.
ULTIMA RATIO RERUM
Τα κανόνια συλλαβίζουν τον έσχατο λόγο του χρήματος
Με μολυβένια γράμματα στην ανοιξιάτικη λοφοπλαγιά.
Όμως τ’ αγόρι που πλαγιάζει νεκρό κάτω απ’ τις ελιές
Ήταν πολύ νέο και πολύ αφρόντιστο
Για να ξεφύγει το σπουδαίο τους μάτι.
Ήταν καλύτερο σημάδι για φιλί.
Σαν ζούσε, οι φάμπρικες ποτέ τους δεν τον κάλεσαν με τις ψηλές τους καμινάδες.
Μήτε οι κρυστάλλινες πόρτες των εστιατορίων στριφιγύρισαν για να τον σπρώξουν μέσα.
Τ’ όνομα του δε δημοσιεύτηκε ποτέ σ’ αφημερίδες.
Ο κόσμος όρθωνε τον πανάρχαιο τοίχο του γύρω απ’ το νεκρό.
Με το χρυσό του θαμένο βαθειά στο πηγάδι,
Καθώς η ζωούλα του ανάλαφρη, όπως η φήμη του Χρηματιστηρίου, πέταξε ψηλά.
(….)
Stephen Spender \ Μ. Βρετανία
Μετάφραση: Κλ. Κύρου
Κλ. Παράσχος: Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως (Παρουσία)
Τα κανόνια συλλαβίζουν τον έσχατο λόγο του χρήματος
Με μολυβένια γράμματα στην ανοιξιάτικη λοφοπλαγιά.
Όμως τ’ αγόρι που πλαγιάζει νεκρό κάτω απ’ τις ελιές
Ήταν πολύ νέο και πολύ αφρόντιστο
Για να ξεφύγει το σπουδαίο τους μάτι.
Ήταν καλύτερο σημάδι για φιλί.
Σαν ζούσε, οι φάμπρικες ποτέ τους δεν τον κάλεσαν με τις ψηλές τους καμινάδες.
Μήτε οι κρυστάλλινες πόρτες των εστιατορίων στριφιγύρισαν για να τον σπρώξουν μέσα.
Τ’ όνομα του δε δημοσιεύτηκε ποτέ σ’ αφημερίδες.
Ο κόσμος όρθωνε τον πανάρχαιο τοίχο του γύρω απ’ το νεκρό.
Με το χρυσό του θαμένο βαθειά στο πηγάδι,
Καθώς η ζωούλα του ανάλαφρη, όπως η φήμη του Χρηματιστηρίου, πέταξε ψηλά.
(….)
Stephen Spender \ Μ. Βρετανία
Μετάφραση: Κλ. Κύρου
Κλ. Παράσχος: Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως (Παρουσία)
2 σχόλια:
Από το κεφάλαιο Οι Αναμνήσεις της Ανθολογίας Ομο-ερωτικών Ποιημάτων Η ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΟΜΩΝΥΜΩΝ (εκδ. Οδυσσέας, 2005)
Με τι περίεργο τρόπο
Με τι περίεργο τρόπο αυτός ο ακτινοβόλος ήλιος μου θυμίζει τον έρωτά μου!
Ο μοναχικός περίπατος τ' απόγευμα όταν, σαν τον καπνό της αγροικίας,
η ελπίδα σβήνει στο ξεθωριασμένο κόκκινο τ' ουρανού.
Θυμάμαι να στρέφομαι προς το μέρος του καθώς μιλάει,
τη ματιά καρφωμένη στο πρόσωπό του και να τραβώ τη φωτογραφία,
με το ποτάμι πίσω και το δάσος αγγιγμένο από την άνοιξη:
μέχρι να λιώσει στο πρωινό
-γαλάζια φύλλα από τους κάμπους,
παιχνιδίσματα του φωτός στον ίσκιο –
το περίγραμμά του, που σβήνει πάνω σ' ένα χάρτη, ολοκληρωμένο τώρα.
