No 357

Ludwig von Hoffman (Γερμανία)

Ο Ρεμ, ωστόσο, όφειλε τις επιτυχίες του όχι μόνο στη φήμη του ως αποτελεσματικού αξιωματικού αλλά και στην αυθαίρετη πολιτική του γύρω από το προσωπικό. Τοποθέτησε ομοφυλόφιλους σε θέσεις-κλειδιά μέσα στην οργάνωση, και κείνοι με τη σειρά τους έφεραν δικούς τους φίλους. (…) Το αποτέλεσμα όλων αυτών των παρασκηνιακών κινήσεων ήταν ν αποκτήσουν σταδιακά τα SΑ τη φήμη της έκλυτης ομοφυλοφιλικής αδελφότητας. (…) Στα μάτια της ναζιστικής ηγεσίας, ο ομοερωτικός προσανατολισμός των SA είχε γίνει αχίλλειος πτέρνα ευάλωτη σε επιθέσεις από πολιτικούς αντιπάλους, διαφωνούντες στο εσωτερικό του Κόμματος και ηθικολόγους ναζιστές. Ακόμη και οι επιτυχίες του Ρεμ δεν μπορούσαν να αλλάξουν αυτό το γεγονός. (…) Τελικά, ο Χίτλερ διέταξε τη δολοφονία περίπου 150 «αντιπάλων του καθεστώτος» μεταξύ της 30ή; Ιουνίου και της 3ης Ιουλίου 1934. (…) Εκείνο που κυρίως προκάλεσε την εσκεμμένη αυτή κλιμάκωση ήταν, βέβαια, κάτι στο οποίο ο Γκέμπελς αναφέρθηκε φευγαλέα αλλά πολύ ξεκάθαρα όταν ισχυρίστηκε ότι τα κορυφαία στελέχη των SA «κόντευαν να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη υποψίες ότι το σύνολο της ηγεσίας του Κόμματος μαστιζόταν από επαίσχυντες και απεχθείς σεξουαλικές διαστροφές» (…) Θέλοντας να αποφύγει με κάθε τρόπο την αποκάλυψη του μυστικού του, ο Χίτλερ εκδικήθηκε με μανία τη «συνωμοτική κλίκα» που απειλούσε τη «ζωή» του, επιδιώκοντας έτσι να αποτρέψει οποιαδήποτε συνομωσία στο μέλλον. Οι δυνητικά επικίνδυνοι μάρτυρες εξοντώθηκαν αδίστακτα.

Lothar Machtan: Το μυστικό του Χίτλερ (Π.Τραυλός)