Joseph D. Lawrence (ΗΠΑ).
ΤΖΕΡΡΥ: (Μαλακά): Δε θα βρεις αστυφύλακα εδώ γύρω, έχουν όλοι σκορπιστεί στη δυτική πλευρά του πάρκου και κυνηγάνε τις αδελφές πάνω στα δέντρα και τους θάμνους. Αυτό κάνουνε μόνο. Αυτή είν’ η δουλειά τους. Γι’ αυτό, γκάριξε όσο θες, δε θα βγάλεις τίποτα.
ΠΗΤΕΡ (Φωνάζει): Αστυνομία! Σε προειδοποιώ, θα τους πω να σε συλλάβουν. (Φωνάζει) Αστυνομία! (Σταματάει) Φώναξα την αστυνομία! (Σταματάει) Αισθάνομαι γελοίος.
…
ΤΖΕΡΡΥ. Πάλεψε, πάλεψε, ρε μαλάκα!(Χαστουκίζει τον Π σε κάθε «πάλεψε».) Πάλεψε για τα παπαγαλάκια σου, πάλεψε για τις γάτες σου, πάλεψε για τις κόρες σου, πάλεψε για τη γυναίκα σου, πάλεψε για τον ανδρισμό σου, πάλεψε, ρε ανίκανο φυτό!(Φτύνει τον Π. στο πρόσωπο) Ρε συ, ούτ’ ένα γιο δεν κατάφερες να κάνεις στη γυναίκα σου.
ΠΗΤΕΡ (Τσακίζει, έξαλλος): Είναι κληρονομικό αυτό. Δε φταίει ο δικός μου ανδρισμός, ρε κτήνος. (Ορμάει, αρπάζει το σουγιά και κάνει λίγο πίσω, ασθμαίνοντας.) Σου δίνω μια τελευταία ευκαιρία, φύγε από δω κι άσε με ήσυχο! (Κρατάει το σουγιά σφιχτά, αλλά μακριά του, όχι για να επιτεθεί αλλά για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.)
ΤΖΕΡΡΥ (Αναστενάζοντας βαριά): Έτσι πρέπει!
(Ορμάει, αρπάζει το χέρι του Π. με το σουγιά και καρφώνεται πάνω του. Για μια στιγμή απόλυτη σιωπή. Ο Τ. καρφωμένος στο σουγιά, που κρατάει σφιχτά ο Π., μετά ο Π. ουρλιάζει κι αποτραβιέται, αφήνοντας τον σουγιά στον Τ…)
ΠΗΤΕΡ (Ψιθυριστά): Ω, Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου!
ΤΖΕΡΡΥ (Χαμογελώντας): Σ’ ευχαριστώ, Πήτερ. Το εννοώ αυτό. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Έντουαρντ Άλμπη: Η ιστορία του ζωολογικού κήπου (Πατάκης)
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
2 σχόλια:
Το μονόπρακτο The Zoo Story, το πρώτο έργο του Έντουαρντ Άλμπυ, γράφτηκε το 1958 και παίχτηκε για πρώτη φορά στο περίφημο Σίλλερ Τεάτερ, τον Σεπτέμβριο του 1959, καθώς αρχικά απερρίφθη από τους Αμερικανούς θεατρικούς παραγωγούς.
Ο Άλμπυ που είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, έγραψε την «Ιστορία του ζωολογικού κήπου» μέσα σε τρείς εβδομάδες εργαζόμενος παράλληλα ως «παιδί του γραφείου» και ως πωλητής δίσκων. Ένα χρόνο μετά την επιτυχία που σημείωσε στο Βερολίνο, ανέβηκε σε σκηνή εκτός Μπροντγουαίη και αυτό σήμανε για την Αμερική την γέννηση του θεάτρου του παραλόγου, ενώ καθιέρωσε τον Άλμπυ ως ηγέτη μιας νέας θεατρικής κίνησης που κατάφερε να συνδυάσει με επιτυχία τις δύο αποκλίνουσες τάσεις του αμερικανικού θεάτρου: την παραδοσιακή με την αβάν γκαρντ.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1962, έγινε διάσημος με την παγκόσμια θεατρική επιτυχία του «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ».
Τα πρώτα του έργα περιείχαν τολμηρές για την εποχή αναφορές στην ομοφυλοφιλία, και στο έργο του πάντοτε αναφέρεται υπαινικτικά στον λανθάνοντα ομοερωτισμό που «γλιστρά» ανάμεσα στις συγκρούσεις των ανδρών ηρώων του. Αν και οι προσφιλείς στόχοι του είναι οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες και οι συμβατικοί γάμοι ετεροφύλων, που πάντα τους απεικονίζει ως άγονους, ο ίδιος ο Άλμπυ θεωρεί τον εαυτό του έναν σατιρικό συγγραφέα που αποτυπώνει με το έργο του τον αμερικάνικο τρόπο ζωής και όχι έναν δραματουργό της gay κοινότητας.
Πηγές:
answers.com
gradesaver.com
glbtq.com
amazon.com
Στην ίδια έκδοση, εκτός από την «Ιστορία του ζωολογικού κήπου» υπάρχει ένα ακόμα μονόπρακτο, ο «Τίγρης» του Μάρρεη Σίσγκαλ.
Από το greekbooks.gr
Η συνύπαρξη στο ίδιο βιβλίο των δύο μονόπρακτων, του «Τίγρη» και της «Ιστορίας του ζωολογικού κήπου» δεν είναι τυχαία. Η ραχοκοκαλιά που συνδέει τα δύο έργα είναι το αφόρητο βάρος της μοναξιάς που αισθάνεται όποιος αναγκάζεται να ζει μόνος.
Στον «Τίγρη» ένα νέος κάνει απαγωγή μόνο και μόνο για να μιλήσει σε κάποιον. Στην «Ιστορία του ζωολογικού κήπου» πάλι ένας νέος αναγκάζει έναν άγνωστο του να τον ακούσει. Η απόγνωση είναι έκδηλη και στα δύο αυτά άτομα. Γνωρίζουν ότι η ζωή τους δε θ’ απασχολήσει ποτέ, λόγω χαρακτήρος ή προσόντων, το κοινωνικό σύνολο. Για αυτό και απεγνωσμένα εισβάλλουν στη ζωή δύο αγνώστων τους με σκοπό την ύπαρξή τους κάπου. Κι επειδή η απόγνωση δε γνωρίζει τα όρια της αγριότητας, γίνονται και οι δύο σχεδόν απάνθρωποι.
Δημοσίευση σχολίου