Τι μένει από εκείνον τον καπνό που διέλυσε ο άνεμος;
Πρόδωσα την εμπιστοσύνη του, τη φωτεινή χαρά του,
έτσι που τώρα, όταν σφίγγει μια βίδα ή οδηγεί ένα αμάξι,
το χέρι του θα του υποδεικνύει το λάθος. Αυτό είναι για κείνον.
Για μένα είναι η ανάμνηση που τώρα μου τον κάνει ορατό,
όταν από τα λιβάδια το σούρουπο με περιβάλλει,
ο κορυδαλλός σηκώνεται και η φωνή του ηχεί ακόμη, ηχεί ακόμη.
Stephen Spender
Mετάφραση: Ρήγας Κούπα
~~~~~~~~~~~~
Το σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Στήβεν Σπέντερ είναι από την ίδια ανθολογία:
Bρετανός ποιητής, γεννημένος στο Λονδίνο το 1909. Φίλος των Auden και Isherwood, πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο, έγραψε ποίηση, συχνά κοινωνικής διαμαρτυρίας, πεζογραφία και τη διάσημη βιογραφία του. Πέθανε το 1995.
[ReyCorazón:ULTIMA RATIO RERUM
...
Stephen Spender \ Μ. Βρετανία
Μετάφραση: Κλ. Κύρου*]
*Eις μνήμην
ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Δεν φταίω εγώ που με παίρνουνε τώρα πιο συχνά τα δάκρυα
που ένας λυγμός ενεδρεύει πάντα στην άκρη της φωνής μου
ίσως να φταιν εκείνα τ' ατμοσφαιρικά φιλιά
η φόρτιση του λόγου η εξαφάνιση τόσων μορφών
ίσως πάλι και να οδηγήθηκα σε σφαλερές παραμέτρους
που να θυμάμαι τώρα την Εξέχουσα των Ουρανών
που εντοπίζαμε τις αφέγγαρες νύχτες
μέσα στα τόσα αστέρια του καλοκαιριού
Ω Ποίηση οδηγέ μου περάσαμε μια δύσκολη ζωή μαζί
δουλέψαμε στο λαθρεμπόριο των λέξεων
μεταφέραμε τον έρωτα σε χρόνους σκοτεινούς
πάντα με παρασύνθημα παραστεκόσουν στον ύπνο μου
όταν μας κυνηγούσαν
προστάζοντας σιωπή με το δάχτυλο στα χείλη
σε συναντούσα τα πρωινά πίσω από υπηρεσιακούς φακέλλους
κι όμως ακόμη δεν μου δίδαξες τα μάγια εκείνα
που προμηνύουν βλάστηση ονείρων
και ανασταίνουν λέξεις αδρανείς
Κι ακόμη πόσες φορές ω Ποίηση δεν με βοήθησες
να βγω από τα τείχη της πόλης
ελεύθερος κι ολομόναχος
εκεί σε αναπεπταμένα πεδία
και να πετάω το προσωπείο μου κατάμουτρα
στις όποιες εντολές
καρτερώντας το τέλος μιας αιωνιότητας
και ιδού τώρα ν’ αναλογίζομαι,
κάτω από ποιους αστερισμούς άραγε
ποιες χημικές συγκυρίες ενεργούσα έτσι
εγώ ο υπηρέτης σου κι ο εραστής σου
ώστε σήμερα να πλαγιάζω
πλάι στη γάργαρη στίλβη της θάλασσας
έκθετος στις σπάταλες παροχές του Αγίου Σεπτέμβρη.
Κλείτος Κύρου
* Ο Κλείτος Κύρου, σημαντικός ποιητής της μεταπολεμικής γενιάς με πλούσιο μεταφραστικό έργο, πέθανε την προηγούμενη Δευτέρα.
Δημοσίευση σχολίου