Με το ποίημα του Γιώργου Χρονά θα σας αποχαιρετήσουμε για φέτος.
Σας ευχόμαστε «Καλές Γιορτές» και «Ευτυχισμένο το 2006».
Ανανεώνουμε το καθημερινό ραντεβού μας για την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου κι ελπίζουμε να είστε όλες και όλοι εδώ.
Σας ευχόμαστε «Καλές Γιορτές» και «Ευτυχισμένο το 2006».
Ανανεώνουμε το καθημερινό ραντεβού μας για την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου κι ελπίζουμε να είστε όλες και όλοι εδώ.
.
.
Bret Wexler.
ΑΠΗΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
.
Δε νομίζω να φωτογραφηθήκαμε ποτέ μαζί
Μόνο τώρα θυμάμαι
μια μέρα βγαίνοντας από το σινεμά
είδαμε το σχήμα μας στον καθρέφτη
ενός εμπορικού καταστήματος – πουλούσε έπιπλα φορμάϊκας
τραπέζια, φτηνά κάδρα, νομίζω,
κι εσύ κούμπωσες βιαστικά το πουκάμισο
γύρω στο λαιμά σου, σα να πήγες σε χαμάμ
οδός Ζήνωνος, οδός Επικούρου
και αγαπήθηκες με πάθος στο χαμάμ
και βγαίνοντας στο δρόμο το απόγευμα
από το χαμάμ πρόσεχες τα βήματα,
τις αιωρήσεις των χεριών σου.
Έπρεπε να τό 'χαμε σκεφτεί
πριν μπει ο χειμώνας
μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί,
όπως σ' εκείνες τις εκδρομές με το μηχανάκι
στο Μαραθώνα, στα Βίλλια, στη Λούτσα
να χορεύεις με δίσκους στα τζουκ-μποξ
μάμπο το Τεκίλα ή άλλοτε ζεϊμπέκικο
και μελαγχολία σάμπας και να μεθάς.
Έπρεπε να τό 'χαμε σκεφτεί πριν μπει ο χειμώνας
μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί,
μετά θα μπορούσες να φύγεις
για το Νείλο ή τ' Αλγέρι
με τους ποδηλατιστές του ήλιου.
Τώρα πια τ' απογεύματα δεν έχω όνομα
Αν βγω στο δρόμο έξω
έχω συμφωνήσει ν' ακούω στα ονόματα
Αλέξανδρος, Αλέξιος, Αλέξης, Βασίλειος, Γεράσιμος, Γρηγόρης, Ραχήλ, Δημήτριος, Γιάννης, Λεωνίδας, Νίκος, Μιχάλης, Μάρθα, Κωνσταντίνος, Μανώλης.
Γιώργος Χρονάς : Τα αρχαία βρέφη (Άκμων)
Δε νομίζω να φωτογραφηθήκαμε ποτέ μαζί
Μόνο τώρα θυμάμαι
μια μέρα βγαίνοντας από το σινεμά
είδαμε το σχήμα μας στον καθρέφτη
ενός εμπορικού καταστήματος – πουλούσε έπιπλα φορμάϊκας
τραπέζια, φτηνά κάδρα, νομίζω,
κι εσύ κούμπωσες βιαστικά το πουκάμισο
γύρω στο λαιμά σου, σα να πήγες σε χαμάμ
οδός Ζήνωνος, οδός Επικούρου
και αγαπήθηκες με πάθος στο χαμάμ
και βγαίνοντας στο δρόμο το απόγευμα
από το χαμάμ πρόσεχες τα βήματα,
τις αιωρήσεις των χεριών σου.
Έπρεπε να τό 'χαμε σκεφτεί
πριν μπει ο χειμώνας
μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί,
όπως σ' εκείνες τις εκδρομές με το μηχανάκι
στο Μαραθώνα, στα Βίλλια, στη Λούτσα
να χορεύεις με δίσκους στα τζουκ-μποξ
μάμπο το Τεκίλα ή άλλοτε ζεϊμπέκικο
και μελαγχολία σάμπας και να μεθάς.
Έπρεπε να τό 'χαμε σκεφτεί πριν μπει ο χειμώνας
μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί,
μετά θα μπορούσες να φύγεις
για το Νείλο ή τ' Αλγέρι
με τους ποδηλατιστές του ήλιου.
Τώρα πια τ' απογεύματα δεν έχω όνομα
Αν βγω στο δρόμο έξω
έχω συμφωνήσει ν' ακούω στα ονόματα
Αλέξανδρος, Αλέξιος, Αλέξης, Βασίλειος, Γεράσιμος, Γρηγόρης, Ραχήλ, Δημήτριος, Γιάννης, Λεωνίδας, Νίκος, Μιχάλης, Μάρθα, Κωνσταντίνος, Μανώλης.
