No 488

Nebojsa Zdravkivic (Σερβία)

Για μένα το μποξ είναι απλώς ένας τρόπος να σκοτώνω το χρόνο μου μέχρι να ξεκινήσω ειδικότητα. Ο κόσμος του μποξ νιώθει προδομένος από την εμφανή έλλειψη πάθους μου, αλλά ο Τύπος με λατρεύει. Είναι τρισευτυχισμένοι επειδή είμαι λευκός, και όταν γράφουν για μένα μπορούν να εκφράσουν τις φυλετικές ανησυχίες τους ενώ προσποιούνται το αντίθετο. Άνθρωποι που κανονικά δεν αντέχουν την ιδέα της βίας είναι ξαφνικά πρόθυμοι να κάνουν μια εξαίρεση. Ακόμη και οι Άιμις βάζουν στοιχήματα και γράφονται σε συνδρομητικά κανάλια.
Ο αγώνας που θα κρίνει τον πρωταθλητή απέχει πέντε μέρες όταν το κοινό ανακαλύπτει ότι έχω φίλο, ο οποίος μπορεί να μην μοιάζει με το Χιού, αλλά σίγουρα μαγειρεύει το ίδιο. Δεν έχω πει ποτέ ψέματα ούτε προσπάθησα να αποφύγω το θέμα, απλώς κανείς δεν είχε ρωτήσει. Δεν το είχα θεωρήσει ποτέ κάτι σημαντικό, αλλά η είδηση μοιάζει να αλλάζει τα πάντα. Όσοι με αγαπούσαν επειδή είμαι λευκός νιώθουν τώρα προδομένοι. Με είχαν επιλέξει να τους εκπροσωπήσω. Υποτίθεται ότι τις έριχνα σε κάποιον μαύρο για λογαριασμό τους, αλλά τώρα δεν είναι πια σίγουροι για το ποιον υποστηρίζουν. Τι είναι πιο σημαντικό, το χρώμα μου ή οι σεξουαλικές μου προτιμήσεις;
Η απάντηση έρχεται όταν αρχίζουν να καταφθάνουν βουνά ολόκληρα από σύκα και γράμματα μίσους στην αίθουσα που προπονούμαι, στο ησυχαστήριό μου (…)

David Sedaris: Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα (Μελάνι)