Ted Fusby (ΗΠΑ)ΜΑΝΑ: Περίμενε, περίμενε, περίμενε. Προσπαθείς να συγκρίνεις το γάμο μου με το γάμο σου με τον Άλαν; (Υπεροπτικά και εξαγριωμένα) Ο πατέρας σου κι εγώ ήμασταν παντρεμένοι επί τριάντα πέντε χρόνια, κάναμε δυο παιδιά και περάσαμε μια θαυμάσια ζωή. Έχεις την τόλμη να συγκρίνεις τη ζωή σου με τη δική μας;
ΑΡΝΟΛΝΤ (φοβισμένα): Δεν εννοώ αυτό, μιλάω για την απώλεια.
ΜΑΝΑ : Τι απώλεια είχες; Επειδή σαχλαμάριζες με κάποιο αγόρι; Από πού και ως πού να κάνεις σύγκριση μ’ ένα γάμο τριάντα πέντε χρόνων;
ΑΡΝΟΛΝΤ: Μαμά έχασα κάποιον που αγαπούσα πάρα πολύ.
ΜΑΝΑ: Και φυσικά λυπήθηκες. Ίσως έκλαψες και λίγο. Αλλά τι ξέρεις απ’ όσα υπέφερα εγώ; Τριάντα πέντε χρόνια ζούσα μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Αρρώστησε, τον έφερα στο νοσοκομείο και ξέρεις τι μου επέστρεψαν; Τους έδωσα έναν άντρα… και μου έδωσαν πίσω μια χάρτινη σακούλα με το ρολόι του, το πορτοφόλι και τη βέρα του. Πώς θα μπορούσες ποτέ να ξέρεις πώς ένιωσα; Μου πήρε δυο μήνες μέχρι να μπορέσω να κοιμηθώ μόνη στο κρεβάτι μας, κι ένα χρόνο για να μάθω να λέω «εγώ»
Αντί «εμείς». Και τώρα θα ‘ρθεις να μου μιλήσεις για «χηρεία». Πώς τολμάς;
ΑΡΝΟΛΝΤ: Τι σωστά που τα λες, Μαμά. Πώς τολμώ.(…) Άκου, Μαμά μου, για σένα ήταν εύκολο. Έχεις τριάντα πέντε χρόνια να θυμάσαι, εγώ έχω μόνο πέντε. Είχες τα παιδιά σου και τους φίλους σου να σε παρηγορήσουν, εγώ είχα τον εαυτό μου μόνο! Οι φίλοι μου βαριόντουσαν να μ’ ακούνε να μιλάω για όλα αυτά. ,που έλεγαν: «Τι κόλλησες πια εκεί και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις; Τουλάχιστον είχες έναν εραστή». Επειδή όλοι ξέρουν πως οι πούστηδες δεν αισθάνονται τίποτα. Πώς τολμώ να λέω ότι τον αγαπούσα; Εσύ τα βρήκες εύκολα, Μαμά. Έχασες τον άντρα σου, σ’ ένα ωραίο καθαρό νοσοκομείο, όμως εγώ τον έχασα εκεί χάμου. Τον σκότωσαν εκεί, πάνω στο δρόμο. Σκοτωμένος από μια συμμορία αληταράδων με ρόπαλα του μπέιζ-μπωλ. (Η μαμά φεύγει τρέχοντας από το δωμάτιο). Από παιδιά. Παιδιά που τα δίδαξαν άνθρωποι σαν κι εσένα. Γιατί όλοι ξέρουν πως οι ανώμαλοι δεν έχουν καμιά αξία! Οι ανώμαλοι δεν αγαπάνε! Κι αυτοί που αγαπήσανε, καλά να πάθουν!
Χάρβεϋ Φέρστιν: Ερωτική τριλογία (Γνώση)
Μετάφραση: Ανδρέας Αγγελάκης
3 σχόλια:
H «Ερωτική Τριλογία» (Torch Song Trilogy) είναι η μεγάλη θεατρική επιτυχία του Χάρβεϋ Φέρστιν που που πρωτοανέβηκε στην Νέα Υόρκη τον Ιανουάριο του 1982 και το 1988 έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον συγγραφέα.