Γιώργος Χρονάς : Τα αρχαία βρέφη (Άκμων)
7 σχόλια:
Να περάσεις όμορφα, Καλή Πρωτοχρονιά!
να περάσετε καλά! καλή πρωτοχρονιά...
Καλή χρονιά στους συν-αναγνώστες του blog και στον ReyCorazόn!
«Για να γράψεις ποιήματα πρέπει να είσαι καθαρός. Όταν ήμουν 20 χρονών μπορούσα να έχω ότι θέλω, γιατί ήμουν ωραίο παιδί. Άρεσα σε άντρες, σε γυναίκες, στα πάντα. Και όμως ήμουν ένα μελαγχολικό αγόρι, που όταν έδυε ο ήλιος έκλαιγα. Και είπα ότι αν δεν αλλάξω θα πεθάνω.»
(από μία συνέντευξη του Γιώργου Χρονά στην Χριστίνα Καραμουσλή)
~~~~~~~~~~~~
Πτώσις περίλυπου νέου
Η εποχή των φίλων καταργεί
διαλύει τα φύλλα, τους καιρούς…
Ελάχιστοι την πτώση τους τη λεν «ευχαριστώ».
Οι πιο πολλοί τη λένε «Λαύριο» ή «Ελπινίκη».
Καθώς θα φεύγεις, σε παρακαλώ
σβύσε με απ’ το χάρτη των αεροφωτογραφιών
από την μνήμη των εγχρώμων καρτ-ποστάλ
κι από τα ειδυλλιακά τοπία της Βολιβίας και της Χιλής.
Γιατί, Νέος
με την φανέλα της ΑΕΚ,
στο παράθυρο, περίλυπος
για μια ήττα της Κυριακής
σκέπτεται ν’ αποδράσει
μεσ’ από την λάσπη του συνοικισμού
και να χαθεί και να καεί
και σαν τον Λόρκα κάποια Κυριακή
δίχως φωνές να δολοφονηθεί
κι ύστερα πάλι κάπως τυχαία
απ’ τα ενδύματά του
σε μύθο ν’ αναγνωρισθεί
έχοντας έτσι υπακούσει
στην μοίρα των καιρών
και στη μελαγχολία ενός κινηματογράφου λαϊκού
καλώντας με κρυφά πίσω απ’ τις πόρτες
μέσα σε σταύλους και σε ταβέρνες
για μια μονάχ’ αγάπη
αργά-αργά
δολοφονώντας κάποιες υποψίες
πως τάχα συντηρεί μετέωρη
την πτώση Του.
Μα είναι ντροπή
να μην μπορεί
Αυτός
ο Αυτοκράτορας
να περιγράψει
μ’ ένα λόγο ιστορικό
την πτώση Του.
ονομάζομαι
Δημήτριος Καπετανάκης ή Εύπολις ή Άπολις ή Απολλιναίρ
ή Μπωντλαίρ ή Ρεμπώ ή Τσαϊκόσφσκι
ή Ιερός Λόχος, ή το Κλάμπ των Μοναχικών Καρδιών του Λοχία
Πέπερ
ή Μάνος Χατζιδάκις ή Πιερ Πάολο Παζολίνι
ή Ζαν Ζενέ ή Σωτηρία Μπέλλου
ή Κ.Π. Καβάφης
ως συγγραφεύς είμαι ομοφυλόφιλος
Από την συλλογή «Κοινός βίος» – Τα αρχαία βρέφη
(Εκδ. Άκμων Λογοτεχνία, 1980)
Από τον πρόλογο του βιβλίου:
«Σπεύδω προτού γεράσω, να συγκεντρώσω σ’ αυτό το βιβλίο τίτλους και θέματα που σε διάφορες εκδόσεις δημοσίευσα, με μια μονάχα πρόθεση, να εκτεθώ (για την αμέλειά μου αυτή), αφού δεν φρόντισα να απορρίψω μερικά (αρκετά) και να διαγράψω άλλα (αρκετά), για να δείξω πως τάχα είμαι, κι εγώ, σκεπτόμενο πρόσωπο σοβαρό, αφού ξέρω αυτή την τέχνη – του αφαιρείν.
Ονομάζω «Τα Αρχαία Βρέφη» προσωπικό μου κενοτάφιο. Κενοτάφιο τριάντα ενός χρόνων. Έτσι συσσωρευμένα προκλητικά, τυπογραφικά δηλαδή, σ’ αυτό το βιβλίο, μεγαλύτερο απ’ ό,τι είναι οι πλάτες μου, τα κηδεύω.
