No 363

Σ’ εκείνο το σημείο πήρα θάρρος να πω:
«Για να επιστρέψουμε στην προηγούμενη συζήτησή μας: είναι γεγονός πως δεν ένιωσα να έλκομαι από τον κλεφτράκο του τρένου’ αντίθετα, πιστεύω πως τρέφω απέναντί σας ανομολόγητες επιθυμίες».
«Αν είναι έτσι, μην τις ομολογήσετε», είπε μ’ έναν μορφασμό δυσαρέσκειας.
«Συγγνώμη. Αγνοούσα ότι οι Κόπτες είχαν μια τόσο αυστηρή αίσθηση της ηθικής».
«Δεν τίθεται θέμα ηθικής. Συμβαίνει απλώς να είμαι ανίκανος».
Ανάμεσα μας έπεσε βαριά σιωπή που, τελικά, έσπασα με μια γράση που είχε στόχο να απαλύνει την ένταση της κατάστασης.
«Με την ανικανότητα ποτέ δεν ξέρει κανείς»
«Έπειτα από οκτακόσιες σαρανταδύο προσπάθειες αρχίζει να καταλαβαίνει».

Τέρενσι Μόις: Η πληγή της Σφίγγας (Ελληνικά γράμματα)