Πρόκειται για μια τριλογία διάρκειας τεσσάρων ωρών, που διατρέχει δέκα χρόνια (1971-1980) από την ζωή του Άρνολντ, ο οποίος εργάζεται ως ντραγκ queen με το καλλιτεχνικό όνομα Βιρτζίνια Χαμ. Αποτελείται από τα έργα “Ο Διεθνής Επιβήτορας”, “Μουσική Βρεφοκομείου” και “Προηγούνται οι χήρες και τα παιδιά”.
Ο Άρνολντ που βιώνει από πολύ νωρίς την σεξουαλικότητά του και που είναι απόλυτα συμφιλιωμένος μ’ αυτήν, είναι ερωτευμένος με τον Εντ, αλλά πληγώνεται γιατί ο Εντ δεν είναι σίγουρος για την δική του,αν και το κοινό αντιλαμβάνεται ότι διστάζει γιατί υπολογίζει και φοβάται τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός του. Αργότερα, στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, ο Άρνολντ ερωτεύεται τον Άλαν, έναν πολύ νεότερο και όμορφο νεαρό και μαζί προσπαθούν να οικοδομήσουν μια σταθερή σχέση. Η ευτυχία τους διαρκεί λίγο' ο Άλαν δολοφονείται από μια συμμορία, προσπαθώντας να βοηθήσει κάποιους ομοφυλόφιλους που δέχονταν επίθεση, και η απώλειά του συντρίβει τον Άρνολντ και τον βυθίζει σε κατάθλιψη. To τρίτο μέρος βρίσκει τον Άρνολντ να πενθεί τον αναπάντεχο και τραγικό θάνατο του Άλαν, να αγωνίζεται για την ανατροφή του δεκαπεντάχρονου Ντέηβιντ που είχαν αποφασίσει να υιοθετήσουν, να έχει επανασυνδεθεί με τον Εντ και να αναμένει την κοινωνική λειτουργό που θα αποφασίσει για την καταλληλότητά του ως θετού γονέα και την μητέρα του για να έχουν επιτέλους το επί μακρόν προσδοκώμενο «ξεκαθάρισμα»...
Το έργο είναι ημιαυτοβιογραφικό' ο Φέρστιν μετέφερε τις εμπειρίες του και έδωσε αυθεντικότητα στην «Ερωτική Τριλογία» του. Με τιμιότητα, ειλικρίνεια και κουράγιο και χωρίς απολογητικό ύφος, γράφει για τα ζητήματα και τις καταστάσεις που αφορούν στη ζωή των ομοφυλοφίλων: το coming out, τον χωρισμό, την βία εναντίον τους, την απώλεια του εραστή, τις σχέσεις με τους οικείους τους, τον φόβο της μοναξιάς, τις τολμηρές πλευρές της σεξουαλικής ζωής, και όλα αυτά μεταδίδοντας ταυτόχρονα το gay χιούμορ και το πάθος μαζί με έναν καλά μετρημένο βαθμό θυμού για την ομοφοβία του κόσμου. Αποκαθιστά δε, την εικόνα των drag queens, απεικονίζοντάς τους όπως είναι στην πραγματικότητα: ανθρώπινοι με ίδιες αγωνίες και φόβους όπως όλοι και όχι αξιολύπητα πλάσματα ή εξωτικές ντίβες όπως συνήθως παρουσιάζονται.
Η «Ερωτική Τριλογία», που αποτελεί μια μελέτη πάνω στον χαρακτήρα του Άρνολντ, περνάει μέσα από την κωμωδία και το δράμα και ισορροπεί με επιτυχία προκαλώντας στον θεατή γέλιο, δάκρυ, θυμό, συγκίνηση και προβληματισμό πάνω σε ζητήματα όπως η ομοφοβική βία, η υιοθεσία από ζευγάρια ομοφυλοφίλων, η αξίωση σεβασμού στην διαφορετικότητα και σε όσους την εκφράζουν έξω από τις συνηθισμένες νόρμες και τα τυποποιημένα καλούπια.
