Evan Oberholster (Ν. Αφρική)
- Το βράδυ της 18ης Ιανουαρίου ήρθατε σε σαρκική επαφή με έναν από αυτούς τους άντρες; Τον Καρλ Γέρσπερσεν;
- Ναι. Όντως.
- Πως προέκυψε αυτό;
- Ο Καρλ ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορούσες να μιλήσεις για τα πάντα. Και ήξερε πώς ήταν ο Ντάνκαν.
- Όταν έγώ κι ο Ντάνκαν τσακωνόμασταν πήγαινα μετά και τον έβρισκα και αυτός είχε έναν τρόπο να ξαναβάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου.
- Είχατε σαρκικές επαφές με τον Καρλ Γέσπερσεν και πριν από αυτό το βράδυ;
- Όχι, βέβαια, όχι. Ήταν γκέι’ ήταν μαζί με τον Ντέιβιντ (…) Ο Ντάνκαν ένιωθε ασφάλεια στην ιδέα ότι ο Καρλ θα μου έριχνε πού και πού καμιά ματιά ώστε να μην κάνω τίποτα με κανέναν άλλον άντρα εκεί πέρα. Φοβόταν συνέχεια ότι θα τον εγκαταλείψω. Κάτι ανάλογο του είχε συμβεί και στο παρελθόν, πριν γνωριστούμε’ σφίγγει τόσο πολύ αυτό που θέλει που το σκοτώνει (…) Ο Καρλ μ’ έκανε να γελάω αντί να κλαίω και με παρηγόρησε. Αυτό που συνέβη μετά ήταν φυσικό. Ως ένα σημείο. Ο Ντάνκαν ποτέ δεν με είχε παρηγορήσει.
Ναντίν Γκόρντιμερ: Το όπλο του σπιτιού (Καστανιώτης)
- Το βράδυ της 18ης Ιανουαρίου ήρθατε σε σαρκική επαφή με έναν από αυτούς τους άντρες; Τον Καρλ Γέρσπερσεν;
- Ναι. Όντως.
- Πως προέκυψε αυτό;
- Ο Καρλ ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορούσες να μιλήσεις για τα πάντα. Και ήξερε πώς ήταν ο Ντάνκαν.
- Όταν έγώ κι ο Ντάνκαν τσακωνόμασταν πήγαινα μετά και τον έβρισκα και αυτός είχε έναν τρόπο να ξαναβάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου.
- Είχατε σαρκικές επαφές με τον Καρλ Γέσπερσεν και πριν από αυτό το βράδυ;
- Όχι, βέβαια, όχι. Ήταν γκέι’ ήταν μαζί με τον Ντέιβιντ (…) Ο Ντάνκαν ένιωθε ασφάλεια στην ιδέα ότι ο Καρλ θα μου έριχνε πού και πού καμιά ματιά ώστε να μην κάνω τίποτα με κανέναν άλλον άντρα εκεί πέρα. Φοβόταν συνέχεια ότι θα τον εγκαταλείψω. Κάτι ανάλογο του είχε συμβεί και στο παρελθόν, πριν γνωριστούμε’ σφίγγει τόσο πολύ αυτό που θέλει που το σκοτώνει (…) Ο Καρλ μ’ έκανε να γελάω αντί να κλαίω και με παρηγόρησε. Αυτό που συνέβη μετά ήταν φυσικό. Ως ένα σημείο. Ο Ντάνκαν ποτέ δεν με είχε παρηγορήσει.
Ναντίν Γκόρντιμερ: Το όπλο του σπιτιού (Καστανιώτης)
1 σχόλιο:
Η παρουσίαση του βιβλίου από το Λεμόνι (www.lemoni.gr):
O Xάραλντ και η Kλόντια, δύο πετυχημένοι και αξιοσέβαστοι επαγγελματίες, βλέπουν τον κόσμο τους να καταρρέει όταν ο γιος τους κατηγορείται ότι σκότωσε ένα φίλο του, με τον οποίο τον συνέδεαν πολύπλοκες, ιδιαίτερες και άγνωστες στους γονείς σχέσεις. Ένας απρόσμενος κόσμος θα αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια τους, τα ερωτηματικά (σε τι άραγε να έχουν φταίξει οι ίδιοι;) θα τους πολιορκήσουν και το προσωπικό τους δράμα σιγά σιγά θα πάρει νέες, πολυεπίπεδες διαστάσεις. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα της τιμημένης με το Nόμπελ συγγραφέως, που είναι ταυτόχρονα μια έξοχη αλληγορία της σύγχρονης πολιτικοκοινωνικής βίας κι ένα γεμάτο σασπένς δικαστικό θρίλερ.
~~~~~~~~~~~~
To όπλο του σπιτιού κυκλοφόρησε το 2000 σε μετάφραση Θεόδωρου Τσαπακίδη. Το ίδιο βιβλίο (με τον ίδιο μεταφραστή) κυκλοφόρησε το 2007 ο ΔΟΛ.
Η παρουσίαση αυτής της δεύτερης έκδοσής του είναι από το aboutbooks.gr:
Με "Το όπλο του σπιτιού" η Ναντίν Γκόρντιμερ αποδεικνύει και πάλι την ικανότητά της να δίνει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις σε μια ιδιωτική υπόθεση. Πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα με αφορμή μια δολοφονία, το οποίο διαδραματίζεται στη Νότιο Αφρική στα πρώτα χρόνια της μετά το απάρτχαϊντ εποχής. Η ήσυχη και άνετη ζωή του Χάραλντ και της Κλόντια, ζεύγους λευκών μεσοαστών με φιλελεύθερες πεποιθήσεις, δεν άλλαξε στο παραμικρό με την έλευση στην εξουσία του Νέλσον Μαντέλα. Και ξαφνικά μαθαίνουν ότι ο γιος τους είναι στη φυλακή επειδή δολοφόνησε έναν φίλο του. Την υπεράσπισή του έχει αναλάβει ένας μαύρος δικηγόρος, πρώην εξόριστος και τώρα περιζήτητος, στην επαφή με τον οποίο οι γονείς, αν και πιστεύουν ότι δεν έχουν φυλετικές προκαταλήψεις, δυσκολεύονται. Το δράμα του γιου αφενός συνταράσσει τους γονείς και αφετέρου τους κάνει να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα στην οποία ζουν. Με δικαιολογία την αύξηση της εγκληματικότητας, σε όλα τα σπίτια των λευκών υπάρχει ένα τουλάχιστον όπλο για "αυτοπροστασία". Άρα, ο καθένας είναι εν δυνάμει δολοφόνος. Εδώ όμως δεν πρόκειται για αυτοάμυνα. Είναι ένα έγκλημα πάθους και ο γιος τους κινδυνεύει να καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών. Με εκπληκτική κομψότητα γραφής και σαφήνεια, η συγγραφέας πλέκει τις προσωπικές ζωές των ηρώων της με τον κοινωνικό περίγυρο και την πολιτική κατάσταση της συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής της χώρας όπου εκτυλίσσεται η αφήγηση. Τα μετέωρα αρχικά ερωτήματα σιγά σιγά βρίσκουν απαντήσεις, αφυπνίζοντας τις συνειδήσεις. (εφημερίδα "La Repubblica", Ιταλία)
Δημοσίευση σχολίου