Η νύχτα της ιγκουάνα στα Διηγήματα (Πατάκης)