Ο Χάρβεϋ Φέρστιν περιγράφει με ακρίβεια τα συναισθήματα των ηρώων του και με την ίδια ακρίβεια καταγράφει το χρονικό της αναζήτησης αγάπης, σεβασμού και αποδοχής του Άρνολντ, από έναν κόσμο στον οποίο ποτέ δεν ανήκε πραγματικά. Μιλάει για την μοναξιά του, την ανασφάλεια για την εμφάνισή του, την δειλία που κάποτε τον παραλύει, την ενδόμυχη θλίψη που του προκαλεί η ιδέα ότι η μητέρα του τον απορρίπτει, την ανάγκη του να αγαπήσει και να αγαπηθεί, την προσπάθειά του να κάνει μια σχέση με διάρκεια.
Για πολλούς κριτικούς πάντως, απετέλεσε έκπληξη το ότι ο συγγραφέας δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα στερεοτύπα των ομοφυλοφίλων, όπως και το γεγονός ότι στο έργο του οι χαρακτήρες λειτουργούν με μια ελευθεριότητα που δεν μοιάζει λογική για ένα έργο που γράφτηκε την δεκαετία του 80 και προτίμησε μια νοσταλγική αναδρομή στην ζωή των gay πριν τον τρόμο του Aids.
Η κινηματογραφική διασκευή της «Ερωτικής τριλογίας» δεν είχε την μαγεία τoυ θεατρικού έργου που μετέφρασε στα ελληνικά ο Ανδρέας Αγγελάκης, ούτε βέβαια και την διάρκεια της θεατρικής παράστασης, που περιορίστηκε ακριβώς στον μισό χρόνο. Και ευλόγως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος προς τι η μνεία της σε ένα βιβλιογραφικό blog.
Αξίζει όμως μια ιδιαίτερη αναφορά γιατί οι κριτικές για την ταινία άνοιξαν έναν διάλογο σχετικά με την ομοφοβική τακτική του Χόλλυγουντ να χαρακτηρίζει ως «γενικού ενδιαφέροντος» τις gay ταινίες, το ίδιο, δηλαδή, που συμβαίνει και με την περιγραφή των βιβλίων, με την ίδια θεματογραφία, από τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Οι εταιρείες διανομής επιλέγουν να διενεργούν την διαφημιστική εκστρατεία τους παραβλέποντας την «ομοφυλοφιλικότητα» των φίλμς που έχουν καθαρά gay θέμα. Συνήθως αποκρύπτουν το πραγματικό περιεχόμενο τους ή προσδιορίζουν τις «ανησυχίες» και τους προβληματισμούς ως «καθολικούς». Το ίδιο κάνουν και οι κριτικοί του κινηματογράφου, όπως, ακριβώς το ίδιο κάνουν και οι κριτικοί του βιβλίου.
Όταν λοιπόν o γνωστός Αμερικανός κριτικός Roger Ebert έγραψε ότι «έτσι κι αλλιώς, η "Ερωτική Τριλογία" δεν είναι ένα gay έργο, αλλά είναι απλά η ιστορία κάποιων ανθρώπων που αγαπιούνται μεταξύ τους και που τυχαίνει να είναι άνδρες» έλαβε την απάντηση από συνάδελφό του: «αν ένα φιλμ που αποτυπώνει τον έρωτα μεταξύ ανδρών δεν είναι gay έργο, τότε ποιος είναι ο ορισμός του gay;» Η συζήτηση σχετικά με την ομοφοβική στρατηγική του μάρκετινγκ των gay φιλμς συνεχίστηκε με αναφορές στις δηλώσεις γνωστών σκηνοθετών και ηθοποιών(Γουίλιαμ Γουάιλερ, Ροντ Στάιγκερ, Γουίλιαμ Φρήντκιν) που ακολούθησαν το ίδιο ιστορικό σχέδιο των δηλώσεων όσων εμπλέκονται με την παραγωγή και την προώθηση των ταινιών. Οι εταιρείες παραγωγής επωφελούνται μεν από την θεματολογία των "gay, but not gay" ταινιών, αλλά ταυτόχρονα μειώνουν την σημασία τους και χειρίζονται το ομοφυλόφιλο κοινό που διψασμένο για αντιπροσώπευση στην mainstream κουλτούρα σύρεται στις αίθουσες για να πάρει ό,τι μπορεί να πάρει.