[...]
Εδώ θα βρείτε δέκα πέντε κομμάτια να μιλάνε για ναύτες και άλλα τόσα, ίσως, για στρατιώτες ή πυγμάχους, δεχθείτε τα όπως τα σχέδια κάποιου ζωγράφου για το ίδιο πράγμα, όπως τις παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα ενός μουσικού ή όπως, κυρίως, τις καρέκλες που κάνει κάποιος καρεκλάς, ένας τσαγκάρης τα ζεύγη των υποδημάτων του.
Σας πληροφορώ από την αρχή, πως οι τύποι μου στο βιβλίο αυτό ανήκουν στην Β΄ Εκλογική Περιφέρεια και σε μια μυθολογία τυχαία μα φανερά γενναία, με μίγμα αίματος στις φλέβες, με τον πανσεξουαλισμό τους, χωρίς ανησυχίες πνεύματος και τον θάνατο που τους σκοτώνει πάντοτε, κάθε μέρα. Ποζάρουν σε δρόμους και σινεμά, σε μηχανουργεία και ξενοδοχεία Δ΄ Τάξεως, σε διαδρόμους και λεωφορεία βοηθώντας με να περάσω βιαστικά, ποιητικά ανορθόδοξα δηλαδή, πράγματα από αυτή τους την περιπλάνηση και καταστροφή.
[...]
Αργότερα -ποιος το ξέρει;- μπορεί αυτά τα βρέφη να μεγαλώσουν και να γίνουν ωραίοι άντρες, ωραίες γυναίκες, δυνατά παιδιά δίπλα σε τοίχους, έξω από τα γήπεδα, καθώς θα λούζονται σε παραλιακά ντουζ, με περιφρόνηση την εκάστοτε αστική αρλούμπα να συντρίβουν.
Γιώργος Χρονάς
Η συλλογή «Τα Αρχαία Βρέφη» εκδόθηκε το 1980 και περιλαμβάνει τα τρία πρώτα βιβλία του Γιώργου Χρονά, Βιβλίο 1 (1973), Οι Λάμπες (1974) και Τα Μαύρα Τακούνια (1979), καθώς και το λιμπρέτο «Κοινός Βίος» στη δισκογραφική του μορφή και σειρά, που του έδωσε ο Μάνος Χατζηδάκις.
Ο Γιώργος Χρονάς είναι σημαντικός ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος, με έντονη παρουσία στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Από το 1981 είναι εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού περιοδικού «Οδός Πανός» και διευθύνει τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις και εκδόσεις «Σιγαρέττα».
Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1948 στον Πειραιά από γονείς Αρκάδες. Χαρακτηρίζεται σαν ο ποιητής των μικρών στιγμών των ανθρώπων και των εξαιρετικών αισθημάτων. Πολυγραφότατος, έχει δημοσιεύσει πληθώρα πεζών, ποιητικών συλλογών και μελετών. Έχει επίσης επιμεληθεί πολλές λογοτεχνικές εκδόσεις και παρουσιάσεις συγγραφέων και των έργων τους. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει οι Γιάννης Μαρκόπουλος και Μάνος Χατζιδάκις.
Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Η γυναίκα της Πάτρας», «Ο τρελός χορός της Μαίριλυν Μονρόε», «Φωτογραφίες πορσελάνης», «Κίτρινη όχθη Ι», «Κίτρινη όχθη ΙΙ», «Το όνομά μου είναι Τζαίημς Ντην», «Κατάστημα νεωτερισμών», «Ελληνορωμαϊκή πάλη», «Τελετές μοτοσυκλέτας», «Ο αναιδής θρίαμβος», «Ψεύτικες βλεφαρίδες», «Ο Μάρλον Μπράντο δεν μένει πια εδώ», «39 καφενεία και ένα κουρείο», «99 poems», «Τα αρχαία βρέφη», «Χάρτινη εξέδρα», «Το βιβλίο της νύχτας», «Κίτρινη όχθη ΙΙ», «Μια συνομιλία με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο», «Ο αναιδής θρίαμβος».
Πηγές:
από το βιβλίο του «Τα Αρχαία Βρέφη» και το site arcadia.ceid.upatras.gr
Καλή χρονια και ελπίζω να μας ομορφένεις τις μέρες του 2006 όπως ομόρφυνες το 2005 με την υπέροχη δουλεία σου...
Να σαι καλα
Δημοσίευση σχολίου