Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2005

No 243

Image Hosted by ImageShack.usJean Marc Plassard(Γαλλία)
.
ΕΝΤΙ: Δεν έχεις να πας πουθενά.
ΚΑΘΡΗΝ: Έντι, δεν είμαι παιδί πια. Εσύ…
(Απλώνει ξαφνικά το χέρι του, την τραβάει κοντά του και καθώς εκείνη παλεύει να ελευθερωθεί, τη φιλάει στο στόμα).
ΡΟΝΤ: Μη! (Τραβάει το χέρι του Έντι.) Ντροπή. Έντι, μη!
ΕΝΤΙ, την αφήνει πιεζόμενος από τον Ροντ: Τι θες εσύ, ρε;
ΡΟΝΤ: Θα τη κάνω γυναίκα μου. Αυτό θέλω. Γυναίκα μου.
ΕΝΤΙ: Και τι θα κάνετε;
ΡΟΝΤ: Θα σου δείξω εγώ τι:
ΚΑΘΡΗΝ: Περίμενε έξω συ: Μη μιλάς μαζί του!…
ΕΝΤΙ: Έλα ντε, δείξε μου. Τι θα κάνετε, ρε, δείξε μου:
ΡΟΝΤ, με δάκρυα οργής: Μη μου μιλάς έτσι εμένα!
(Ο Ροντ του ρίχνεται. Ο Έντι του πιάνει τα χέρια γελώντας και τον φιλάει στο στόμα.)

ΕΝΤΙ: Αυτή είναι η αλήθεια. Μια γυναίκα πρέπει να πιστεύει στον άντρα της. Αφού σου λέω δεν είναι εντάξει- δεν είν’ εντάξει.
ΜΠΗ: Και πώς το ξέρεις;
ΕΝΤΙ: Το ξέρω, όπως σε βλέπω και με βλέπεις. Τι θαρρείς, στον αέρα μιλάω;

Άρθουρ Μίλλερ: Ψηλά απ’ τη γέφυρα (Δωδώνη)
Μετάφραση: Μάνθος Κρίσπης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

42 χρόνια μετά.

Όταν το 1962 μεταφέρθηκε το θεατρικό του Μίλερ στον κινηματογράφο, η σκηνή του βίαου φιλιού που παραθέτει ο ReyCorazon, σοκάρισε τους θεατές. Στην κινηματογραφική εκδοχή αυτού του δράματος έρωτα και εκδίκησης, που σκηνοθέτησε ο Σίντεϋ Λιούμετ, τον ρόλο του Έντι ερμήνευσε ο Ραφ Βαλόνε και του Ροντ ο Ζαν Σορέλ.

Πέρσι, 42 χρόνια μετά, στην Ελλάδα το ραδιοτηλεπτικό Συμβούλιο, σε μια επίδειξη ομοφοβίας, επιβάλλει πρόστιμο για ένα gay φιλί στην τηλεόραση και φέτος, 43 χρόνια μετά εξακολουθεί να μην ανέχεται ούτε τον ομοφυλόφιλο λόγο ούτε την ομοφυλόφιλη εικόνα. Ήδη έχει γίνει θέμα συζήτησης η σκηνή κάποιου σήριαλ όπου δύο γυναίκες συζητούν ξαπλωμένες στο ίδιο κρεβάτι, και έπεται συνέχεια.

Ας μην είμαστε όμως ανυπόμονοι.
42 χρόνια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα.

Ανώνυμος είπε...

To έργο "Ψηλά από τη γέφυρα" πρωτοπαίχτηκε το 1955 και έκτοτε παρουσιάστηκε αμέτρητες φορές σε όλες τις σκηνές του κόσμου.

Διδάσκεται σε σχολές θεάτρου - στις ΗΠΑ, μάλιστα, διδάσκεται και σε σχολεία, και αποτελεί σκηνοθετική και υποκριτική πρόκληση - ο μονόλογος μάλιστα της Κάθριν δίδεται ως θέμα εξετάσεων η οντισιόν.

Το έργο, που έχει τα συστατικά μιας ελληνικής τραγωδίας - ιδιαίτερα με την παρουσία του αφηγητή Αλφιέρι, έχει παιχτεί αρκετές φορές και σε ελληνικές σκηνές. Φέτος παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας από το Δημ. Περιφερειακό Θέατρο Pούμελης, σε σκηνοθεσία Αντώνη Βουγιούκα, μετάφραση Παύλου Μάτεσι, με τον Πέτρο Φυσσούν στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Έντι.

Ανώνυμος είπε...

Aπό το site "Η Αλίκη στη χώρα του θεάτρου"

Το έργο του Μίλλερ, "Ψηλά απ’ τη Γέφυρα", είναι μια σύγχρονη τραγωδία για τις καταπιεσμένες επιθυμίες, την αφοσίωση, την τιμή και την προδοσία. Όλοι οι συσχετιζόμενοι χαρακτήρες, αποκαλύπτουν τα ωμά πάθη τους που τους εκπλήσσουν και ενοχλούν όταν βγαίνουν στο φως. Είναι ταυτόχρονα κυνηγοί της ατομικής ελευθερίας και δέσμιοι των παθών τους, θύτες και θύματα.
[...]
Ο Μίλλερ πιστεύει «οτι ο απλός άνθρωπος είναι τόσο κατάλληλος για ήρωας τραγωδίας όσο και οι βασιλάδες». Στο έργο αυτό οικογένεια και κοινωνία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, με μοιραίο μάλιστα αποτέλεσμα. Γιατί ο Μίλλερ δεν ενδιαφέρεται για οικογενειακά δράματα που περιγράφουν απλώς τους συναισθηματικούς δεσμούς που μας δένουν με τους συγγενείς μας. Ο ίδιος λέει «Δεν έχω τίποτα εναντίον του συναισθηματισμού αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν αποτελεί και σπουδαία πρόκληση κι αν ακολουθήσουμε αυτήν την κατεύθυνση δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσουμε τον πυρήνα του δράματος που έχει σχέση με τις προδιαγραφές της μοίρας.