Και σε ό,τι αφορά ειδικά στην «Ερωτική Τριλογία», είναι πολλοί όσοι ισχυρίζονται ότι η άρνηση της ισχύος της «ομοφυλοφιλικότητας» της ταινίας με τους δικούς της όρους, και η προώθησή της με όρους γενικούς, μπορεί να οδηγεί το ετεροφυλόφιλο κοινό στις αίθουσες για να δει ένα έργο που αφορά σε ομοφυλόφιλους - γιατί ΕΙΝΑΙ ένα gay έργο -, αλλά την ίδια στιγμή το φίλμ «μολύνεται» από την ομοφοβία της διαφημιστικής καμπάνιας. Κι αυτό από μόνο του υπονομεύει το αντιομοφοβικό μήνυμα που ο συγγραφέας θέλει να περάσει.
Πηγές:
planetout.com
rogerebert.suntimes.com
cinemania 97
~~~~~~~~~~~~
Πηγές για το πρώτο σχόλιο:
amazon.com
wikipedia.org
enotes.com
reviews.imdb.com
www.themovieboy.com
«Αν ο Χάρβεϋ Φέρστιν δεν υπήρχε, η Αμερικανική βιομηχανία ψυχαγωγικού προγράμματος θα έπρεπε να τον είχε εφεύρει» γράφει η Βritannica στο λήμμα της για τον πληθωρικό και πολυτάλαντο Αμερικανό συγγραφέα και καλλιτέχνη.
Ο Χάρβεϋ Φέρστιν είναι ένας από τους καλύτερους gay θεατρικούς συγγραφείς του Αμερικανικού θεάτρου. Γεννήθηκε το 1954 στο Μπρούκλιν, από εύπορους γονείς και το 1973 απέκτησε πτυχίο BFA στην Τέχνη από το Ινστιτούτο Πρατ της Νέας Υόρκης. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο έργο του Άντυ Γουόρχολ “Pork”, εμφανίστηκε ως drag performer, σε κλαμπς της ίδιας πόλης, στις αρχές της δεκαετίας του 70, και στα πρώτα του έργα αντλεί την θεματολογία του από αυτό το περιβάλλον που γνώριζε τόσο καλά.
Παράλληλα με την συγγραφική του δραστηριότητα, σκηνοθετεί, ερμηνεύει θεατρικούς και κινηματογραφικούς ρόλους, παίζει στην τηλεόραση, ντουμπλάρει με την φωνή του και γράφει άρθρα σε gay περιοδικά. Εκτός από την “Ερωτική Τριλογία”, από τα πιο γνωστά στο ευρύ κοινό έργα του είναι το “Spookhouse” (1984) “Safe Sex” (1987), και το βιβλίο του για το βραβευμένο μιούζικαλ του Μπροντγουαίη “Tο κλουβί με τις τρελλές” (1983), για το οποίο κέρδισε το βραβείο Tony για το καλύτερο βιβλίο, το 1984. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε τιμηθεί με δύο βραβεία Τόνυ για το καλύτερο έργο και για την ερμηνεία του στην “Ερωτική Τριλογία». Ένα ακόμα βραβείο Τόνυ κέρδισε πρόσφατα, το 2003, για την ερμηνεία του στην μουσική θεατρική διασκευή του Hairspray. Με την τελευταία αυτή απονομή ο Χάρβεϋ Φέρστιν έγινε ο πρώτος στην ιστορία τoυ θεσμού που βραβεύθηκε σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες.
Πηγές:
Encyclopedia Britannica
bookrags.com
rogerebert.suntimes.com
Δημοσίευση σχολίου